Koło Kina

Uroczysta gala oscarowa 2023 już za nami. Maciej Kujawski i Stanisław Sobczyk w towarzystwie Filipa Mańki z portalu Immersja na chłodno omawiają jej przebieg i rezultat. Rozdanie nagród było przewidywalne, czy może daliśmy się czymś zaskoczyć? Dlaczego „Wszystko wszędzie naraz” i „Na zachodzie bez zmian” okazali się triumfatorami? Jak ogólnie wypadło wydarzenie — czy jest lepiej niż w latach poprzednich i co można poprawić w przyszłości? Na te i inne pytania odpowiedzieć postarali się uczestnicy dyskusji, będącej podsumowaniem całego sezonu oscarowego.

I tak oto zmierzyliśmy do końca naszej oscarowej przygody. Na finał sezonu 2023 prezentujemy najdłuższą, najobszerniejszą dyskusję o dwóch kategoriach, w tym ta jedna najbardziej wyczekiwana: najlepszy długometrażowy film animowany i najlepszy film. Stanisław Sobczyk i Maciej Kujawski do rozmowy zaprosili specjalistów w dziedzinie predykcji, Alana Chrzana i Michała Wasilewskiego z Nagrody Filmowe TV. Wspólnie odpowiedzą na pytania o różnorodność w obu stawkach i ogólny poziom artystyczny nominowanych. Kot w butach: ostatnie życzenie, czy Guillermo Del Toro: Pinokio? W trójkącie czy Wszystko wszędzie naraz? A może Na zachodzie bez zmian? Zapraszamy do słuchania, bo w tym roku wokół rozdania statuetek emocji jest co niemiara. 

Przed wami drugi odcinek podcastu Koło Kina, w którym przyglądamy się tegorocznej edycji Oscarów. Na chwilę przed uroczystą galą Maciej Kujawski, Stanisław Sobczyk, a także gość specjalny, Filip Grzędowski z portalu Immersja dyskutują o takich kategoriach jak: najlepszy scenariusz adaptowany i oryginalny, najlepszy film międzynarodowy i najlepsza reżyseria. Czy Duchy Inisherin dostaną Oscara za scenariusz jako nagrodę pocieszenia? Czemu kategoria filmu międzynarodowego w tym roku rozczarowała? Który reżyser najbardziej wykazał się stylem i rzemiosłem? Te i inne pytania z pewnością nie pozostaną bez odpowiedzi w trakcie rozmowy.  00:46 - Film międzynarodowy 21:24 - Scenariusz oryginalny 40:07 - Scenariusz adaptowany 55:27 - Reżyseria

Zapraszamy do odsłuchania pierwszego odcinka naszej corocznej serii poświęconej nagrodom Amerykańskiej Akademii Filmowej. W tym epizodzie Stanisław Sobczyk i Maciej Kujawski zastanowią się nad jakością nominacji w kategoriach technicznych oraz za najlepszą muzykę oryginalną za 2022 rok. Czy triumfatorem będzie Na zachodzie bez zmian, Avatar: Istota wody, a może Top Gun: Maverick? Kogo brakuje na listach nominowanych? Kto zachwycił w tych kategoriach najbardziej? Tego dowiecie się z dyskusji.

Koło Kina – American Film Festival 2022 – Wszystkie stany kina

W najnowszym odcinku podcastu „Koło Kina” Filip Grzędowski, Adam Teodorczyk oraz Patryk Buchta dzielą się swoimi refleksjami na temat tegorocznej edycji American Film Festival. W programie nie zabrakło „Wieloryba”, „Do ostatniej kości” czy retrospektywy Roberta Altmana.

Materiał zrealizowany w ramach wydarzenia „Mickiewicz filmowy. Echa «Ballad i romansów» w polskim kinie” organizowanego przez Fundację FKA. „Mickiewicz filmowy. Echa «Ballad i romansów» w polskim kinie” to wydarzenie online odbywające się od października do listopada 2022 na platformie Think Film.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury oraz z budżetu Miasta Łodzi.

Partnerem merytorycznym wydarzenia jest Biblioteka Miejska w Łodzi. Partnerami są: Łódź Film Commission, EC1 w Łodzi, Think Film.

Organizatorem wydarzenia jest Festiwal Kamera Akcja. Odwiedź stronę Mickiewicza filmowego: https://kameraakcja.com.pl/mickiewicz-filmowy/

Materiał zrealizowany w ramach wydarzenia „Mickiewicz filmowy. Echa «Ballad i romansów» w polskim kinie” organizowanego przez Fundację FKA. „Mickiewicz filmowy. Echa «Ballad i romansów» w polskim kinie” to wydarzenie online odbywające się od października do listopada 2022 na platformie Think Film.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury oraz z budżetu Miasta Łodzi.

