Bewust Over Leven Podcast

Waarom je mag leren vertrouwen op je gevoel. Juist in die situaties waarvan je hoofd denkt dat het niet kan of mag.

Je moet uiteraard helemaal zelf weten hoe je met iets omgaat, maar ga je vooral niet aanpassen aan dat wat je denkt dat er van je verwacht wordt hoe je met iets omgaat. ‘’ja ik ben een moeder die haar kind heeft verloren, maar ik geniet wel fucking hard van het leven en misschien wel meer dan ooit. En nee dat doe ik niet omdat ik dat beloofd heb aan mijn andere kinderen, dat doe ik omdat ik dat zelf wil’’

Je maakt iets mee in je leven wat enorme impact heeft, je kan dan twee dingen doen: je kan er het slachtoffer van worden en er onder lijden of je pakt het leven bij de ballen, probeert er het beste van te maken, leven! Je mag het leven gaan zien als een groot avontuur waarin dingen gebeuren waar je nou eenmaal geen invloed op hebt en dat helemaal ok vinden.

Eigenlijk hoeft Isabel me niet te laten weten dat ze bij me is, dat weet ik, daar geloof ik heel sterk in. We zijn energetisch zo sterk met elkaar verbonden, al toen ze nog leefde en nu ze het aardse heeft verlaten is dat alleen maar sterker geworden. Maar stiekem ben je dan toch nieuwsgierig en daarom heb ik een reading gedaan. En dan denk je ook nou dan zal ze zich daar wel even laten zien.. dat was ook zo, maar ik kreeg nog veel meer verrassendere dingen te horen!

Ik vertel over hoe ik tot nu toe het tweede jaar zonder Isabel ervaar, wordt het echt lichter en ik ervaar ik nu de dingen anders dan in het eerste jaar zonder haar?

Ik voel me er vaak onzeker over, waarom voel ik niet vaak intens verdriet, stop ik het weg, laat ik het er niet zijn? Wat ben ik nou voor moeder...
Rouwen als je kind nog leeft, in gedachten al afscheid genomen, we hebben ons kunnen voorbereiden op de mogelijkheid dat Isabel zou gaan sterven. Daarin ben ik al door zoveel intens onbeschrijfelijk verdriet en pijn gegaan, een stuk rouwen is al gedaan, nog voor het sterven van Isabel. En nu weet ik dat het gewoon een naam heeft.. en ben ik opgelucht.. ik ben niet gek, ik loop nergens voor weg.. ik voel liefde, oneindige liefde en ze is dichter bij me dan ooit..

Het overlijden van onze dochter is wel het meest intiemste, indrukwekkende, spannende, vredigste, liefdevolle moment wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt. Alles kwam prachtig mooi samen en daar zijn we naast het grote gemis zeer dankbaar voor.

Haar laatste dagen..

Het begin van het einde..

21 december begint met een hele heldere Isabel, zou het dan toch weer goed komen? Hoop tegen beter weten in, het gaat die dag heel snel achteruit en mijn man waakt een lange tijd bij haar in de nacht van 21 op 22 december.

Over 20 december 2019: vijf dagen voor Isabel haar overlijden.

Over de avond dat Isabel en ik afscheid van elkaar namen.

In deze aflevering heb ik het over het bizarre gegeven dat het al bijna een jaar geleden is dat onze dochter is overleden. Ik vertel o.a. over het wennen aan een zorgintensief-loos leven en over het besef dat dood ook echt dood is.

Hoe ga je daar als ouder mee om, ga je er überhaupt mee om? In de begin jaren werd er niet over gesproken, totdat het gewoon echt niet anders kan..

In deze aflevering vertel ik meer over waarom wij verpleegkundige hulp gingen aannemen over Isabel, over de impact op je gezinsleven, maar ook over al het goeds wat je er voor terugkrijgt.

Als je kind zich niet ontwikkeld zoals ‘gewoon’ en het daardoor heel anders gaat dan dat je altijd voor ogen hebt gehad.

In deze aflevering vertel ik over de geboortes van Noralie en Dorian, over de dilemma’s, de stress en uiteindelijk de dankbaarheid.

Het was al moeilijk genoeg om te dealen met het feit dat Isabel moeilijk instelbare epilepsie heeft, laat staan dat ze zich daardoor waarschijnlijk niet of nauwelijks zou ontwikkelen. Ik vertel over hoe het eerste kleine besef ontstond..

Het begin van mijn ervaringen met verlies en rouw.