Artık, çamlar bardak olmuşsa

kediler aslan boğarken,

başlar ayakta ise sessiz ve şaşkın!

Görmemişlik akıyorsa zembille cehalet kokan puslu havada

Bu bir Besmele hâlidir vazgeçiş değil.

Umudu bölüp katık yapıyorlarsa ezdikleri değerlere,

Ayrandan aşağısı su ise makbul olan,

Bu bir Besmele hâlidir pes ediş değil.

Söyle bana Ey Şehir!

Kim ağlattı seni böyle?

Onlar mı yoksa bunlara tav olanlar mı?

Kadir kıymet bilmez, güce tapanlar mı?

Bayağı, pespâye , anlamsız gülüşler

Sıradan, nâhoş, seviyesiz ilişkiler

Dünsüz yârınsız mefkûresiz zihinler

Bu bir Besmele hâlidir kaçış değil.

ÜZÜLEREK YAZIYORUM