Partnerem merytorycznym wydarzenia jest Biblioteka Miejska w Łodzi. Partnerami są: Łódź Film Commission, EC1 w Łodzi, Think Film.

Organizatorem wydarzenia jest Festiwal Kamera Akcja. Odwiedź stronę Mickiewicza filmowego: https://kameraakcja.com.pl/mickiewicz-filmowy/

Materiał zrealizowany w ramach wydarzenia „Mickiewicz filmowy. Echa «Ballad i romansów» w polskim kinie” organizowanego przez Fundację FKA. „Mickiewicz filmowy. Echa «Ballad i romansów» w polskim kinie” to wydarzenie online odbywające się od października do listopada 2022 na platformie Think Film.

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury oraz z budżetu Miasta Łodzi.

Partnerem merytorycznym wydarzenia jest Biblioteka Miejska w Łodzi. Partnerami są: Łódź Film Commission, EC1 w Łodzi, Think Film.

Organizatorem wydarzenia jest Festiwal Kamera Akcja. Odwiedź stronę Mickiewicza filmowego: https://kameraakcja.com.pl/mickiewicz-filmowy/

Materiał zrealizowany w ramach wydarzenia „Mickiewicz filmowy. Echa «Ballad i romansów» w polskim kinie” organizowanego przez Fundację FKA. „Mickiewicz filmowy. Echa «Ballad i romansów» w polskim kinie” to wydarzenie online odbywające się od października do listopada 2022 na platformie Think Film. 

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury oraz z budżetu Miasta Łodzi. 

Partnerem merytorycznym wydarzenia jest Biblioteka Miejska w Łodzi. Partnerami są: Łódź Film Commission, EC1 w Łodzi, Think Film. 

Organizatorem wydarzenia jest Festiwal Kamera Akcja. Odwiedź stronę Mickiewicza filmowego: https://kameraakcja.com.pl/mickiewicz-filmowy/

Tym razem przyglądamy się Weekendowi, którym Godard żegnał się w 1967 roku z tradycyjnym – jak na nowofalowca – przemysłem rozrywkowym, bo chociaż podejmie jeszcze próbę realizacji telewizyjnej Radosnej wiedzy, to zostanie brutalnie przerwana przez wydarzenia Maja ’68. Udział w politycznej gorączce, uczestnictwo w paryskich protestach, zerwanie festiwalu w Cannes, to wszystko wpłynie na poetykę Francuza, który zajmie się radykalnie maoistyczną działalnością artystyczną w ramach kolektywu Grupa Dziga Wertow. Natomiast konceptualne i głęboko zakorzenione w marksistowskiej ideologii rozwiązania montażowe oraz fotograficzny sceptycyzm, biorące górę w tym wojowniczym okresie, autor antycypuje formalnie już w schyłkowym okresie „burżuazyjnego” filmowania – w szczególności w Chince i omawianym Weekendzie.

Gościem specjalnym jest Michał Konarski z Pełnej Sali i Kina Amondo. 

Weekend miał być ostatnim utworem Godarda, który weźmiemy na tapet w audycji "2 lub 3 rzeczy, które o nim wiem", aczkolwiek parafrazując mistrza – podcast musi mieć początek, środek i zakończenie, ale niekoniecznie w tej kolejności. Proszę zatem o cierpliwość, bo kolejne odcinki jeszcze nadejdą. Poniżej umieszczam podział na segmenty tematyczne oraz wskazówki, gdzie szukać konkretnych wypowiedzi.

00:00-4:55 – Wstęp, słowo o chronologii, największy westsplainer kina

04:56-12:29 – Anal(iza), surrealizm, opowiadanie Cortazara oraz infernalna wersja Tatiego

12:30-16:50 – Widmo śmierci, znowu feminizm i autobiografia

16:51-20:30 – Symboliczny i estetyczny status automobilu

20:31-33:20 – Powitanie Michała Konarskiego, recepcja majowych wydarzeń, o festiwalu w Cannes

*** przepraszamy za chwilowe kłopoty z dźwiękiem ***

33:21-42:14 – Zapowiedź zwrotu w kierunku Mao i Wertowa, inspiracja Althusserem, cywilizacja białego człowieka

42:15-45:20 – Krwawe rewolucje Marksa i Mojżesza, czyli inspiracje myślicielami z brodą

45:21-56:20 – Audiowizualna dekonstrukcja rzeczywistości i relacji w społeczeństwie produkcji, czyli fałszywa dialektyka kina oraz estetyka Brechta

