Anlat Eren

Bir varmış, bir yokmuş... Eski zamanlarda, şehrin birinde Fatma adında bir kız, ailesi ile yaşarmış. Bir talihsizlik sonucu Fatma'nın annesi ölmüş. O günden sonra Fatma babasıyla yaşamaya başlamış. Şehir de bir de kına yapan bir kadın yaşarmış. Fatma kınayı çok severmiş. Kına yaptırmak için Kınacı Kadın'ın yanına gitmiş, ancak Kınacı Kadın Fatma'ya kına yapmamış. Ona bir şartla kına yapacağını söylemiş. O şartı ise Fatma'nın babasının kendisi ile evlenmesiymiş...

Bir varmış, bir yokmuş... Eski zamanlarda küçük bir krallık varmış. Halk çok mutluymuş. Ülkenin tüm derdi Kral ve Kraliçe'nin bir çocuklarının olmamasıymış. Günlerden bir gün Kral'ın büyücüsü Kral'ın huzuruna çıkmış ve O'na bir iyi bir de kötü haberi olduğunu bildirmiş. İyi haber Kral ve Kraliçe'nin bir kızlarının olacağıymış. Kötü haber ise Prenses'in 18 yaşında öleceğiymiş...

Evvel zaman içinde, bir padişah ile vezirinin aynı yaşta kızları varmış. Kızlar tüm günlerini birlikte geçirir, çok iyi anlaşırlarmış. Bir gün kızlar sarayın penceresinde oturmuş dışarıyı izlerken yoldan geçen Saka Güzeli'ni görmüşler. Saka Güzeli'ne seslenip sormuşlar: Söyle bakalım Vezir'in kızı mı, yoksa Padişah'ın kızı mı? Saka Güzeli, ikisini de tanıyormuş. "İki güzel yan yana. Vezirin kızı bu diyarın en güzeli." diyip yürümüş. Bunu duyan Padişah'ın kızı derdinden yataklara düşmüş ve o günden sonra Vezir'in kızıyla hiç görüşmemiş. Saraya ne doktorlar, ne alimler geldiyse de kızı iyi edememişler. Bir gün, Padişah'ın kızı saraya gelen doktorlardan birisini gözüne kestirmiş. "Hekim, söylediklerim aramızda kalacak. Babama diyeceksin ki, kızınızın derdi yüreğindedir. Şifası da Vezir'in kızının kanıdır. Dersen seni baş hekim yaparım. Yoksa kelleni vurdururum..."

Bir varmış, bir yokmuş... Ülkenin birinde, yemyeşil ağaçların çevrelediği, derelerin aktığı güzel bir köyde yaşayan yakışıklı bir delikanlı varmış. Delikanlı'nın kimi kimsesi yokmuş. Bir evi, bir tarlası, bir de güzel mi güzel bir atı varmış. Delikanlı yakışıklı olduğu kadar dürüst ve cesurmuş da. Herkes O'na aşıkmış, fakat o köydeki kızları yeteri kadar güzel ve hamarat bulmazmış. Bu yüzden atına atlamış ve evleneceği kızı bulmak için yola çıkmış... Gece gündüz demeden sürmüş atını. Bir dere kenarında mola vermiş. Nevalesini açmış. Tam yemeye başlayacakken yanına yaşlı bir adam belirmiş...

Kızılderili adam oğluyla birlikte yaşıyormuş. Tek varlıkları güzel atlarıymış. Bir gün atları çiftlikten kaçmış...

Bir varmış, bir yokmuş... Evvel zamanda güzel mi güzel bir köy varmış. Köy olur da tavuğu horozu olmaz olur mu! Bizim horoz da bir kümeste yaşarmış. Bir gün kümeste dolanırken yerde altın renginde parlayan bir şey görmüş. Yaklaşıp bakmış ki, bir mısır tanesi. Hemen mısır tanesini almış, kümesten çıkmış. Oraya mı saklasam, buraya mı saklasam derken mısır tanesi yola fırlamış. Tam o sırada sarayın arabası yoldan geçiyormuş. Mısır tanesi, saray arabasının tekerine yapışıp arabayla birlikte saraya doğru bir yolculuğa başlamış. Horoz durur mu! O da mısır tanesinin peşine düşmüş...

