Sukcesy samouków

Z małej firmy, w której pracował wraz z ojcem, w ciągu kilku dekad stworzył obecny na pięciu kontynentach koncern, zatrudniający blisko 70 tysięcy osób i posiadający miliardowe obroty. Reinhold jest jednym z najbogatszych Niemców, a najbardziej charakterystyczną cechą jego charakteru jest skromność. To człowiek z wizją. Ambitny i kreatywny samouk. Jego współpracownicy i najbliżsi mówią, że posiada niewyczerpane pokłady optymizmu. Dzięki temu nie poddawał się, nawet gdy było ciężko.

Kemmons Wilson – oto człowiek legenda, który spełnił amerykański sen o karierze od pucybuta do milionera. Nazywany jest ojcem współczesnego hotelarstwa. Jego sieć hoteli Holiday Inn na zawsze zmieniła amerykańską kulturę podróżowania. W 1969 roku został uznany przez „The Sunday Times” za jedną z tysiąca osób, które wpłynęły na obraz XX wieku. Jak wyglądała jego droga do sukcesu? W czym tkwi tajemnica jego powodzenia?

Jak zmierzyć czas? Jedno z pierwszych pytań ludzkości doczekało się wielu odpowiedzi. W odliczaniu czasu wykorzystywano Słońce, układ gwiazd oraz różne pomysłowe przyrządy. Obok zegara słonecznego, klepsydry czy monumentalnych budowli, bardzo ważne miejsce zajmuje mały zegarek noszony na nadgarstku. 

Komu należy zawdzięczać niezwykłą popularność tego, wydawałoby się, niepozornego urządzenia? Czy dwunastoletni Hans Wilsdorf po śmierci ojca – właściciela sklepu żelaznego – czekający w niemieckim miasteczku Kulmbach na przyjazd wuja mógł przeczuwać, że wniesie swój wkład w historię rozwoju sztuki zegarmistrzowskiej?

Wendy’s to trzecia pod względem wielkości sieć restauracji typu fast food w USA. Jej założyciel David „Dave” Thomas to postać, którą jeszcze parę lat temu rozpoznawało każde dziecko w Stanach Zjednoczonych, ponieważ pojawił się w ponad 800 reklamach swojej sieci. Jego celem było jednak coś więcej niż tylko reklamowanie charakterystycznych kwadratowych hamburgerów.

Ukończył jedynie szkołę podstawową. Brak wyższego wykształcenia nie przeszkodził mu w zrewolucjonizowaniu sprzedaży elektroniki użytkowej w Stanach Zjednoczonych, stworzeniu nowego w tej branży pojęcia supermarket (ang. superstore), a po kilkudziesięciu latach ciężkiej pracy zostaniu jednym z najbogatszych przedsiębiorców w USA. Jest właścicielem sieci marketów elektronicznych Best Buy, która tylko w USA ma ponad tysiąc sklepów.

Kiedy w słynnym filmie Romana Polańskiego Dziecko Rosemarypodziwiamy delikatną urodę Mii Farrow, nie przychodzi nam na myśl Vidal Sassoon. Ale to właśnie on stworzył jej niezwykłą fryzurę na chłopczycę wyczarowaną specjalnie do tego filmu na prośbę reżysera. Dziś to już klasyczne cięcie często spotykane u wielu ceniących swobodę i nowoczesność kobiet, ale wtedy… To była rewolucja! 

Sassoon czesał także wiele innych słynnych aktorek, piosenkarek, modelek. Wymyślił irokeza i własną wersję boba. Dorobił się milionów, sprzedając nowatorskie produkty do pielęgnacji włosów. Był także filantropem. Pomagał dzieciom, ludziom, którzy doświadczyli klęsk żywiołowych, artystom. Założył akademię fryzjerstwa. Działał na rzecz walki z antysemityzmem. Swoje osiągniecia zawdzięczał talentowi, wizjonerstwu, energii i pracowitości.

Rudowłosa i ubrana zawsze na czarno. Projektantka „najwygodniejszych sukienek na świecie”, królowa dzianiny. Jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci świata mody. Artystka głęboko wierząca w siebie i w swoje nieograniczone możliwości. 

Uważała, że nic jej nie może stanąć na przeszkodzie w realizacji marzeń. Swój sukces i odważny styl przypisywała… brakowi formalnego wykształcenia. „Na niczym się nie znałam, więc robiłam wszystko, co chciałam. Nie słuchałam nikogo. Byłam autorytarna, liczyło się dla mnie tylko moje własne zdanie. Ludzie mnie kochali albo nienawidzili” – wyjaśniała w jednym z wywiadów prasowych w 2008 roku. 

Do wszystkiego doszła samodzielnie, ucząc się i ciężko pracując przez całe życie. Z butiku otwartego w 1968 roku w Paryżu stworzyła w ciągu 40 lat sieć blisko dwóch tysięcy współpracujących z nią salonów w 30 krajach Europy, Azji i Stanów Zjednoczonych. Marka Sonia Rykiel wyceniana jest na 2,2 miliarda dolarów (dane z 2016 roku).