56:21-01:23:14 – Alternatywna adaptacja Comenciniego, identyfikacja kontra refleksja, kilka słów o gwałcie i polityce

Spike Lee puszcza parę z ust na samym początku ceremonii rozdania nagród w Cannes. Wygrywa film, w którym kobieta zachodzi w ciąże z samochodem. Co to w ogóle jest? To „Titane” w reżyserii Julii Ducournau. Wyjątkowy przedstawiciel nowego francuskiego ekstremizmu, któremu dokładniej przyglądają się Filip Grzędowski oraz gościnnie Filip Mańka, którego możecie znać z różnych social mediów ze strony Łysy z Marvela.

Wstęp - 0:00

Titane w Cannes i Nowych Horyzontach - 1:06

Styl i obrzydliwość - 10:05

Scena tańca - 23:03

Alexia/Adrien - 30:10

Vincent „Thanos z Titane” Lindon - 39:38

Fiolet w Titane - 44:57

Droga Justine - 49:32

Motywy charakterystyczne dla Ducournau - 57:37

Podsumowanie - 59:30

Wykorzystane materiały oraz teksty, do których warto zajrzeć: 

1. Laura Mulvey, Przyjemność wzrokowa a kino narracyjne, tłum. J. Mach, [w:]  L. Mulvey, Do utraty wzroku. Wybór tekstów, red. K. Kuc, L. Thompson, Kraków 2010.  

2. Murray Smith, Zaangażowanie widza w postać, tłum. J. Mach, [w:] Kognitywna teoria filmu. Antologia przekładów, red. J. Ostaszewski, Kraków 1999. 

3. Patrycja Włodek, Kobiece spojrzenia, chłopięce ciała – męskość w klasycznym kinie Hollywood, „Panoptikum” 2015, nr 14. 

4. Patti Bellantoni, Jeśli to fiolet, ktoś umrze. Teoria koloru w filmie., wyd. Wojciech Marzec, Kraków 2009. 

5. Martyna Harland, Przemoc w „Titane” jest tak ekstremalna jak ból i brak miłości w życiu głównej bohaterki. - Wywiad z Agathe Rousselle dla „Newsweeka.” https://www.newsweek.pl/kultura/rozmowa-z-agathe-rousselle-odtworczynia-glownej-roli-w-filmie-titane-julii-ducournau/ghlqtfs

6. Jakub Armata, Julia Ducournau: „Na miłość nie ma dobrych słów”. Rozmowa z reżyserką Titane. - Wywiad z Julią Ducournau dla „Przekroju”. https://przekroj.pl/kultura/rozmowa-z-laureatka-zlotej-palmy-rezyserka-julie-ducournau-jakub-armata

7. Julia Ducournau, Vincent Lindon & Agathe Rousselle on Titane | NYFF59 https://youtu.be/3OLncOz3lt08. Kaja Klimek - "TITANE", reż. Julia Ducournau - HIT CZY KIT? Analiza do oglądania po seansie! - https://www.youtube.com/watch?v=jU5wu9Ue55I 

Wspomniane filmy (je też warto obejrzeć!): 

1. Junior, reż. Julia Ducournau, 2011 

2. Mange, reż. Julia Ducournau, 2012 

3. Mięso (Grave), reż. Julia Ducournau, 2016 

4. Titane, reż. Julia Ducournau, 2021 

5. Crash: Niebezpieczna prędkość (Crash), reż. David Cronenberg, 1996

Kiedy to Spike Lee nieco za szybko ogłosił „Titane” zwycięzcą Festiwalu w Cannes cały filmowy świat zwrócił ponownie oczy na nowy francuski ekstremizm i Julię Ducournau. Zanim na ekranach kin pojawili się razem Vincent Lindon i Agathe Rousselle mogliśmy oglądać wcześniejsze filmy Julii Ducournau. Jeden pamiętany nieco bardziej, reszta zdecydowanie mniej. W tej audycji nieco dokładniej pochylimy się nad całą twórczością Julii Ducournau oraz kontekstami, które pomogą pełniej cieszyć się z jej filmów.