Evvel zamanda, bilinmeyen bir ülkede, birbirini çok seven bir karı koca varmış. Adam tüccarmış. Hali vakti yerindeymiş. Ailenin tek eksiği bir çocuklarının olmayışıymış. Gece gündüz bir çocukları olsun diye dua ederlermiş. Bir gün Tüccar işe giderken bir pınarda mola vermiş. Sofrasını kurmuş. Tam yemeğe başlayacakken yaşlı bir adam gelmiş yanına. Tüccar adamı sofrasına buyu etmiş ve birlikte karınlarını doyurmuşlar. Yaşlı adam heybesinden bir elma ve bir de nar çıkarıp bunları Tüccar'a uzatmış ve şöyle söylemiş...

Bir varmış, bir yokmuş... Evvel zamanda üç oğlu olan bir kral varmış. Oğulları büyüyen Kral, bir gün oğullarını çağırmış ve onlara artık kendilerine bir eş bulmalarını söylemiş. Büyük oğlan en güzel kıyafetlerini giyip doğuya doğru yola çıkmış. Yolda giderken bir saraya rast gelmiş ve bu sarayın Prenses'ine aşık olmuş. Nişanlanmışlar. Ortanca oğlan da en güzel kıyafetlerini giyip Batı'ya doğru yola çıkmış. Az gitmiş, uz gitmiş ve bir saraya varmış. Kral'ın kızıyla birbirlerini görüp aşık olmuşlar ve nişanlamışlar. Küçük oğlan gitmeyi hiç istemiyormuş, ama Kral babası istediği için düşmüş yollara. Öylesine bir patikadan yürümeye başlamış. Yol onu rüya gibi bir göle götürmüş. Çevreden bulduğu bir fındık dalıyla suyun üzerinde şekiller yapmaya başlamış...

Bir varmış, bir yokmuş... Evvel zamanda Beyoğlu yaşarmış. Yiğit mi yiğit, yakışıklı mı yakışıklıymış. Beyoğlu her gün atına biner, bahçeleri dolaşırmış. Yine bir gün bahçeleri gezerken, Fesleğenci kızın bahçesinde durmuş ve Fesleğenci kızla konuşmaya başlaşmış...

Beyinde 2000 çikolata yemekle eşdeğer ödül uyaranı sağlayan şey nedir? İyi dinlemeler!

Bir varmış, bir yokmuş... Evvel zaman içinde, kalbur zaman içinde, devler eski hamamda tellal, pireler şehirde berber iken, nerede olduğu bilinmez bir ormanın için küçük bir kulübe varmış. Bu kulübenin içinde yaşlı kadın oğlu Tezgeldi ile yaşarmış. Tezgeldi hasta annesine baktığı için kasabasından uzaklaşamazmış. Ancak bu durum annesini çok üzüyormuş. Yaşlı kadın oğlu Tezgeldi'ye şehre gidip çalışmasını, ömrünü artık burda tüketmemesini yineliyormuş. Yine ana-oğul bir gün böyle konuşurlarken Tezgeldi 'Peki' demiş. 'Şehre gideceğim, ama çok çalışıp çok kazanıp buraya geri döneceğim ve seni saray gibi bir evde yaşatacağım' demiş. Hazırlanmış ve yola koyulmuş. Günlerce yol yürümüş. Artık kaybolduğunu düşünmeye başladığı sırada kocaman bir kapının önünde bulmuş kendini...

Bir varmış, bir yokmuş... Ağaçlarla kaplı bir tepede, yaşlı bir kadın ve güzeller güzeli kızı yaşarmış. O civarda yaşlı kadın ve kızından başka kimsecikler oturmazmış. O yüzden de güzel kızın tek arkadaşı hayvanlarmış. Kız bir gün ormanda doşalırken, bir anda karşısına beyaz atlı bir delikanlı çıkıvermiş...

19. yüzyıla ait bir efsaneye göre bir gün Yalan ile Gerçek karşılaşmış...

Evvel zaman içinde bir köyde yaşlı bir karı koca yaşarmış. Bunların bir tarlaları, bir inekleri bir de keçileri varmış. Öylece geçinip giderlermiş. Yıllardan bir yıl kuraklık olmuş. Tarladaki ürünler susuzluktan kuruyup gitmişler. Yaşlı karı kocanın yiyecek bir şey kalmamış. Keçi az yem yer çok süt verirmiş. İnek ise çok yer, az süt verirmiş. Öyle mi, öyle... Ve ineği satmaya karar vermişler. Yaşlı adam, ineği alıp kasabada satmak için yola çıkmış. İneğiyle birlikte yavaş yavaş kasabaya ilerleyen adamın bilmediği şey O'nu uzaktan izleyen üç kurnaz gencin olduğuymuş. Kurnaz gençler, yaşlı adama bir oyun oynamaya karar vermişler. Aralarından birini seçip yaşlı adamın yanına yollamışlar...

