Chasbcast | چسب زخم

به کسی که در اثر جنگ، فقر، زلزله،  قحطی و خشکسالی و یا بخاطر آزار و اذیت ناشی از باورهای دینی، سیاسی، نژادی و قومی جونش به خطر افتاده و بعد از ترک سرزمین مادری در کشور دیگری تقاضای پناهندگی ثبت میکنه، پناهجو گفته میشه.

سفر پناهجویی بدون تردید پرخطر ترین و پرچالش ترین نوع مهاجرته که گاهی به قیمت جان پناهجو تموم میشه.

کارکردن مقطعی تو ژاپن برای یک عده، تو سالهای پایانی جنگ یک راه میونبر بود، یک روزنه امید که به جوانهای پایین شهر تهران اجازه می‌داد بخشی از امکانات و رفاه اجتماعی که ازشون دریغ شده بود رو با تلاش و سخت کوشی بدست بیارن. برای همین یک موج مهاجرت از قشر کم درآمد ایران به ژاپن شکل گرفت، موجی که بعد از چند سال بدلیل رفتارهای ناخوشایند مهاجرها و اعمال محدودیت از طرف دولت ژاپن برای اتباع ایرانی برای همیشه پایان یافت.

جویندگان طلا عنوان دومین قسمت از سه گانه مهاجرته، قسمت اول این سه گانه با "به دلتنگیش می‌ارزه” روایت مهاجرت آدمهایی بود که پذیرش های کاری و تحصیلی گرفتن و روند مهاجرتشون هنوز شروع نشده و ایران رو ترک نکردن. تو جویندگان طلا روایت بالا و پایین مهاجرت ایرانیها به ژاپن رو می شنوی، پرونده مهاجرت این آدمها بسته شده و دیگه خبری از موج مهاجرت ایرانیها به ژاپن نیست.

تو این قسمت به داستان مهاجرت رضا و میلاد گوش می‌کنیم و پای خاطراتشون از ژاپن می‌شینیم، رضا جز اولین ایرانیهاییه که تو سالهای آخر جنگ رفت ژاپن و در مالزی، تایلند و کانادا هم کار و زندگی کرده. در نقطه مقابلش میلاد از آخرین سری ایرانیهاییه که با سودای پول دراوردن و خارج رفتن به ژاپن مهاجرت کرد. علاوه بر رضا و میلاد، بهادر امیر حسینی هم تو این قسمت حضور داره و از داستان هایی که پیرامون مهاجرت به ژاپن در ایران شکل گرفت و حاشیه ها و گوشه و کنار سفر این آدمها برامون حرف میزنه.

چه اتفاقی میفته که آدمها به این نتیجه می رسن که باید مکانی که توش بزرگ شدن، ریشه زدن، قوم و خویش دارن، و خاطره ساختن رو بگذارن و باقی داستان زندگیش رو جای دیگه ایی بنویسن.

چی میشه که یک نفر بالاخره به این نتیجه میرسه که آینده ایی که تصور می کرده اینجا در انتظارش نیست و به چیزهایی که براش تلاش میکرده نمیرسه. تبعات تصمیم مهاجرت محدود به خود فرد و خانوادشه؟  تو داستان مهاجرت واقعا همیشه پای انتخاب و اختیار درمیونه؟ یا گاهی هم مجبور میشیم از ایران بریم؟ ایران با رفتن آدمها چیزی رو از دست میده؟ آدمهایی که میرن به کسی توضیحی بدهکارن؟

"به دلتنگیش می‌ارزه" اولین قسمت از سه گانه‌ایی با موضوع مهاجرته. تو هر اپیزود این سه گانه با آدمهایی همراه میشیم که ایران رو برای کار، تحصیل یا بدست آوردن چیزی ترک می کنن.

تو این قسمت با آدمهایی حرف زدم که تحصیلات دانشگاهی دارن و پذیرش کاری و یا تحصیلی گرفتن و در شرف ترک ایران هستند.

تو این قسمت علی، مهسا، کامران و مژده از دلایل خودشون برای گرفتن تصمیم مهاجرت میگن. علاوه بر اینها خانوم دلارام نیکدل وکیل پایه یک دادگستری و مشاور امور مهاجرت و سرمایه گذاری در ترکیه هم در پادکست حضور داره و از دلایل و تمایل ایرانیها به مهاجرت حرف میزنه.

این قسمت به صورت خاص برای نوروز 99 تهیه شده، پیش خودم گفتم حالا که همه بخاطر پیشگیری از ابتلا به کرونا موندن تو خونه و از عید دیدنی خبری نیست من با یک سری از مهمونای آشنای پادکست بیایم به خونه های شما عید دیدنی، اسمش رو هم بذاریم عید شنیدنی.