Urodziła się w ubogiej, jedenastoosobowej, żydowskiej rodzinie na krakowskim Kazimierzu. Jako 12 -latka pracowała już na „pełen etat” jako domowy zaopatrzeniowiec i opiekunka młodszego rodzeństwa. Gdy miała lat szesnaście, zajmowała się sklepem ojca, który nie dawał sobie rady w interesach. Jednak zanim skończyła 20 lat, wyrzucono ją z domu za nieposłuszeństwo. 

Bez pieniędzy, bez wykształcenia, z dwunastoma słoiczkami kremu do twarzy w wieku 24 lat wyruszyła na drugi koniec świata: do Australii. Na przekór wszystkiemu odniosła sukces. Cesarzowa piękna – mówiono o niej. Byłs pomysłodawczynią spa i jedną z najbogatszych kobiet XX wieku. Z kosmetyki stworzyła gałąź przemysłu. 

Rozwinęła swój biznes na trzech kontynentach. Wytyczyła kierunki rozwoju współczesnej kosmetyki i przekonała miliony kobiet na całym świecie, że dbanie o wygląd nie jest fanaberią, tylko prawem do demonstrowania swojej osobowości i niezależności.

Tytaniczna pracowitość, wiara w sukces i uparte dążenie do celu – te cechy charakteru połączone z wiedzą inżynierską, umiejętnością obserwacji, wyciągania wniosków oraz ulepszania istniejących urządzeń doprowadziły syna młynarza bankruta z pól w okolicach Peterborough w Anglii, gdzie jako 4 -latek zarabiał… jako strach na wróble, do stworzenia samochodu, który stał się symbolem prestiżu, luksusu i bogactwa.

Spacerując po centrach handlowych całej Europy, z łatwością znajdziemy sklepy z kosmetykami The Body Shop. Niewiele osób ma świadomość, jak fascynującą postacią była twórczyni tej marki Anita Roddick.

Był synem oszusta i… pobożnej baptystki. Od najmłodszych lat musiał pracować, aby pomóc w utrzymaniu piątki rodzeństwa. Zawsze pomagał ubogim, ale jednocześnie był bezwzględny dla konkurentów w biznesie. Źródeł swojego sukcesu upatrywał w ofiarowaniu własnego losu Bogu.

Udowodnił, na co go stać, ponieważ zaczynał od zera, a stał się najbogatszym człowiekiem w historii ludzkości. U szczytu swojej potęgi pod koniec XIX wieku kontrolował 95 procent rynku wydobycia ropy naftowej w USA i jako prywatna osoba odpowiadał za 1 procent produkcji przemysłowej Stanów Zjednoczonych!

Był filantropem, fundatorem Uniwersytetu Chicagowskiego i założycielem Fundacji Rockefellerów. Według magazynu „Forbes” majątek zarządzanych przez niego firm wynosił w przeliczeniu na dzisiejszą wartość waluty około 305 miliardów dolarów (dane z 2007 roku).

Jako 14 -latek wyprowadził się z domu, by uczyć się gotowania od profesjonalnych kucharzy. W wieku 20 lat był już szefem kuchni w paryskich restauracjach. Gdy miał 24 lata, opuścił Europę, by rozpocząć karierę w Stanach Zjednoczonych. Tam w ciągu 30 lat stworzył imperium kulinarne.

W jego skład wchodzi 100 restauracji w USA (dane z 2016 roku), firma cateringowa obsługująca klientów premium oraz firma zajmująca się dystrybucją i sprzedażą sprzętu do kuchni. Puck jest autorem kilku książek kucharskich, które sprzedały się w milionowych nakładach. Prowadzi cieszące się wielką popularnością telewizyjne programy kulinarne.

Zarabia ogromne pieniądze, ale nie jest ich niewolnikiem – mówi: „Nie jestem zainteresowany pieniędzmi, dopóki wystarcza ich do jutra”. Od ponad 20 lat angażuje się w wiele inicjatyw charytatywnych. Tylko przez swoją fundację dobroczynną przekazał potrzebującym około 13 milionów dolarów w ciągu ostatnich 20 lat.

Werner Otto urodził się 13 sierpnia 1909 roku w małym miasteczku Seelow w Brandenburgii, niedaleko granicy polskiej. Jego ojciec Wilhelm Otto był właścicielem sklepu spożywczego; matka Frieda zmarła w 1910 roku, krótko po urodzeniu córki Elli.

Po okresie żałoby ojciec ożenił się ponownie z Marie Gertrud Roquette z Prenzlau. Z tego związku urodziło się troje dzieci: bliźnięta Hans i Margarete w 1914 roku i dwa lata później córka Elisabeth. Rodzina przeniosła się do Prenzlau.

Konosuke Matsushita nie jest tak znaną postacią jak Henry Ford czy Saichiro Honda, ponieważ nie firmował swoich produktów własnym nazwiskiem. Ale marka Panasonic, którą stworzył, dotarła do domów na całym świecie, a filozofia jej twórcy ukształtowała sposób pracy Japończyków na całe pokolenia.