Bir varmış, bir yokmuş... Evvel zaman içinde, bir ana ile oğul varmış. Annenin ismi Geldi, oğlanın ismi ise Kaldı imiş. Kaldı tembel mi tembelmiş. Annesi bir gün Kaldı'yı arkadaşlarıyla birlikte, odun toplamaya dağa göndermiş. Ormana varmışlar. Arkadaşları odun toplamak için ormana girmişler. Kaldı ise eşeğin iplerini kesip bir kütüğün arkasına gizlemiş. Arkadaşları geri döndüklerinde Kaldı'nın yaptığı hainliği anlayıp O'nu bir güzel dövmüşler, ama O'nu dağda bırakmamışlar. Biraz da odun vermişler. Kaldı, çok acıkmış. Eşeği bir yere bağlayıp eve yürümüş. Yemekten sonra ise eşeği almaya gitmiş. Oraya vardığında bir de ne görsün...

Açlık durumunda salgılanan Ghrelin hormonunun vücutta oynadığı roller...

Bir varmış, bir yokmuş... Bir zamanlar, Padişah'ın güzeller güzeli bir kızı ve oğlu varmış. Padişah çocuklarını çok sever, ne isterlerse hemen yaptırırmış. Bir gün Padişah, Şehzade'sini tahta hazırlamak istediğini veziriyle paylaşmış. Bunun üzerine, ülkenin dört bir yanına haber salınıp en bilgili kişiler saraya çağırılmış. Derslerin yakında başlayacağı haberi Şehzade'ye verilmiş, ancak Şehzade bu haberden hiç mutlu olmamış. Çünkü Şehzade'nin tam derdi at binip oyun oynamakmış. Kendisini bekleyen zorlu hazırlık evresinden kaçmak için planlar düşünen Şehzade, bahçede dolaşırken bir ağacın altında yatan kel birini görmüş. Gidip onu uyandırmış...

Bir varmış, bir yokmuş. Evvel zaman içinde, uzak bir köyde yaşlı kadın ve iki kızı yaşarmış. Kızlardan birisi güzel ve çalışkan, diğeri ise tembel ve çirkinmiş. Güzel ve çalışkan kız ne iş yaparsa yapsın kimseye beğendiremezmiş. Yine birgün kumaş dokurken ince iplik elini kesmiş. Elini ve mekiği yıkamak için kuyuya gitmiş kız. Elini yıkarken bir de ne olsun, mekiği kuyuya düşürmüş. Eve gidip olanları annesine annatmış. Annesi çok sinirlenmiş ve mekiği bulmadan eve gelmemesini söylemiş kıza. Evden çıkan güzel kız mekiği düşürdüğü kuyunun civarına gelmiş ve mekiği kuyudan çıkarmak için bir plan düşünmeye başlamış...

Bir varmış, bir yokmuş... Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak diyarlarda büyük bir orman varmış. Çam, meşe, kayın, gürgen, köknar gibi birçok ağaç ve beraberinde birçok da hayvan yaşarmış. Bu hayvanlar arasında bir de kiraz kuşu varmış. Kiraz Kuşu göç yolundayken düşüp kanadından yaralanmış ve kışı geçirecek bir yuva aramaya başlamış...

Bir varmış, bir yokmuş... Eski zamanlarda bir ülkede Kral ve onun güzeller güzeli kızı yaşarmış. Her gün Prenses ile evlenmek için yüzlerce genç saraya gelirmiş. Günlerden bir gün, saraya bir gelen bir sihirbaz Prenses'e evlilik teklif etmiş. Prenses Sihirbaz'ın teklifini kibarca reddetmiş. Saraydan ayrılan Sihirbaz bunu gururuna yedirememiş. Aylar sonra Sihirbaz saraya tekrar gelmiş ve evlilik teklifini yenilemiş, fakat Prenses Sihirbaz'ın teklifini yine geri çevirmiş. Duruma sinirlenen Sihirbaz bu sefer öyle sessizce çekip gitmemiş. Prenses'e bir büyü yapmış ve onu bir kelebeğe dönüştürmüş. Kelebek Prenses'i de yanına alan sihirbaz şatosuna gitmek üzere saraydan ayrılmış...

