Co ona gada

Ten odcinek nagrywałam Wam na promie, gdy rozpoczęłam swoją egzotyczną wycieczkę do Polski.

Byłoby spoko, gdyby ten spokój ze mną został na dłużej, biorąc pod uwagę to, że jak poprzednio się zabierałam do nagrywania, to z poziomu frustry i zaczynając od "OOOKUUUUURRRRRRYYYYWAAAAA" :D

Dzisiaj o tym, że wchodzenie do wody o temperaturze około 3 stopni Celsjusza to dla mnie codzienny szit, ale wyjazd towarzysko-służbowy do Ojczyzny wydaje mi się CHORĄ EKSTRAWAGANCJĄ!

Zaczęły się te rozkminy z poziomu frustracji, hejtu i lęku, a zakończyły w spokoju, którego już dawno nie miałam, a którym się cieszę, zwłaszcza że wiem że jest tylko na chwilkę.

W drugim odcinku z serii Opowiadam SE mówię o 5 rzeczach, do których nie umiałabym (i nie chciała) przyzwyczaić się, gdybym przeprowadziła się z powrotem do Polski.

Dzień dobry dzień dobry w nowej serii! Tak jak obiecałam, JEST: nowa seria, w której będę opowiadać o życiu w Szwecji ze swojej perspektywy. Dziś gadam o rzeczach, których najbardziej brakuje mi w Szwecji w porównaniu z Polską. Jestem bardzo ciekawa, jak spodoba Wam się ten nowy format – liczę na Wasze reakcje!

Odcinki poprzedniego sezonu, które traktowały o Szwecji: odcinek 53, 55, 57, 59, 61 oraz 62.

Dzisiaj gadam o swoim prawie-rekordzie nie bycia obrażoną na Szwecję i jak to się skończyło, a skończyło się z przytupem.

Dzisiaj gadam o gamechangerach, które pozwalają mi przeżyć jesień i zimę w dobrym zdrowiu i niepogorszonym humorze!

Opowiadam o swoich miejscach zamieszkania i o moim ulubionym żywiole, czyli o laniu wody ;-)

Dzisiaj gadam znowu o swoich emigranckich rozterkach, rozdrożach, wyborach i innych skrzyżowaniach.

W drugim odcinku serii "10 rzeczy które zaskoczyły mnie w Szwecji" opowiadam między innymi o szwedzkim odpowiedniku sjesty, sąsiadach-incognito oraz jednostkach metrycznych, które nie istnieją nigdzie indziej niż tu.

Dzisiaj (po MIESIĄCU, kiedy to minęło?!) opowiadam o swoim odliczaniu do zapierdalacji i o różnych innych rzeczach.

O braku prywatności, horrendalnych cenach nieruchomości i niepoważaniu instytucji małżeństwa. Dzisiaj gadam o rzeczach, które zaskoczyły mnie w Szwecji. W moim zeszyciku zapisanych jest o wiele więcej ciekawostek, więc daj znać, jeśli chcesz kolejną część!

Pierwszy odcinek w 2023 hohoho! Opowiadam (jak zwykle o niczym) o swoim uciekaniu ze szkoły na każdym poziomie edukacji, pracy w akwarium i o tym, że podobno nie wszyscy słuchacze zostawiają po sobie reakcję I ŻE CHYBA NIE DOTYCZY TO WAS CONIE???????/////

Dzisiaj Wam opowiem, jak Szwecja mnie oducza bycia purystą językowym i że aby wyjść z syndromu oszusta, muszę odrzucić swoje naleciałości z Polski. 

Nawet nie będę udawać że to powrót do jakiejś regularności! Ale chcecie to macie, spełniam prośbę o nowy odcinek z OGROMNĄ przyjemnością.

NIE MAM ZIELONEGO POJĘCIA ale skoro pytacie, to się trochę powymądrzam, odpowiadając na najczęstsze pytania, które od Was dostaję.

Odcinek totalnie pamiętniczkowy, czyli o niczym konkretnym. Szczęściu i takich tam. 

No i cóż, że do Szwecji! Opowiadam dziś o 10 rzeczach, które do tej pory zaskoczyły mnie najbardziej. Myślę, że będzie ich niedługo o wiele więcej.