Marcus Loew przyszedł na świat 7 maja 1870 roku w Nowym Jorku w ubogiej rodzinie żydowskiej. Jego ojciec Herman był kelnerem i kilka lat przed narodzinami Marcusa wyemigrował z Wiednia do Stanów Zjednoczonych.

Tu ożenił się z młodą niemiecką wdową Idą Sichel, która była już matką dwóch chłopców. Herman i Ida Loew mieli trójkę wspólnych dzieci: oprócz Marcusa jeszcze córkę Fanny i syna Henrego.

Szkołę porzucił jako 15 -latek w czasach Wielkiego Kryzysu, bo musiał pomagać rodzicom. Samodzielną drogę w biznesie rozpoczął w wieku 21 lat od pożyczenia z banku 1200 dolarów na uruchomienie sklepu z nabiałem.

Zakończył na 32 miliardach dolarów, bo taką wartość miała założona przez niego gigantyczna instytucja finansowa American Financial Group. Przez pół wieku prowadzenia biznesu był właścicielem albo współwłaścicielem firm w różnych branżach: produkcji żywności, handlu nieruchomościami, finansach, mediach, rozrywce.

Był nawet właścicielem klubu bejsbolowego Cincinnati Reds. W biznesie – bezwzględny, w życiu prywatnym – bardzo łagodny i przez wielu uznawany za… nieśmiałego. Głęboko wierzący chrześcijanin, kochający stan Cincinnati, z którego się wywodził. Prowadząc biznes na wielką skalę, zawsze znajdował czas i siły na działalność charytatywną. Trudno zliczyć instytucje, organizacje i osoby prywatne, którym pomógł.

Na hasło „fast food” większości ludziom od razu staje przed oczami McDonald’s. Niezwykła sieć restauracji rozsianych po całym świecie, wszędzie wyglądających tak samo i serwujących to samo. Mało kto wie jednak, że stworzył ją tylko jeden człowiek, wizjoner Ray Kroc.

Biznes fastfoodowy uczynił go miliarderem i przyniósł mu miano Króla Hamburgerów. Ale zanim to nastąpiło, na Kroca mówiono całkiem inaczej: Anty- Midas, bo w przeciwieństwie do mitologicznego królowi, każde jego przedsięwzięcie zamieniało się w proch, a nie w złoto. I trwało to wiele, wiele lat.

Ingvar Kamprad urodził się na farmie na południu Szwecji. Od dziecka pomagał w gospodarstwie, które prowadziła jego babcia. Gdy jej mąż popełnił samobójstwo, ta silna i mądra kobieta wyprowadziła rodzinny biznes z długów.

Ona też miała największy wpływ na wychowanie młodego Ingvara. Chłopak umiał świetnie liczyć i był bardzo spostrzegawczy. Sam wymyślił, że jeśli sprzeda na sztuki kupione hurtowo zapałki, może na tym zarobić. Wspominał, że czuł wielką radość, gdy udało mu się w ten sposób zdobyć pierwsze pieniądze – miał wtedy nie więcej niż pięć lat.

Henry John Kaiser był człowiekiem, który pomógł nadać kształt współczesnemu światu. Budował drogi, mosty i tamy, dostarczał cementu i stali, tworzył miejsca pracy w branży, która stała się główną siłą napędową gospodarki USA. Statki masowo wypuszczane z jego stoczni pomogły wygrać II wojnę światową. 

A zorganizowanie systemu leczenia dla własnych pracowników przyczyniło się do powstania nowoczesnej opieki zdrowotnej w USA. Magazyn „Forbes” zaliczył go do najbardziej wpływowych biznesmenów wszechczasów. Był ulubieńcem mediów, a reporterzy nadali mu przydomek Człowieka od cudów (The Miracle Man). Nazywano go też Kolosem Zachodu.

Steve Jobs to postać pełna sprzeczności. Despotyczny szef, wizjoner, tytan pracy, genialny sprzedawca, perfekcjonista, który wyznaczył trendy na rynku komputerów i telefonów. Swoje piętno odcisnął nawet na sposobie, w jaki słuchamy muzyki.

Stworzył firmę -ikonę będącą niedoścignionym wzorem w budowaniu wizerunku i społeczności wokół niej. W kontaktach interpersonalnych miał kłopoty ze zbudowaniem dobrych relacji z otoczeniem, często krzywdząc innych i nie licząc się z odmiennymi opiniami.

Był ambitny i dumny, nieznoszący odmowy, umiejętnie manipulujący rzeczywistością i ludźmi w celu osiągnięcia celu. Można go było uwielbiać albo…

Honda – większość ludzi wie, że jest to nazwa firmy produkującej samochody i motocykle, niewielu jednak zna niezwykły życiorys jej założyciela, znakomitego wynalazcy i przedsiębiorcy, którego nazywano Edisonem z Hamamatsu lub japońskim Henry Fordem.

Postać Miltona S. Hersheya jest ucieleśnieniem amerykańskiego snu i dowodem na prawdziwość tego, że można przejść drogę „od zera do milionera”. Urodził się 13 września 1857 roku w miejscowości Derry Township w stanie Pensylwania.