Bir varmış, bir yokmuş... Deniz kenarında bir köyün kıyında, küçücük bir evde, yoksul bir ana ve oğul yaşarmış. Oğlan büyüyüp delikanlı olduğunda para kazanmak için iş aramaya başlamış. Ancak köyünde iş bulamamış. Annesinden izin alıp şehre çalışmaya gitmek istemiş. Anne önce oğluna izin vermese de sonradan buna razı olmuş. Oğluna bir kesede biriktirdiği biraz parayı vermiş ve Oğlan annesiyle vedalaşıp yola çıkmış. Az gitmiş, uz gitmiş... Sonunda şehre varmış. Liman civarlarında bir balıkçıyı izlemeye başlamış. Balıkçı kedilerine bas bas bağırıyormuş. Oğlan balıkçıya yaklaşmış ve ona kedilere neden bağırdığını sormuş...

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir camcı yaşarmış. Günlerden bir gün, bir devin yolu Camcı'nın yaşadığı şehre düşmüş. Dev çarşının bir ucundan girip yıka döke şehrin diğer ucundan çıkmış. Çarşıda yıkılmadık bir iki dükkan ancak kalmış. Dev gidince halk saklandıkları yerden çıkmış, ancak bu durum çok uzun sürmeyecekmiş. Birkaç gün sonra dev tekrar gelmiş ve ayakta kalan birkaç dükkanı da yıkıp geçmiş. Şehrin valisi dört bir yana haber salmış. Devi yakalayıp getirene üç kese dolusu altın vadedilmiş. Haberi Camcı da duymuş ve devi bulmak üzere yollara düşmüş...

Bir varmış, bir yokmuş... Çok eski zamanlarda, buradan çok uzaklarda bir ülkede iyi yürekli genç bir bey yaşarmış. Bey'in bir tek kusuru varmış. O da çok aceleci olmakmış. Bey'in bir de Aşkar adında bir köpeği varmış. Bey ve Aşkar birbirlerinden hiç ayrılmazlarmış. Bir gün Bey, yanında can dostu Aşkar ile ormanda bir yolculuğa çıkmış. Gelin görün ki, Bey su dolu kırbasını yanına almayı unutmuş. Ormanda bir su kaynağı ararken bir kuyuya varmışlar...

Bir varmış, bir yokmuş. Uzun zaman önce, burada, iyi yürekli dev adam yaşarmış. Dev adam, keçileriyle birlikte yaşar, keçilerinin sütünden ürettiklerini satarak geçimini sağlarmış. Günlerden bir gün, pazardan ihtiyaçlarını alırken bembeyaz bir keçi görmüş. Keçiyi satın almak için yanına gitmiş. Ancak keçinin çobanı gözüne tuhaf görünmüş. Neyse, dev adam beyaz keçiyi almış, fakat çoban keçiyle birlikte bir de tarak vermiş ve keçinin tüylerini her gün taramasını nasihat etmiş...

Bir varmış, bir yokmuş... Eski zamanlarda bir hakan ve O'nun iki oğlu varmış. Oğullarıyla at biner, oyunlar oynar, onlara masallar anlatırmış. Günler geçmiş, çocuklar büyümüş ve delikanlılık çağına gelmiş. Bir gün, ne olduysa, çocuklar yemeden içmeden kesilmiş. Hakan, ülkede ne kadar hekim varsa hepsini çağırtmış. Hekimler, her türlü reçeteyi denese de çocuklar bir türlü şifalarını bulamamışlar. Bir sabah, iki çocuk babalarının yanına gidip dertlerinin dermanını bulmak için bir yolculuğa çıkmak istediklerini ve bunun için de O'ndan izin istediklerini söylemişler...

Evvel zaman içinde, kalbur zaman içinde iyi yürekli tatlı dilli, becerikli ve güzel bir kız hasta annesiyle yaşarmış. Kız, yün eğirip iplik yapar, bu ipliklerle çorap örüp onları satarak geçimini sağlarmış. Günlerden bir gün, kız yine çorap örerken aniden çıkan rüzgâr kandilini söndürmüş. Kandili tekrar yakacak bir kibrit bulamamış. Kandili alıp dışarı çıkmış, ancak bakmış ki pencerelerinden ışık süzülen hiçbir komşusu yok. Masal bu ya, kız kandili yakmak için düşmüş yollara. Az gitmiş, uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş ve bir konağa varmış. Konağın kapısını çalmış. Bir de ne görsün! Kapıyı bir tekir kedi açmış...