Wstęp – 0:00 – 1:20

Kim jest Julia Ducournau? – 1:21 – 4:22

Nowy Francuski Ekstremizm – 4:23 – 14:28

Body Horror – 14:29 – 18:04

Powiązania między filmami – 18:05 – 19:48

Junior (2011, reż. Julia Ducournau) – 19:49 – 25:21

Mange (2012, reż. Julia Ducournau) – 25:22 – 31:37

Wykorzystane materiały oraz teksty, do których warto zajrzeć:

1. Jakub Armata, Julia Ducournau: „Na miłość nie ma dobrych słów”. Rozmowa z reżyserką Titane. - Wywiad z Julią Ducournau dla „Przekroju”. https://przekroj.pl/kultura/rozmowa-z-laureatka-zlotej-palmy-rezyserka-julie-ducournau-jakub-armata

2. Philip Brophy, Horrality – The Textuality of the Contemporary Horror Films, “Art & Text” 1983 - http://www.philipbrophy.com/projects/chapters/horrality/chapter.html

3. James Quandt, Flesh & blood: sex and violence in recent French Cinema https://web.archive.org/web/20080429123646/http://findarticles.com/p/articles/mi_m0268/is_6_42/ai_113389507/pg_2

4. Gerard Talon, Niepokoje ludzi w społeczeństwie, “Film na Świecie” 1987, nr 4 (236).

5. Krzysztof Loska, Salò, czyli estetyka potworności, w: Pasolini: tak pięknie jest śnić, red. Andrzej Pitrus, Rabid, Kraków 2002.

Wspomniane filmy (je też warto obejrzeć!):

1. Junior, reż. Julia Ducournau, 2011

2. Mange, reż. Julia Ducournau, 2012

3. Mięso (Grave), reż. Julia Ducournau, 2016

4. Titane, reż. Julia Ducournau, 2021

5. Crash: Niebezpieczna prędkość (Crash), reż. David Cronenberg, 1996

6. Dwadzieścia dziewięć palm (Twentynine Palms), reż. Bruno Dumont, 2003

7. Głęboka czerwień (Profondo Rosso) reż. Dario Argento, 1975

Odcinek zamykający Koło Oscarów 2022 to dyskusja poświęcona temu co wydarzyło się podczas tegorocznej gali oscarowej. Adam Sołtys i Maciej Kujawski rozmawiają o tym co ich pozytywnie i negatywnie zaskoczyło w kwestii wręczenia statuetek. Jak oceniamy strukturę gali? Jak Wanda Sykes, Amy Schumer i Regina Hall sprawdziły się w roli prowadzących? Na koniec omawiamy też temat kontrowersji związanej z Willem Smithem i Chrisem Rockiem.

Dzisiejszy odcinek to ostatnia rozmowa, która przygotowaliśmy dla Was w ramach projektu Koło Oscarów 2022. Do audycji zaproszenie przyjęli pasjonaci przyznawania nagród filmowych – Alan Chrzan i Michał Wasilewski – prowadzący kanału Nagrody Filmowe TV. Rozmówcy analizują komunikaty medialne i zestawienia bukmacherów, które informują o prawdopodobnych rozstrzygnięciach w kontekście tegorocznych nominacji. Jak zawsze, w odcinku nie zabraknie także naszych opinii. Czy przewidywany scenariusz sprawdzi się w stu procentach? A może Akademia zaskoczy nas nietuzinkowymi wyborami?

Dochodzimy prawie do końca naszej oscarowej przygody. W dziesiątym odcinku Koła Oscarów Adam Sołtys i Maciej Kujawski omawiają najważniejszą kategorię, będącą zwieńczeniem niemal każdej gali – najlepszy film. Ten epizod to także czas szerszych podsumowań sezonu. Przy jakich filmach najlepiej spędziliśmy czas? Które zostaną jeszcze na długo w naszych sercach? Czy w głównej kategorii są dzieła, o których chcemy zapomnieć, albo zapomnimy już za niedługo?

Rozmowy prowadzą twórcy audycji "Gdzie dwóch się boi..." - Maciej Kujawski i Adam Sołtys

W dziewiątym odcinku Koło Oscarów rozmawiamy o trzech kategoriach, które często są jednymi z tych wzbudzających największe zainteresowanie na gali. Rozpoczynamy dyskusją z Adamem Krośnickim Midonem - twórcą fanpage'a Godardowskie Igraszki, z którym rozmawiamy o scenariuszach adaptowanych - czy poziom jest wyrównany i znalazło się tam coś godnego uwagi? W refleksji nad poziomem scenariuszy oryginalnych pomógł nam Mateusz Rot, redaktor portalu Watching Closely. Czy Akademia właściwie wytypowała pięć najlepszych scenariuszy? A może nasi ubiegłoroczni faworyci znaleźli się poza główną stawką? Na koniec rozmawiamy z Kają Klimek, krytyczką i edukatorką filmową, a także autorką fanpage'a i kanału na YouTube Kajutex. Współnie dzielimy się faworytami i rozczarowaniami w kontekście nominacji za reżyserię.