Jego przodkowie przybyli do Stanów Zjednoczonych na początku XVIII wieku z Niemiec i Szwajcarii, przez co Milton w dzieciństwie posługiwał się językiem Pennsylvania Dutch – gwarą typową dla przybyszów z Niemiec, Szwajcarii i wschodniej Francji.

Ken Hendricks przeszedł drogę od robotnika, który skakał po dachach, układając dachówki, do jednego z najbogatszych przedsiębiorców w Stanach Zjednoczonych. Niektórym trudno uwierzyć, że mógł osiągnąć to wszystko w tak „zwykły” sposób.

W jego życiu nie było niespodziewanych zwrotów akcji, wzlotów, upadków ani dramatycznych historii. Było ono natomiast przepełnione szacunkiem do współpracowników i klientów, miłością do rodziny i swojej małej ojczyzny – miasteczka Beloit w stanie Wisconsin, a także szczodrością wobec potrzebujących. Ken Hendricks posiadał cechę, która zjednywała mu sympatię innych – niesamowitą wręcz skromność.

Nie było człowieka, który by go znał i nie lubił! Jego firma ABC Supply generowała obroty na poziomie 3 miliardów dolarów rocznie, jego prywatny majątek szacowano na 2,6 miliarda, a mimo to on dla wszystkich mieszkańców rodzinnego Jacksonville i pobliskiego Beloit był „zwykłym chłopakiem stąd”.

Mimo biedy, w jakiej się wychował, i braku formalnego wykształcenia Hall stworzył jedną z największych w swojej branży firm na świecie. Źródło swojego sukcesu upatrywał w ogromie pracy, jaką wykonał przez całe życie. Zaczął pracować w wieku dziewięciu lat, bo musiał pomagać mamie samotnie wychowującej jego i dwóch braci.

Od tego czasu aż do śmierci w 1982 roku nie przeżył dnia bez zajęcia! „Nie byłem tak mądry i sprytny jak ludzie, których spotkałem, dlatego musiałem pracować dwa razy ciężej niż oni” – mówił. Tytan pracy. Wymagający dla swoich współpracowników i podwładnych, a jednocześnie wyrozumiały i troskliwy. Od samego siebie oczekiwał doskonałości.

Takie też musiały być jego produkty. Był skoncentrowany na jakości, która była dla niego najważniejsza. Pewnie dlatego przez ponad pół wieku osobiście zatwierdzał tysiące projektów kartek, które wypuściła firma Hallmark Cards.

Historia Davida Greena nie jest opowieścią o wielkich przełomach, spektakularnych sukcesach i biznesowych cudach, których dokonał. To historia systematycznego samokształcenia, ciężkiej pracy, ogromnej determinacji i wiary w ostateczne zwycięstwo. Historia drogi, którą przeszedł od małego, 30 -metrowego sklepiku z dwunastoma wzorkami ramek do obrazków do generującego rocznie 2 miliardy dolarów imperium z sześciuset sklepami (w każdym sprzedawanych jest około 100 000 produktów).

Drogi, którą podąża konsekwentnie od pół wieku, a gdy stanie na rozdrożu i nie wie, w którą stronę iść, zawsze pyta o to Boga. Najważniejszymi wartościami dla Greena są Bóg i rodzina. Sklepy Hobby Lobby nie pracują w niedziele, a w dni powszednie otwarte są do 20.00. „Chcę, aby moi pracownicy mieli więcej czasu dla swoich najbliższych” – mówi Green.

Głęboko wierzący i dający świadectwo swojej wiary uważa, że biznes powinien być oparty na zasadach biblijnych. Swoim życiem i działalnością udowadnia każdego dnia, że nie ma sprzeczności między prowadzeniem ogromnej firmy i kierowaniem się przy tym Słowem Bożym.

William Thomas Grant przyszedł na świat w Stevensville w Pensylwanii. Jego ojciec zarządzał tam niewielkim młynem. Niestety, biznes przynosił wyłącznie straty, więc pięć lat po narodzinach chłopca Grantowie powrócili do rodzinnego stanu Massachusetts z nadzieją, że tam znajdą sposób na wyjście z kłopotów finansowych. Zamieszkali w portowym mieście Fall River.

Ojciec zajął się prowadzeniem sklepu z herbatą. Chociaż handlował różnymi odmianami herbat, od klasycznych po bardzo orientalne, a w jego sklepie nie brakowało akcesoriów do parzenia herbaty, to praca w tej branży również nie przynosiła dużych dochodów. Trudno powiedzieć, czy ojcu Williama zabrakło pasji czy zmysłu handlowca, jednak gdyby nie jego żona, Amanda, która była bardzo oszczędną i zaradną kobietą, nie wiadomo, czy trójce dzieci państwa Grant udałoby się ukończyć szkołę.