Evvel zamanda, masmavi okyanusta, yemyeşil ormanın kapladığı ıssız bir ada varmış. Bu adanın sahiline yengeçler yerlemiş. Yengeçler kumdaki yuvalarına bütün gün yiyecek taşırlarmış. Bir gün ıssız adanın sahiline doğru büyük bir köpek balığı yaklaşmış..

Bir varmış, bir yokmuş... Evvel zamanda, küçük bir köyde, Mehmet adında bir genç yaşarmış. Mehmet, doğayı ve hayvanları çok seven iyi bir insanmış. Bir gün köy meydanında padişahın yeni vezirini aradığı, kazananın gençler arasında yapılan bir yarışma ile belirleneceğini duymuş. Hemen eve gidip hazırlanmış ve ertesi sabah erkenden saraya doğru yola çıkmış. Az gitmiş, uz gitmiş, dere tepe düz gitmiş. Bir nehre varmış. Biraz oturup dinlendikten sonra yoluna devam etmek için kalkmış ki nehrin kenarındaki küçük bir su birikintisinde bir hareket fark etmiş...

Bir varmış, bir yokmuş... Eski zamanlar, uzak bir ülkede bir tüccar yaşarmış. Bir gün, kervanıyla birlikte bir yolculuğa çıkması gerekmiş. Altınlarını evde bırakamazmış. Çünkü yalnız yaşıyormuş. Yanına alsa yolda çalınabilir. Düşünmüş, taşınmış ve altınlarını bir küpe doldurmuş. Altınların üstüne de bir sürü zeytin koymuş ve küpün ağzını sıkıca kapatmış. Komşusuna gidip küpü ona emanet etmiş ve tüccar yola çıkmış...

Üç kardeş çıkmış yola! Neler yaşamışlar neler... Uzaklarda, yumurtacılık yapan bir adam, eşi ve üç oğluyla birlikte mutlu mesut yaşarlarmış. Bir gün adamın tavukları hastalanmış ve aile geçim sıkıntısı yaşamaya başlamış. Bunun üzerine üç kardeş şehre gidip çalışmaya karar vermişler. Gelin görün ki, büyük oğlan ile ortanca oğlan iş beğenmez, çalışmayı sevmezlermiş. Yola çıkmadan önce üç oğlan da yanına birer eşya almış. Büyük olanı babasının kaftanını, ortanca olanı annesinin antika dikiş kutusunu, küçük olan da kenarda duran urganı almış yanına ve yola çıkmışlar...

Bir varmış, bir de yokmuş. Uzaklarda, çok uzaklarda anne, baba ve Yavru Kelebek yaşarlarmış. Annesi Yavru Kelebek'in üzerine titrese de O çok yaramazmış. Anne kelebek düşünmüş, taşınmış ve Yavru Kelebek'e ömrü boyunca unutamayacağı bir ders vermeye karar vermiş. Sabah kahvaltısından sonra Yavru Kelebek oyun oynamak üzere dışarı çıkmış. Annesi de gizlice peşinden gitmiş. Yavru Kelebek, bir ağaçtan diğeri konup oyunlar oynuyor ama bu sırada da gittikçe evden uzaklaşıyormuş. Aradan biraz zaman geçtikten sonra çevresine bakınmış ve kaybolduğunu anlamış...

Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde, uzak doğuda bir ülkede bir imparator varmış. İmparator yaşlanmış ve tahtını bir başkasına bırakmaya karar vermiş. Ancak tahtı çevresinden birisine ya da ailesine bırakmayacakmış. Bu kararı üzerine ülkenin bütün gençlerini saraya çağırtmış. Gençlere niyetini anlatmış. Hepsi çok heyecanlanmış. Ama bir şartı varmış imparatorun. Her gence bir tohum verecekmiş ve...