God morgon från Sverige! Co tam u Was, bo u mnie w sumie nic nowego, zaręczyłam się, przeprowadziłam się z Trójmiasta do Sztokholmu i takie tam zwykłe rzeczy ;-) Z tego wszystkiego zapomniałam nawet 1) gdzie się wrzuca nowe odcinki podcastu (ale znalazłam, jak widzicie) oraz 2) że mam spoko intro zrobione przez Kamila i nie dodałam. SORY NOT SORY 

Niechaj o wysokiej jakości contentu w tym odcinku świadczy to, że wrzuciłam plik dźwiękowy na kompa, żeby dołożyć intro i wrzucić go w internet, po czym o nim zapomniałam. He he, trzymajmy się myśli, że to przesilenie wiosenne.

Pisiont odcinków gadania o niczym. Niech ktoś to zatrzyma.

Dzisiaj opowiadam trochę o pieskach i pieskowych sportach, przez pieska gryziona będąc.

NIC-CIE-KA-WEEE-GOOOOO!

Długo musiałam czekać, żeby nagrać cokolwiek. Może to będzie jakiś przełom, którego potrzebuję, a może to tylko chwilowa zwyżka formy, której też zresztą potrzebuję!

Nie nagrywałam ponad dwa miesiące! MNÓSTWO SIĘ DZIAŁO. I JEST DOBRZE, NAWET BARDZO.

No co, taki blożek tylko chyba.

Wczoraj nie zdążyłam, więc dziś opowiadam Wam o swojej menażerii. Smok jest ludziem, dlatego o nim nie opowiadam, ale o innych tak. Moje zwierzęta są słodkie, zatem słuchajcie!

O dobrociach, z których nie wszystkie zmieściły się w tym jednym odcinku.

O tym, że bez instaświata jest zaskakująco dobrze, bez planu treningowego też i że pomimo swoich prawie 30 (och!) lat, wciąż intensywnie siebie poznaję.

O spotkaniu z Tindera, na którym trylion rzeczy mogło pójść nie tak, a poszła tylko jedna oraz o innych niecodziennych przypałach mojego życia.

Dzisiaj gadam o mojej jednoosobowej korporacji, Smosiu chowającym się w krzakach, szukaniu całego w dziurze, potworach, sporcie w wersji rekreacyjnej i zakwasach w żebrach. 

Co ona, że tak nie gada?

Dzisiaj pamiętniczek o tym, jakie twarde resety tu u mnie następują. Nic wesołego raczej. 

Piosenka "Księżna" do posłuchania tutaj: http://tinyurl.com/ksieznasong

Jako zadowoleni zawodnicy Endure Team wystawiamy laurkę Tomkowi Spaleniakowi :) Rozmawiamy o przejściu z roweru na bieg, o zakładkach duathlonowych i trenowaniu triathlonu jako jednej, spójnej dyscypliny. Co-hostem, gościem, montażystą i właścicielem studia tego odcinka jest - ponownie - Kamil Andrusz, z którego bezglutenowego weganizmu wciąż korzystam.

Mam okazję przepytać doświadczonego Project Managera o szczegóły związane z jego pracą. Rozmawiamy o kwestiach bardziej technicznych i o kompetencjach miękkich, które jak ustaliliśmy, są kluczowe w tej robocie. Może nie wiecie, ale też jestem Project Managerem. W każdym razie teoretycznie. 

Dzisiaj odcinek biegowy, a konkretnie: techniczny. Kamil jest zdeklarowanym zwolennikiem biegania na śródstopiu. Przepytuję go o to, jakie są zalety takiej techniki biegania, czy każdy może się na nią przestawić - i jak to zrobić - oraz czy bieganie z pięty zawsze jest złe? Poruszamy też parę innych kwestii związanych z poprawnym bieganiem, ale to już mi się mniej podoba, bo jestem antyprzykładem tegoż :) Zapraszam też do wysłuchania podcastu Kamila - "Będzie kryzys" - ze szczególnym uwzględnieniem najnowszego, 10. odcinka, w którym rozmawiamy o zarządzaniu kryzysami w triathlonie :)

Dzień dobry, dzień dobry, proszę Państwa. Dzisiaj wyłącznie pamiętniczek. O (nie)trenowaniu, (nie)zdrowiu, bonusowych dniach/tygodniach (?) wygranych dla starego psa, cierpliwości której mi brakuje, pokorze której się uczę i przedsięwzięciach, na które jakoś się w międzyczasie wywlokłam. 