تو این قسمت 12 تا مهمون داریم، با مهمونا درباره سالی که گذشت حرف زدم؛

ازشون پرسیدم از سال 98 چی یاد گرفتن؟

تو لحظه های سخت سال 98 چه چیزی باعث میشد به زندگی امیدوار باشن؟

اینکه تو این روزا چی خوشحالشون میکنه؟

وسطای پادکست هم مهمونا از تجربه حضورشون در پادکست چسب زخم و آشنایی با پادکست فارسی گفتن.

ترتیب بخش های مختلف پادکست:

ترنس / ترنسکشوال / ترنس جندر / تراجنسی / دیسفوریای جنسیتی

این ها واژه هایی هستند که ممکن با مفهوم آنها آشنا نباشید اما شاید به گوشتان خورده باشد، قبل از توضیح باید با دو مفهوم جنس (Sex) و جنسیت (Gender) آشنا بشیم، می توان گفت که اندام جنسی و بدن فیزیکی و مادی تعیین کننده جنس (Sex)یک انسان است اما جنسیت (Gender)یک انسان ساختار ذهنی و روانی او است که مستقل از ساختار بدنی و فیزیولوژیک انسانها شکل می گیرد. حالتی را تصور کنید که افراد بین جنسیت زیستی خود (جنسی که توسط کروموزوم ها تعیین می شود) و احساس درونی مرد یا زن بودن که هویت جنسیتی نامیده می شود نوعی ناهمخوانی را تجربه می کنند. منابع علمی برای توصیف این حالت از اصطلاح "ملال جنسیتی" استفاده می کنند، انجمن روانپزشکی آمریکا این حالت را چنین تعریف می کند : "ناهمخوانی بین جنسیت تجربه شده یا ابراز شده فرد و جنسیت تعیین شده برای او که با ناراحتی همراه است."

در گذشته کتاب مرجع DSM ترنس بودن را یک اختلال روانی دسته بندی میکرد و این کلیشه را تقویت میکرد. اما چند سالی است که دیگر ترنس بودن در کتاب مرجع DSM از دسته اختلالات روانی خارج شده است به عنوان یک بیماری روانی طبقه بندی نمی شود بلکه به عنوان یک ملال با آشفتگی جنسیتی شناخته می شود.

این افراد برای کاهش ناراحتی خود اقدام به هورمون درمانی و جراحی می کنند، آنها احساس می کنند هویت جنسیتی آنها خلاف جنس بیولوژیک آنها است. آنها تمایل دارند خصوصیات جنسی جنس مقابل را کسب کنند و ممکن است معتقد باشند با جنسیت عوضی به دنیا آمده اند، برخلاف افراد مبتلا به مبدل پوشی این افراد از مبدل پوشی یا دگرجنس پوشی کسب لذت نمی کنند.

در برخورد با این افراد لازم است بدانیم آنها هم مثل من یا شما از سوال کردن و کنجکاوی کردن درباره روابط خصوصی و مشکلاتی که با آنها دسته پنجه نرم می کنند خوششان نمی آید، آنها نیازمند ترحم نیستند. اگر آنها به شما به عنوان پدر یا مادر، برادر یا خواهر یا دوست اعتماد می کنند و رازشان را با شما درمیان می گذراند نباید به اعتماد آنها خیانت کنید، آنها را آنگونه که هستند بپذیرید و از متخصصان و مشاوران کمک بگیرید.آنها نیاز دارند مثل یک شهروند در جامعه حضور داشته باشند اما در کنار این حقوق شهروندی در مدت زمان روند تطبیق جنس و جنسیت خود، قبل از قانون و جامعه بایستی حمایت و همراهی شما را به عنوان خانواده یا دوست حس کنند.

در این قسمت از پادکست 4 مهمان از تجربه زیسته خود و مسائلی که به عنوان یک ترنس با آنها روبرو شده اند حرف می زنند. بخاطر حفظ حریم خصوصی و محفوظ ماندن هویتشان در پادکست اسمی از آنها برده نمی شود. در خلال پادکست دکتر صبوری درباره مفهوم جنسیت از دید جامعه شناسی و معضلات فرهنگی در برخورد با ترنسجندر ها نکاتی را بیان می کند.

عکس این قسمت مربوط به "مریم خاتون پورملک آرا" است، برای آشنایی با سرگذشت و تاثیر ایشان بر جامعه ترنس ایران می توانید به لینک زیر مراجعه کنید :