Bir varmış, bir yokmuş... Uzaklar, uçsuz bucaksız yemyeşil çayırların olduğu bir yerde üç öküz yaşarmış. Öküzlerden birisi siyah, diğeri beyaz, öteki ise kızılmış. Üç öküz her gün çayıra gelir, hapır hupur otlanır, zıp zıp zıplarlarmış. Bir gün, çayırın ordan geçen aç bir kurt öküzleri görmüş. Bu öküzleri nasıl yerim diye düşünmeye başlamış. Direkt onlara saldırsa, öküzler kurdu aralarına alıp boynuzlarlarmış. Nasıl nasıl diye düşünürken birden kurdun aklına dedesinin nasihatı gelmiş: Önce parçala, sonra yut!..

Evvel zamanda, ülkenin birinde tek oğlu olan bir kral varmış. Kral oğluna o kadar düşkünmüş ki, onun bir dediğini iki ettirmezmiş. Bu yüzden de çok şımarık büyümüş. Derslere gitmezmiş. Aynı zamanda acımasız ve de zalim biriymiş. Halk da bu yüzden O'nu sevmezmiş. O kadar ki, halk Prens'e karşı ayaklanmış. Bunun üzerine kral üç yargıç görevlendirip Prens hakkında bilgi toplamalarını emretmiş...

Bir varmış, bir yokmuş. Bir zamanlar çalışkan bir köylü varmış. Bağına, bahçesine, hayvanlarına çok iyi bakar, güneşin doğuşuyla çalışmaya başlar, güneş batınca paydos edermiş. Gelin görün ki, köylü ne kadar çalışkansa üç oğlu da o kadar tembelmiş. Evlatlarına ekim biçim işinin nasıl yapılacağını öğretmek istiyormuş, ancak tembel evlatlar hiç oralı olmuyormuş. Yıllar geçmiş, oğlanlar büyümüş, köylü yaşlanmış. Evlatlarını yanına çağırmış ve işleri onlara devretmiş...

Bir zamanlar, Nor adında yoksul bir kız, ve iki yeğeni ile yaşarmış. Zengin bir adamın bahçesinde çalışırlarmış. Nor bahçedeki meyveleri toplar, yeğenleri de otları yolarlarmış. Ancak kötü kalpli bahçe sahibi, Nor'un ücretini bir türlü düzgün ödemezmiş. Bu yüzden Nor ve yeğenleri yiyecek yemek bulmakta zorlanırlarmış. Bir gün Nor, biraz yemek istemek için bahçe sahibinin evine gitmiş. Kötü kalpli adam onu kapıdan geri çevirmiş. Eve dönerken Nor bir mağaradan geçiyormuş ve bir hayvanın kayaların arasına sıkıştığını görmüş. Hayvanı kurtarmak istemiş, ancak kayalar çok ağırmış. Derken hayvan konuşmaya başlamış...

Bir zamanlar bir padişah ile üç güzel kızı yaşarmış. Gün gelmiş, Padişah'ın seferi çıkması gerekmiş. Gitmeden önce kızlarına güzel atına iyi bakmalarını, yanına bir başkasını yaklaştırmamalarını rica etmiş. Öyle ki, at ne büyük ne de ortanca kızı yanına yaklaştırmış. Sadece küçük kız ata yaklaşabilmiş. Bu sebeple babasının yokluğunda atla hep küçük kız ilgilenmiş. Seferden dönen Padişah atının durumundan pek memnun olmuş. Günler geçmiş... Padişah büyük ve ortanca kızlarını evlendirmiş. Küçük kız ise sarayda, babasının yanında yaşıyor, at ile ilgilenmeye devam ediyormuş. Ancak bilmediği bir şey varmış. Meğerse at aslında Dev Oğlu imiş. Gece olunca at yakışık bir delikanlıya dönüşüyormuş...

Evvel zamanda sarısıyla birlikte yaşayan yaşlı bir ayakkabıcı varmış. Öyle bir gün gelmiş ki, ayakkabıcının cebinde sadece bir çift ayakkabı yapacak kadar parası kalmış. Bu parayla gidip malzemeleri almış. Eve gelmiş ve deriyi masaya serip güzelce kesmiş. Yorulan ayakkabıcı işe sabah devam etmeye karar verip geceyi sonlandırmış. Sabah olmuş, ayakkabıcı uyanmış ve işinin başına koyulmak üzere masa başına geçmiş ki bir de ne görsün! Kestiği derilerin yerinde yepyeni bir çift ayakkabı duruyor...