...guess that I had to find out for myself / Sharp edges have consequences / now every scar is a story I can tell". Tak śpiewał Linkin Park i tak mogę zaśpiewać ja, ale nie dzisiaj. To chyba najbardziej funeralny odcinek ever, więc jeśli macie takiego pechusia, że przejmujecie nastroje innych, to nie polecam słuchać ani w zbyt dobrym, ani zbyt złym humorze. Mówię dzisiaj o głupim chorowaniu (na serio głupim), niedocenianiu swoich osiągnięć, umieraniu (też) i życiu (a co). Miłego dnia! ;)

To jest dla mnie dość hardkorowy odcinek, mimo że nadal nie powiedziałam wszystkiego, co planowałam powiedzieć. To znaczy, że jeszcze nie do końca z tej jaskini wylazłam. Opowiadam Wam o tym, jak bardzo oczekiwania mogą rozminąć się z rzeczywistością, o tym że w głębi duszy jestem drama queen i o tym, że w sumie to nadal nie wiem czego chcę w życiu, ale już doskonale wiem, czego nie chcę. 

Opowiadam Wam o rzeczach, które się nie zdarzają, ale jednak się dzieją, bo to wszystko jest dziwne. 

"Sometimes the fear won't go away so you'll have to do it scared". Odwaga jest bardzo często mylona z niebaniem się czegoś. Ludzi przyzwoitych i asertywnych nazywamy "odważnymi". Może jednak nie warto tym tytułem tak szastać, póki ktoś nie uratuje małego kotka z pożaru?

Kolejny odcinek omawiający stosunek kreacji do rzeczywistości. O tłumaczeniu się z chwil szczęścia i o tym, że sprzątanie i ukrywanie to dwie różne rzeczy. 

Taka myśl pojawiła mi się ostatnio w głowie. Słucham ostatnio bardzo dużo mądrych audycji. Jednocześnie świadomie unikam harmonogramów, planów, scenariuszy i profesjonalnego montażu, bo nagrywanie tego podcastu to dla mnie jedna z niewielu chwil "w internetach", kiedy mogę zrobić coś, co nie wiąże się z żadnymi wielkimi oczekiwaniami. A zatem jest to taka pogadanka o wartościach. Bo jedną rykoszetem odkryłam :) 

Cierpliwość i punktualność to dwie wartości, które bardzo cenię, ale jednej chciałabym mieć zdecydowanie więcej, a drugiej z dziesięć razy mniej. Kto jest ze mną?

Opowiadam Wam dzisiaj o tym, że bywa mi niekomfortowo z poczuciem komfortu i to w każdym wymiarze, nawet służbowym. Wszystko jednak układa się zbyt pomyślnie, żebym mogła nazwać siebie pechowcem. Gdzieś tam po kilkunastu minutach wypływam już na szerokie morze metafor i absurdów, porównując swoje zasoby do zasobów Bardzo Wielkich Ludzi, ale nie martwcie się, tylko w aspekcie mania nie do końca dobrze poukładanego pod sufitem :)

Tytuł trochę przewrotny, a dlaczego, tego już posłuchacie sami. Trochę się chyba wymądrzam, ale staram się nie za wiele. To było moje trzecie podejście do nagrywania, więc serio, niechże Wam się ten odcinek spodoba, no... ;) 

Ja tak naprawdę wybrałam czworogłowe ;) Na 2020 rok życzę Wam, abyście mieli w sobie zasoby potrzebne do podejmowania dobrych decyzji. Dla mnie taką jest... zakopanie się pod kocykiem na ten ostatni wieczór roku. Wszystkiego dobrego!

PS W mojej ocenie to najnudniejszy odcinek spośród moich podcastów, więc jeśli zaczynacie od tego, to weźcie mi dajcie jeszcze jedną szansę! Only god can judge me! ;)))

Dziś miałam przyjemność pogadać z Mateuszem Arndtem - wyczynowym pływakiem z imponującymi życiówkami 1:49:37 na 200m i 3:55:13 na 400m stylem dowolnym. Mateusz obecnie trenuje i studiuje w USA na Uniwersytecie w Iowa. Wcześniej spędził rok w Szczecinie, a od 8. roku życia reprezentuje klub KS Delfin Gdynia. Właśnie w tym ostatnim, a właściwie pierwszym, miałam okazję przez ponad rok z toru obok obserwować pracę Mateusza. Nieczęsto spotyka się zawodników, którzy mają takie podejście do tego co robią. Jestem pewna, że medaliści olimpijscy mogliby się sporo od niego nauczyć. Dziś rozmawiamy o pływaniu w Polsce i USA, o podejściu do sportu, łączeniu treningów z nauką i o tym, że pełne zaangażowanie nie musi oznaczać walki na śmierć i życie.