Into the Soul of the Blues

In de vorige aflevering leerden we hoe aan het begin van de jaren dertig, na de beurscrash op Wall Street de economische crisis hard toesloeg, gevolgd door een aanhoudende droogte die de oogst vernielde. Vooral de lagere sociale klasse werd in de armoede gekatapulteerd, er heerste hongersnood en er kwam een nieuwe migratie op gang. Er was nu geen geld meer beschikbaar voor ontspanning en vertier, de kleinere platenlabels gericht op de Afro-Amerikaanse markt gingen ten onder en heel wat grote en bekende muzikanten gaven er de brui aan.

En toch hielden enkele bluesartiesten stand. Denk maar aan Bukka White, Skip James, de Mississippi Sheiks, Leadbelly en Big Bill Broonzy.

Vind je deze podcast inspirerend en leerrijk? Deel hem dan in jouw netwerk en volg de podcast zodat je geen enkele nieuwe aflevering mist. En een review is ook altijd fijn 😉

Na de eerste wereldoorlog ging het economisch wat beter in de Verenigde Staten: de Roaring Twenties brachten weelde en vertier. Maar je zal begrijpen dat aan de extravagantie een prijskaartje hing, en in de jaren dertig zou alles veranderen: de maatschappij werd door de Wall Street Crash weer met beide voeten op de grond gezet en er volgde een crisis die een decennium lang zou duren. Muziek in het algemeen en de Blues in het bijzonder had er sterk onder te lijden, en toch ontbrak het niet aan artiesten, noch aan steengoeie muziek. En bovendien zal aan het eind van de jaren dertig een nieuwe muziekrage opstaan die het begin van de Rock ‘n Roll zal aankondigen. zo ben ik met de podcast “Into the Soul of the Blues” in een nieuw hoofdstuk beland: dat van de economische depressie in de jaren dertig, The Thirsty Thirties.

Vind je deze podcast inspirerend en leerrijk? Deel hem dan in jouw netwerk en volg de podcast zodat je geen enkele nieuwe aflevering mist. En een review is ook altijd fijn 😉

In de vorige aflevering van deze podcast vertelde het verhaal van Eddie James Son House junior, de bluesartiest die halverwege de jaren twintig het geloof de rug toekeerde om zich toe te leggen op de slide gitaar en de deltablues. Son House ontmoette Charley Patton en samen met hem trok hij naar de studio’s van Paramount waar hij zijn legendarische opnames maakte. Maar door economische de crisis van de jaren dertig verkochten de plaatjes niet goed, en Son House ging opnieuw aan het werk als landbouwer. Er volgden nog twee opnames met Alan Lomax in 1941 en 1941, maar die opnames verdwenen onder het stof in de archieven van de Library of Congress en Son House die verdween in de obscuriteit.

Maar mijn verhaal over het leven van Son House was nog niet ten einde. In de jaren zestig kreeg de witte jeugd interesse in folkmuziek, en daarmee werd ook de blues herontdekt. En ook Son House zou daar mee de vruchten van plukken. In deze podcast vertel ik over de herontdekking van Eddie James "Son House" Junior, de Father of the Delta Blues!

Son House staat voor rauwe deltablues, voor een krachtige zang en donkere, meeslepende slidegitaar.

Hij was een tijdje de compaan van blueslegende Charley Patton en Willie Brown, hij was een mentor van de legendarische bluesman Robert Johnson en hij was bevriend met bluesgigant Howlin Wolf. Son House maakte zijn eerste opnames aan het eind van de jaren twintig, maar door de economische recessie van de jaren dertig vonden zijn plaatjes geen afzetmarkt. Het geloof van Son House was zijn houvast, maar de blues was te verleidelijk.

Drank, vrouwen en nicotine speelden een belangrijke rol in zijn bestaan en hij belandde twee keer in de gevangenis omwille van doodslag. Na de tweede wereldoorlog verbande hij de blues uit zijn leven, uit angst voor het devote. 

Son House verdween helemaal in de obscuriteit tot hij in de jaren zestig weer werd opgevist en vereerd door de aanhangers van folkmuziek. En plots bracht Son House vol ongeloof zijn oude muziek ten berde voor een devoot publiek van witte jongeren.

Zijn leven staat bol van intriges, twijfels en ellende.  Hij werd 86 jaar oud en op zijn grafsteen staat zijn eretitel gegraveerd: Eddie Son House Junior, father of the Blues.

The Blues is the roots, de rest is de fruits…  En het zaadje van de blues is op het platteland gaan kiemen. In deze aflevering van de podcast “Into the Soul of the Blues” neem ik jullie heel graag mee op bezoek naar de boerderij, om eens te kijken hoe de Blues zich daar heeft gemanifesteerd.

Field recorder Ralph Peer was een belangrijke schakel in de heropleving van de Blues op het platteland aan het eind van de jaren twintig. Ralph Peer had een neus voor talent: met de opnames van de Carter Family en Jimmie Rodgers had hij de lont aangestoken voor de "Big Bang of Country Music", en ook na 1924 bleef hij samen met heel wat artiesten bluesgeschiedenis schrijven.

In deze aflevering blijven we nog even het pad van Ralph Peer volgen. Ik stel je graag voor aan Sleepy John Estes, Blind Willie McTell, Frank Stokes en Furry Lewis!

Aan het eind van de jaren twintig ontstond er een nieuwe interesse in de plattelandsblues of de Country Blues. Field Recorders zoals Ralph Peer trokken naar afgelegen gebieden om opnames te maken van lokale artiesen.

In deze aflevering leren we waarom Howlin’ Wolf huilt als een wolf en hoe een spoorwegarbeider al jodelend vanuit de blues de basis van de countrymuziek kristalliseerde. En we ontdekken dat een Keniaans volksliedje verwijst naar de Blues.