Bir varmış, bir yokmuş... Şimdi olmayan ülkede bir orta halli bir karı koca yaşarmış. Bir gün adam para karşılığı başkasının tarlasını sürerken bir kutu bulmuş. Sandığın üzerini örtüp eve gitmiş. Kadın şaşırmış. Bu saatte evde ne işi olduğunu sormuş kocasına. Kocası kadına bulduğu sandığı göstermiş. Heyecanla sandığı açmışlar. Fakat o da ne! Sandıkta ne altın varmış ne de inci. Sandıkta sadece bir kavanoz bal vamış...

Çilli Tavuk'un beş yavrusu varmış. Kar kış dinlemeden, sabahtan akşama kadar yavrularına yemek bulabilmek için çalışırmış. Sonunda kış bitmiş. Tarlasına buğday ekmek istiyormuş. Bunun için komşusu Kaz'dan yardım istemiş, ancak Kaz bu isteği reddetmiş. Sonra diğer komşusu Tavşan'ın sormuş. O da yardım isteğini reddetmiş ve komşusu Ördek de ve Horoz da... İş başa düşmüş...

Bir zamanlar, anne ve babasıyla mutlu mesut yaşayan güzeller güzeli bir kız varmış. Ne yazık ki, bir gün kızın annesi ölmüş ve babası başka bir kadınla evlenmiş. Bu kadın çok kötü kalpli bir kadınmış ve kızı da hiç sevmezmiş. Kocasının iş için uzaklara gittiği bir vakitte kıza bir tuzak kurmuş. Kötü kalpli üvey anne, kızını kız kardeşine bir şeyler alması için yollayacakmış, fakat kadının kız kardeşi aslında Babayaga adında bir cadıymış...

Bir varmış, bir yokmuş... Çok uzaklarda, insanların ağaçları kesmediği, onlara zarar vermediği kocaman bir orman varmış. Ağaçlar, bitkiler ve bir sürü hayvan bir arada yaşarmış. Bu hayvanlar arasında bir de karga varmış. Bir gün, karga gecenin karanlığında uçarken bir papağanla çarpışmış ve onun rengarenk tüylerinden çok etkilenmiş. Kendi tüylerinin de böyle rengarenk olmasını istiyormuş. Düşünmüş, düşünmüş, düşünmüş... ve bir çözüm bulmuş. Terzi baykuşun yanına gidecekmiş...

Bir varmış, bir yokmuş. Eski zamanlarda alçak gönüllü ve adaletli bir hakan yaşarmış. Bir de kızı varmış. Ancak kızı hiçbir şeyden mutlu olmaz, hiç kimseyi beğenmezmiş. Bu sebeple ülkede kimse Sultan'ı sevmezmiş. Kibirli Sultan ile evlenmek isteyen çokmuş, ancak O kimseyi beğenmezmiş. Hakan, artık kızının evlenip barklanmasını istiyormuş. Bunun için diğer ülkelerin hakanlarını çağırtıp bir ziyafet verdirmiş. Ziyafet sırasında Sultan'a misafirlerden birisini seçmesini ve onunla evlenmesini istemiş. Sultan, gece boyunca misafirlere bakıp her birini bir sebepten elemiş. Ancak bir misafir var ki, onun yüzüne baktığında kahkahalarla gülmeye başlamış...

Bir varmış, bir yokmuş... Yaşlı balıkçı, sabah erkenden nehrin kenarına

iner ve bütün gün balık avlarmış, ancak tüm gün uğraşsa da 1-2 tane balık ancak yakalayabilirmiş. Bir gün yine nehir kenarında avlanırken gökyüzünde kırmızı kanatlı büyük bir kuş görmüş. Bunun özel bir kuş olduğunu hemen anlamış. Gördüğü, kırmızı kanatlı bir baykuşmuş. Bu kuş fakirlere yardım edermiş. Baykuş, bütün gün balıkçıyı izlemiş. Balıkçı sadece bir küçük bir balık yakalayabilmiş o gün. Baykuş, balıkçının tüm gün çabalayıp tek bir balık yakalamasına razı olmamış ve balıkçıya söz vermiş.Ona her gün bir altın getirecekmiş...

Ayakları olan yürür, kanatları olan uçarmış. Kanatları olup uçan kuşların arasında küçük bir kuş varmış. Gelin görün ki, Karakuş'un hiç arkadaşı yokmuş. Ne zaman konuşmaya başlasa çirkin sesi yüzünden herkes ondan kaçarmış. Sadece hayvanlar değil. Papatyalar, göller... Hiçbirisi onunla arkadaşlık etmek istemezmiş. Derken birgün ormanda yaşlı bülbüle rastlamış...