W życiu nie potrzebujesz luksusów ani wykształcenia, aby osiągnąć sukces. Twoja pasja i determinacja zaprowadzą Cię tam, dokąd zmierzasz. Nie możesz odpuszczać, musisz być mądry i cierpliwie czekać na sukces. Udowodnił to syn rumuńskiego emigranta Hyman Golden, który wraz z dwoma kolegami z dzieciństwa stworzył od podstaw imperium produkcyjno -handlowe o wdzięcznej nazwie Snapple, sprzedające soki owocowe oraz mrożoną herbatę. W latach 80. i 90.

Zawojowało ono rynek, pokonując dwóch gigantów: Pepsi i Coca -Colę. Rozpoczynając z przyjaciółmi działalność w branży napojów, Hyman nie wiedział o niej nic. Uczył się od zera na swoich błędach oraz podpatrując innych. Był zdolnym samoukiem, który dzięki determinacji i cierpliwości stał się symbolem sukcesu. W swoją firmę zainwestował 6 tysięcy dolarów, a sprzedał ją za 1,7 miliarda dolarów.

Jedni widzą w nim wizjonera, dzięki któremu komputery osobiste stały się powszechne, inni – drapieżnego przedsiębiorcę, który dbając o własne interesy, zablokował rozwój całej branży komputerowej. Nie ma wątpliwości, że osiągnął ogromny sukces biznesowy, adaptując istniejące technologie do potrzeb rynku. W ten sposób w 20 lat z dwuosobowego start -upu stworzył jedną z najpotężniejszych firm świata.

Amancio Ortega urodził się 28 maja 1936 roku jako najmłodszy z czwórki rodzeństwa w maleńkiej wiosce niedaleko La Coruny na północy Hiszpanii. Jego matka sprzątała domy, a ojciec był pracownikiem kolei. Gdy Amancio miał kilka lat, rodzina przeprowadziła się do La Coruna. Żyło im się bardzo ciężko. Zarobione przez rodziców pieniądze ledwo wystarczały na utrzymanie rodziny.

Serwis społecznościowy Twitter ma obecnie miliony użytkowników. Wielu z nich zaczyna dzień od sprawdzenia tam najnowszych informacji. Krótkie teksty, filmiki czy komentarze pod postami znajomych zyskują każdego dnia nowych zwolenników tego typu porozumiewania się. Czy ktoś z użytkowników Twittera zastanawiał się jednak, jak rozpoczęła się moda na tweetowanie? 

Kto upowszechnił na cały świat nowy rozdział komunikacji społecznościowej, czyli natychmiastową komunikację posługującą się krótką informacją tekstową? Kim jest człowiek, który rozpętał tę rewolucję? Kim jest Jack Dorsey?

Na świecie żyje niewiele osób, które nigdy nie słyszały o Disneyu. Czy jest jakieś dziecko, które nie marzyłoby o podróży do Disneylandu? Stworzone przez Walta Disneya postaci, jak Myszka Miki, Pies Pluto czy Kaczor Donald, zawładnęły dziecięcą wyobraźnią, przyniosły mu miłość widzów i nieśmiertelność. Dały także wiele nagród, odznaczeń i wyróżnień. 

Aż 59 razy był nominowany do Oscara, z czego otrzymał 22 zwykłe statuetki i 4 honorowe. Jest jedynym twórcą, który zdobył cztery Oscary w ciągu jednej gali (we wszystkich kategoriach, do których był nminowany). Oprócz honorów Disney dorobił się także fortuny. Był jak król Midas – zamieniał w złoto wszystko, czego dotknął. W latach sześćdziesiątych został władcą imperium finansowego. Stworzona przez niego firma Walt Disney Productions, znana obecnie pod nazwą Walt Disney Company, jest dziś największą korporacją medialną świata. Przynosi ponad 3 miliardy dolarów zysku rocznie.

Od najmłodszych lat zmagał się przeciwnościami losu. Jako dziewięciolatek pracował od czwartej rano, roznosząc gazety. Jako nastolatek był członkiem ulicznego gangu na przedmieściach Los Angeles. Kilka lat spędził w rodzinie zastępczej, bo jego samotna matka nie była w stanie utrzymać jego i brata. Do czterdziestki był dwa razy bezdomny. 

Aby zarobić pieniądze na jedzenie, zbierał na ulicach butelki. Nigdy się nie pod-dał. Mając 350 dolarów w kieszeni, rozpoczął produkcję szamponu i jego sprzedaż w salonach fryzjerskich. Obecnie jest jednym z najbogatszych Amerykanów. Zawsze pamięta o potrzebujących, bo jak mówiła jego mama, gdy byli biedni: „Kiedy wydaje Ci się, że nie masz nic, to i tak znajdzie się ktoś, kto ma jeszcze mniej od Ciebie. Rozglądaj się uważnie, bo zawsze możesz pomóc”.

Idee i wynalazki kształtujące rzeczywistość bywa-ją często tak proste w swojej genialności, że mamy wrażenie, iż każdy z nas mógłby być ich autorem. Często są efektami przebłysku połączonego ze zdolnością wnikliwej analizy tego, co nas otacza. Archimedes odkrył swoje prawo, kąpiąc się w wannie, pianista Józef Hoffmann wpadł na pomysł wycieraczek samochodowych, zapatrzywszy się na działanie metronomu. Jean -Claude Decaux stworzył wiaty przystankowe – zwyczajne, wydawałoby się, budki osłaniające przed wiatrem i deszczem. 