In de vorige afleveringen van deze podcast vertelde ik jullie hoe de blues tijdens de jaren twintig van de vorige eeuw migreerde van het platteland in het zuiden naar de steden in het noorden van de VS. En daar in de stad werd de bluesmuziek waanzinnig enthousiast onthaald. De eenzame field hollers verdwenen in het stedelijke rumoer en de muziek werd er sterker, fortissmi, krachtiger en intenser. Zwarte artiesten kregen meer en meer een podium en zelfs een kans om opnames te maken. Aanvankelijk waren het vooral vrouwen die de blues vertolkten - met een krachtige stem, met een expressieve seksualiteit en begeleid door luide bigbands. Het was WC Handy die de blues het stedelijk maatpakje had aangetrokken, en na hem leek de blues van het platteland wel helemaal vergeten.

Migratie is van alle tijden. En die stelling geldt niet in het minst voor de Afro-Amerikaanse gemeenschap in de Verenigde Staten. In deze aflevering van de podcast neem ik jullie nog maar eens mee op reis. Het wordt een verhaal van miserie en ellende, maar ook een verhaal over hoop en dromen! We reizen door de tijd, en we reizen over zee en over land. We reizen om te leren, en bereid je maar meteen voor op een heel lange reis, want bij de voorbereiding van deze aflevering werd me nog maar eens duidelijk: het verhaal van de blues is van meet af aan een verhaal van migratie. Maak je dus klaar voor niet één, en ook niet twee, maar liefst drie goed gevulde afleveringen!

In deze derde aflevering van "Migration Blues" leggen we de focus op de migratie na de tweede wereldoorlog.

Migratie is van alle tijden. En die stelling geldt niet in het minst voor de Afro-Amerikaanse gemeenschap in de Verenigde Staten. In deze aflevering van de podcast neem ik jullie nog maar eens mee op reis. Het wordt een verhaal van miserie en ellende, maar ook een verhaal over hoop en dromen! We reizen door de tijd, en we reizen over zee en over land. We reizen om te leren, en bereid je maar meteen voor op een heel lange reis, want bij de voorbereiding van deze aflevering werd me nog maar eens duidelijk: het verhaal van de blues is van meet af aan een verhaal van migratie. Maak je dus klaar voor niet één, en ook niet twee, maar liefst drie goed gevulde afleveringen!

In deze tweede aflevering van "Migration Blues" leggen we de focus op de migratie tijdens het interbellum.

In deze aflevering mogen drie heren de eretekens in ontvangst mogen nemen: de eerste maakte van de trompet het toonaangevende instrument in de band, de tweede toonde dat de gitaar naast ritme-begeleiding ook kan gebruikt worden om te soleren en de derde schoof de piano naar voor in de blues. Drie mannen die elk afzonderlijk aan het eind van de jaren twintig een vette stempel drukten op het verdere levensverhaal van de Blues: Louis Armstrong, Lonnie Johnson en Leroy Carr.

Leander Vandereecken is de leadzanger van A Murder in Mississippi en de host van de Americana-jams in de Gentse bluesclub Missy Sippy. En ik had met Leander bij het gerinkel van een tas koffie en een tas thee een gezellige babbel over zijn pad naar de Blues. Leander toonde zich heerlijk spontaan en open en zo ontdekte ik achter de bluesmuzikant een ware muzikale kameleon.

De Blues is overbevolkt met stoer mannelijk gezelschap. En waar zitten de vrouwen? Vrouwen zijn inderdaad steevast ondervertegenwoordigd in het bluescircuit. En dat komt niet door hun gebrek aan muzikaal talent, in tegendeel… de blueswereld - en bij uitbreiding de hele muziekwereld - is een wereld waarin voornamelijk mannen de scepeter zwaaien. Van artiest tot manager tot platenbaas, mannen - en dan vooral nog witte mannen - zijn oververtegenwoordigd in de muziekwereld.
Toch koesteren we ook genegenheid voor heel wat vrouwen in het vak. Zo fixeerden in de jaren '20 de vrouwen de 12-matenblues om de muziek vervolgens te verspreiden bij een heel breed publiek. Het eerste bluesnummer op vinyl staat op naam van een vrouw, een zwarte non hielp mee bij de schepping van de premature rock en ook vandaag nog tonen enkele grote Blues-sterren dat het vrouwelijke geslacht volstrekt niet immuun is voor het Bluesgevoel.

Met deze aflevering van de podcast “into the soul of the blues” wil ik je dus heel graag laten kennis maken met enkele getalenteerde bluesvrouwen vroeger en nu, van over de hele wereld, en hun rol verduidelijken in de geschiedenis van de blues.

In deze aflevering van de podcast “Into the Soul of the Blues” stel ik jullie voor aan een theekransje van knappe dames, en wees gerust, het zijn vrouwen die op zijn zachts gezegd voor een onvergetelijke avond zullen zorgen. Maak plaats voor Lucille Hegamin, Ida Cox, Alberta Hunter, Gladys Bentley, Victoria Spivey en Sippie Wallace!

Op woensdag 25 mei 2022 overleed de bluesmuzikant Tiny Legs Tim. Tim was de bezieler van de Missy Sippy Bluesclub en de motor van de Gentse bluesscene.
Met deze aflevering van "Into the Soul of the Blues" breng ik hulde aan een lieve en integere man, een fantastische muzikant en een gepassioneerde bluesliefhebber.

Tim, we gaan je heel erg missen!

Deze aflevering van de podcast "Into the Soul of the Blues" is een beetje een “artist special”, want in het komende uurtje ga ik het hebben over slechts één artieste: Bessie Smith, the Empress of the Blues, De kezierin van de blues!