Zamanın birinde, ülkelerin birinde güzeller güzeli bir prenses varmış. Prenses başka bir ülkenin prensi ile evlenecekmiş. Kraliçe kızına birçok ve bir nedime vermiş. Yolculuk zamanı gelmiş ve Prenses ile Nedime Prensin ülkesine doğru yola çıkmış...

Gazi Mustafa Kemal Paşa, bir Yalova ziyareti sırasında sahilde gördüğü çınarı çok beğenir ve yanına bir köşk yapılmasını ister. Köşk tamamlanır ve Atatürk ziyaretleri sırasında köşkü sıkça kullanmaya başlar. Bir gün köşkteki odasından çınar ağacını seyretmektedir. Ağacın yanına elinde testeresiyle bir bahçıvanın yaklaştığını görür. Bahçıvan ağacı kesmeye başlamak üzereyken Atatürk pencereden seslenerek durmasını emreder...

Çok uzaklarda bir köy varmış. Köy, kırmızı kiremitli damlı evleri, tarlalarında ürünleri, yemyeşil ağaçların olduğu çok güzel bir köymüş ve bu köyde insanlar çok mutlu yaşarmış. Ta ki, bir gün çayı fareler istila etmiş. İnsanlar nereye baksa fareleri görüyormuş. Evlerde, sokaklarda, tarlalarda çalılarda her yerdelermiş. İnsanlar farelerle mücadele edemeyince köyün muhtarına gitmişler. Farelerden kurtulmanın çözüm yollarını konuşurlarken akıllarına ilk gelen kediler olmuş. Evet, kediler farelerle mücadele edermiş, lakin fareler o kadar çokmuş ki yeterli sayıda kedi yokmuş. Bir gün köye elinde kavalıyla uzun boylu sert bakışlı bir adam gelmiş. Adam köyün muhtarının yanına gitmiş. "Merhaba muhtar bey! Duyduğuma göre köyü fareler istila etmiş. İsterseniz sizi farelerden kurtarabilirim. Tabii ki bedelini vermek şartıyla..."

Siz diyin doğuda, ben diyeyim batıda bir ülkede, Keloğlan ile anacığı yaşarmış. Keloğlan'ın anası saray mutfağında aşçıymış. Birbirinden güzel, birbirinden lezzetli yemekler yaparmış. Keloğlan pek çalışamazmış. Oduncuda çalışsa baltayı savuramaz, değirmende çalışsa çuvalı kaldıramazmış. Çünkü çok cılız, çok zayıfmış. Lakin bizim Keloğlan şehzadenin en yakın arkadaşıymış. Bolca sohbet edip konuşurlarmış. Bir gün Şehzade ile Keloğlan sarayın bahçesinde dolaşırlarken Padişah yanlarına gelmiş. "Oğlum artık büyüdün, bir yetişkinsin. Saraydan çık, ülkeyi gez dolaş, öğren. Ama sakın ola ki huysuz devin ormanına gitme! Farzedelim ki gittin. Sakın ola ki bir şey yiyip içme! Bunları unutma!" demiş...

Bir varmış, bir yokmuş. Eski zamanlarda bir balıkçı yaşarmı. Balıkçı, sabahın tazeliği kadar genç, ayın 14’ü kadar yakışıklıymış. Balıkçının sevdalandığı, güzeller güzeli bir kız varmış. Lakin kız, balıkçıya hiç değer vermezmiş. Kız çevresindekilere "Kadın güzel olmalı, erkek yiğit, mert, güçlü ve kuvvetli olmalı" der, balıkçıyı aşağılarmış. Balıkçının peşinde onu seven, onunla evlenmek isteyen onlarca kız olmasına rağmen onun gönlü sevdiğinden başkasını görmezmiş. Sevgisine karşılık bulamayan balıkçı üzüntüden uyku uyuyamaz olmuş. Geceleri sandalında geçirmeye başlamış. Bir gece sandalında sırtüstü uzanmış yıldızları seyrederken sudan çıkan uçan bir balık sandala düşmüş. Altın gibi parlayan balık Balıkçı'nın ödünü patlamış. Üstüne üstük bir de konuşunca balıkçının gözleri faltaşı gibi açılmış...