Dzięki nim nie tylko zbudował swoją fortunę, ale w istotny sposób poprawił warunki oczekiwania na publiczne środki transportu. To był wstęp do kolejnych pomysłów, które na stałe wpisały się w miejski krajobraz. Właściwie każdy z nas niemal na co dzień w jakiś sposób korzysta z tego, co wymyślił Decaux. Kariera owego przedsiębiorcy wizjonera pokazuje, że nie miejsce, czas czy okoliczności wyznaczają to, kim jesteśmy i kim możemy się stać, lecz sprawiają to determinacja i otwarty umysł.

Czasami najlepsze pomysły przychodzą do nas przypadkiem. Na przypadek trzeba jednak zapracować. Samo siedzenie i czekanie, aż „coś” się wydarzy, do niczego nie prowadzi. Kiedy już „coś” się wydarzy, trzeba jeszcze rozpoznać, że to jest właśnie ten właściwy moment i go wykorzystać. Wiedział to Natan Darty, podejmując jako dojrzały, 37- letni mężczyzna odważną decyzję, która zapoczątkowała jego drogę od krawca w malutkim sklepiku w Paryżu do europejskiego potentata na rynku detalicznym RTV -AGD. Sama decyzja to tylko pierwszy krok. Potem przyszedł czas na samodzielną naukę i zdobywanie doświadczenia w zupełnie nowej branży. 

Do tego dołożył pomysłowość oraz idealne wyczucie rynku. To ostatnie było możliwe dzięki ponadprzeciętnie rozwiniętej umiejętności nawiązywania relacji z klientami odwiedzającymi jego sklepy. Przy każdej okazji Natan i jego współpracownicy wsłuchiwali się uważnie w ich głosy, zbierali opinie. Powoli i systematycznie poznawali ich oczekiwania i obawy. Z tej układanki powstał największy biznes w branży urządzeń gospodarstwa domowego we Francji.

Jego pierwszym biznesem miała być sprzedaż choinek przed Świętami. Jako 14- latek zasadził drzewka w ogrodzie rodziców i cierpliwie czekał, aż urosną. Niestety, choinki zostały obgryzione przez szkodniki i z biznesu nic nie wyszło. Dwa lata później rzucił szkołę i otworzył swój pierwszy „poważny” interes – czasopismo muzyczne „Student”, wkrótce potem wysyłkowy sklep muzyczny, a następnie salon muzyczny w Londynie. Kolejny etap to wytwórnia muzyczna, a stąd już niedaleko do... linii lotniczych, biura podróży, sieci hoteli, oraz telefonów komórkowych, klubów fitness, kolei, usług bankowych i 400 innych firm funkcjonujących w różnych sektorach gospodarki. „Nigdy nie ukończyłem żadnej szkoły biznesu” – mówi. – „Myślę, że gdybym to zrobił, nigdy nie osiągnąłbym tego, co mam”. 

Jego recepta na prowadzenie firmy to: odwaga, podejmowanie szybkich decyzji, pokonywanie przeciwności, wytrwałość, zapał, determinacja. Do tej mieszanki dodaje jeszcze jeden składnik: odrobinę szaleństwa. „Biznes musi dawać frajdę” – powtarza. Gdy tylko rozpoczyna ekspansję na nowym rynku, wszyscy go bacznie obserwują, bo wiedzą, że wprowadzi do branży nowe pomysły i wyznaczy nowe kierunki rozwoju.

Co może zrobić trzynastoletni chłopiec, którego i dziadek, i ojciec, i wuj zajmowali się wytwarzaniem butów? Po prostu zostać uczniem szewca. Być może Albert-René Biotteau nie miał wyboru, a może wybór był podyktowany okolicznościa-mi życiowymi… W każdym razie, gdy skończył trzynaście lat, zaczął praktykować w zakładzie szewskim.

Dla wielu kobiet na całym świecie kosmetyki firmy Mary Kay Cosmetics są synonimem świetnej jakości produktów do pielęgnacji i makijażu. Jednak nie każda z klientek tej firmy ma świadomość, że jej założycielka Mary Kay Ash uczyniła wiele nie tylko dla urody kobiet. Przede wszystkim udowodniła własnym przykładem, że kobieta w kwiecie wieku, wychowująca dzieci może jeszcze wiele się nauczyć, realizować zawodowo i podążać za marzeniami.

Historia życia Mary Kay Ash pokazuje, że sukces nie jest dziełem przypadku i na wszystko trzeba sobie zapracować. Założycielka znanej firmy kosmetycznej urodziła się 12 maja 1918 roku w Hot Wells w Teksasie jako najmłodsza z czwórki rodzeństwa. Jej matka Lula Wagner, chociaż z wykształcenia była pielęgniarką, większość życia pracowała w restauracji w Huston. To właśnie ona była dla Mary pierwszym autorytetem, gdyż od najmłodszych lat uczyła ją, że kobieta musi poradzić sobie w życiu bez względu na okoliczności. Sama była najlepszym przykładem, że jeśli człowiek chce, to może posiąść każdą umiejętność, której potrzebuje. To od niej Mary codziennie słyszała magiczne słowa: „You can do it” (Dasz sobie radę). Mary Kay Ash przez całe życie przekonywała się, że to zdanie nie jest zwykłym frazesem, a szczerą prawdą.

Jako 17 -latek przerwał studia i zajął się sprzedażą ręcznie haftowanych koszul na straganie w Barcelonie. 10 lat później otworzył swój pierwszy sklep, który dał początek jednej z największych na świecie sieci sklepów handlujących odzieżą – Mango, która obecnie posiada ponad 2700 placówek handlowych w ponad 100 krajach. 

W 2016 roku Andić znalazł się na czwartym miejscu na liście najbogatszych Hiszpanów z majątkiem 3,3 mld dolarów. Swój sukces zawdzięcza przede wszystkim silnemu charakterowi, który nawet w najtrudniejszych momentach nie pozwalał mu się poddać. Wierzy w możliwości człowieka poparte dyscypliną i ciężką pracą. „Jeśli ciężko pracujesz, możesz być niezwyciężony” – mawia. Jest perfekcjonistą. Każdy jego projekt jest dopracowywany w najdrobniejszych szczegółach. Swoim dzieciom, a ma ich troje, daje taką radę: „Jeśli coś robisz, rób to dobrze”.

Karl patrzył na znajomy budynek z czerwonej cegły przy ul. Huestrasse 89 w Schonnebeck, górniczej dzielnicy Essen. Po powrocie z niewoli wojennej pierwsze kroki skierował właśnie tam, pod sklep matki, by sprawdzić, czy kamienica nadal istnieje. 

Przed oczami przewijały mu się obrazy z dzieciństwa: choroba ojca, smutek w oczach mamy, on z młodszym bratem codziennie rano ciągnący brukowanymi ulicami miasta drewniany wózek wypełniony świeżymi bułkami. Sprzeda wali je, by pomóc rodzicom w piekarni i niewielkim sklepiku z artykułami spożywczymi…

Życie w liczącej około 4000 mieszkańców miejscowości Saint -Calais we francuskim departamencie Sarthe w latach 50. XX wieku nie należało do łatwych. Trudne warunki egzystencji pogłębiał jeszcze powojenny kryzys. W domach brakowało nie tylko bieżącej wody, lecz często także nawet podłóg, które zastępowało klepisko. 

W jednej izbie tłoczyło się czasem nawet kilkanaście osób. W porównaniu z tym niewielki dom, w którym dorastał Jean -Claude Bourrelier wydawał się dostatni i wygodny. Mimo że po wodę trzeba było chodzić do rzeki oddalonej o ponad 300 metrów, zarówno Jean -Claude, jak i jego rodzeństwo traktowali ten obowiązek jako coś oczywistego. 

Dziadek chłopca był pasterzem, ojciec zwykłym robotnikiem. Ojciec, żeby zapewnić rodzinie przyzwoite warunki życia, pracował siedem dni w tygodniu do późnej nocy. Uwielbiał czytać, lecz miał na to czas dopiero po pracy i często oddawał się lekturze do świtu. Wiele czasu zajmowała rodzinie też pielęgnacja ogrodu warzywnego, który w dużym stopniu uzupełniał deficyty żywności. Jakby tego było mało, ojciec Jean -Claude’a toczył nierówną walkę z chorobą nowotworową gardła, którą ostatecznie przegrał, gdy chłopiec miał kilkanaście lat.

Późną nocą 4 czerwca 1896 roku co najmniej pół ulicy Bagley w Detroit zbudziły odgłosy rozbijanych cegieł. To Henry Ford burzył ceglaną ścianę wynajmowanego pod numerem 58 garażu. Właśnie odpalił swój nowy, zasilany paliwem samochód, który okazał się zbyt duży, by przejechać przez drzwi. Konstruowanie go zajęło siedem lat, a autor projektu przewidział wszystko poza ograniczoną przez garażowe drzwi możliwością wyjazdu auta. Był to prototypu modelu, którym w przyszłości miało jeździć pół Ameryki.

Rozpoczynał od samodzielnej produkcji kremu na hemoroidy na strychu swojego rodzinnego domu. Absolwent szkoły podstawowej o bardzo wątłym zdrowiu przez 5 dekad stworzył jeden z największych koncernów kosmetycznych na świecie, posiadający 40 milionów klientów i przynoszący roczny zyskiem 2 miliardów euro. Przeszedł tę drogę dzięki poszukiwaniu nowych rozwiązań i ciągłej samodzielnej nauce. Miłośnik botaniki i… kobiecej urody. Wykorzystuje rośliny, by podkreślać i jak pielęgnować kobiece piękno. Mawiał: „Dzięki naszym produktom każda kobieta ma się czuć jak królowa”. W produkcji naturalnych kosmetyków widział nie tylko biznes, ale przede wszystkim powrót do natury i mądre korzystanie z tego, co dała nam matka Ziemia.

Jako 18 -latek wraz z dwójką rodzeństwa założył manufakturę obuwniczą, która dała początek największemu koncernowi w historii przemysłu obuwniczego. Zaczęli od zatrudnienia trzech szewców w zakładzie w Zlinie na czeskich Morawach, aby po kilkudziesięciu latach zatrudniać blisko 50 000 pracowników w 50 krajach. Tomasz Bata stworzył też w latach 20. naszego stulecia całkowicie przez siebie kontrolowane miasto robotników, wyprzedzając wizje angielskiego pisarza Georga Orwella.

Niewątpliwie wielu ludzi, myśląc o modzie włoskiej, kojarzy ją z nazwiskiem Giorgia Armaniego. Jego obecna pozycja to nie dzieło przypadku, lecz efekt ciężkiej pracy i wielu lat inwestowania w siebie.

Nie ma chyba nikogo, kto nie słyszał o Coco Chanel – ikonie świata mody, której kreacje wciąż są obiektami pożądania wszystkich kobiet. Nie każdy jednak wie, jak wiele silnej woli i determinacji potrzebowała Chanel, aby wypracować sobie pozycję niekwestionowanego numeru jeden w biznesie modowym.

Ettore Bugatti - samouk, genialny włoski konstruktor i producent samochodów, który zrewolucjonizował sporty motorowe

Genialny konstruktor i perfekcyjny producent, którego samochody są do dziś symbolem sukcesu w sportach motorowych. Konstruktor -artysta dbający nie tylko o technikę, ale też o design swoich projektów. Jego zainteresowania były bardzo rozległe: motoryzacja, samoloty, łodzie motorowe, pociągi. 

W każdej z tych dziedzin odcisnął swoje piętno i wytyczył kierunki rozwoju na kolejne lata. Biznesmen i sportowiec, dla którego rywalizacja była czymś naturalnym. Na torze i w życiu nie poddawał się. Zawsze wierzył w końcowy sukces, który można odnieść dzięki konsekwencji i pracy. Szanujący ciężką pracę swoich ludzi i hojnie ich za to wynagradzający. 

Wymagający i życzliwy, a gdy wymagała tego sytuacja – konsekwentny i stanowczy. Na co dzień pełen humoru, potrafiący rozbawić do łez najbliższych. Czasem ujawniał wrażliwą duszę artysty. Ettore Bugatti.

Anna Wintour - Samouk, która stała się najbardziej wpływową osobą w świecie mody.

Mówi się o niej, że ona nie tworzy mody, ale „jest modą”. Anna Wintour jest uważana za najbardziej wpływową osobę świata mody, dzięki której rozkwitają lub upadają kariery ludzi, marki i całe gałęzie przemysłu. Żartobliwie mówi o sobie, że być może osiągnęła to wszystko, by zrekompensować braki w formalnym wykształceniu.

Andrew Carnegie samouk, który stał się jednym z najpotężniejszych magnatów przemysłowych w historii Ameryki

Gdy wyobrażamy sobie amerykańskiego przemysłowca epoki wiktoriańskiej, przed oczami staje nam elegancki dżentelmen w meloniku i surducie. Myślimy o postaciach z „amerykańskiego snu”, o karierach „od pucybuta do milionera” oraz o wielkich fortunach i możliwościach, jakie przyniósł ze sobą wiek pary i stali. Wszystko to uosabia postać Andrew Carnegiego – chłopaka z biednej rodziny imigrantów, który bez formalnego wykształcenia i majątku rodzinnego stał się jednym z najpotężniejszych magnatów przemysłowych w historii Ameryki.

Amadeo Peter Giannini – Samouk, który stworzył jedną z najpotężniejszych instytucji finansowych świata 

Jako 7 -latek widział, jak zamordowano jego ojca, jako 12 -latek wymykał się nocami z domu na nabrzeża San Francisco, by pracować przy rozładunku towarów, a jako 14 -latek porzucił szkołę, by pomagać w firmie ojczyma. W wieku 30 lat, dzięki swojej ciężkiej pracy, mógł przejść na emeryturę, lecz właśnie wtedy rozpoczął pracę nad dziełem swojego życia! 

Założył pierwszy w historii bank służący niezamożnym mieszkańcom San Francisco. Pomagał im, gdy odbudowywali swoje domy po trzęsieniu ziemi w 1906 roku. Ratował kraj w czasach Wielkiego Kryzysu. Aby służyć ludziom, bo tak pojmował pracę bankiera, negował tradycyjne podejście do finansów i łamał zasady, jakie wyznawali ówcześni bankierzy. 

Giannini nigdy nie myślał o sobie, o swojej wygodzie czy majątku. Nie wypłacał sobie premii i nie przyznawał podwyżek! „Nigdy nie pracowałem z myślą o sobie. Takie podejście pozwoliło mi osiągnąć sukces” – mówił.