Rozmowy prowadzą twórcy audycji "Gdzie dwóch się boi..." - Maciej Kujawski i Adam Sołtys

Gościnnie pojawili się: Kaja Klimek, Adam Krośnicki-Midon, Mateusz Rot

Ósmy odcinek naszej serii oscarowej to rozmowy o rolach pierwszoplanowych. Z Radkiem Pisulą, autorem fanpage'a Full Frontal Pisula debatujemy do kogo powinna powędrować statuetka Najlepszego aktora pierwszoplanowego. Wspólnie zastanawiamy się, jak na tle konkurencji wypada faworyt bukmacherów, którym obecnie jest Will Smith. Z kolei z Julią Palmowską, autorką profilu Palma kulturalna, jak również współprowadzącą podcasty Inna Kultura i Polskie Podwórko opowiadamy o występach aktorek pierwszoplanowych. Dlaczego Kristen Stewart nominowana za film „Spencer” to dobre, ale niespodziewane posunięcie? Czy pominięcie Lady Gagi to świetna decyzja?

Rozmowy prowadzą twórcy audycji "Gdzie dwóch się boi..." - Maciej Kujawski i Adam Sołtys

Gościnnie pojawili się: Julia Palmowska, Radek Pisula

W siódmym odcinku serii oscarowej zapraszamy do wysłuchania dyskusji na temat nominowanych kreacji aktorskich, które niekiedy są w stanie przyćmić odtwórców głównych ról. Z Martą Płazą, redaktorką magazynu Final Girls zastanawiamy się nad nominowanymi w kategorii Najlepsza aktorka drugoplanowa. W rozmowie na temat kategorii Aktor drugoplanowy towarzyszy nam Michał Wasilewski – współprowadzący kanału Nagrody Filmowe TV.

Rozmowy prowadzą twórcy audycji "Gdzie dwóch się boi..." - Maciej Kujawski i Adam Sołtys  

Gościnnie pojawili się: Marta Płaza, Michał Wasilewski

W szóstym już odcinku naszej serii Oscarowej razem z Kacprem Thomasem ze Stowarzyszenia FilmEter rozmawiamy o kategorii Najlepszy film międzynarodowy i staramy się ocenić czy rzeczywiście kino europejskie i azjatyckie ma się tak dobrze w porównaniu do amerykańskiego. Z kolei stosunkowo niedocenioną kategorię krótkometrażowego filmu aktorskiego mamy przyjemność omawiać z Marcinem Prymasem z serwisu Pełna Sala. Czy w zestawieniu mieliśmy zdecydowanych faworytów?

Rozmowy prowadzą twórcy audycji "Gdzie dwóch się boi..." - Maciej Kujawski i Adam Sołtys  

Gościnnie pojawili się: Marcin Prymas, Kacper Thomas

Piąty odcinek Koło Oscarów to dyskusje o filmach animowanych. Na początek podjęliśmy temat kategorii Najlepszy długometrażowy film animowany, w czym pomógł nam dr Michał Piepiórka – wykładowca na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu i autor krytycznofilmowego bloga Bliżej Ekranu. 

Czy tylko Disney miał w zeszłym roku coś ciekawego do zaprezentowania? Z Martyna Gonciarz – członkinią Grupa Badawcza Polska Animacja spekulujemy, jakie są upodobania akademików w stawce nominowanych za najlepszy krótkometrażowy film animowany.

Rozmowy prowadzą twórcy audycji "Gdzie dwóch się boi..." - Maciej Kujawski i Adam Sołtys  

Gościnnie pojawili się: Martyna Gonciarz, Michał Piepiórka

W czwartym epizodzie naszej serii oscarowej rozmawiamy o kinie dokumentalnym. Do rozmowy na temat bardzo różnorodnych w tym roku kategorii "kina faktów" zaprosiliśmy piszącego dla film.org.pl Janka Brzozowskiego, z którym rozmawialiśmy o filmach pełnometrażowym. Z kolei w o krótkich metrażach rozmawia z nami Franciszek Zatyka - student łódzkiego filmoznawstwa i członek redakcji portalu GraPodPada.

Z przyczyn niezależnych od nas nie udało nam się obejrzeć nominowanego w kategorii Najlepszy pełnometrażowy film dokumentalny "Ogniem pisane".

Rozmowy prowadzą twórcy audycji "Gdzie dwóch się boi..." - Maciej Kujawski i Adam Sołtys

Gościnnie pojawili się: Janek Brzozowski, Franciszek Zatyka

W trzecim odcinku serii oscarowej rozmawiamy o kategoriach często pomijanych w rozmowach o Nagrodach Akademii. Z Alanem Chrzanem, kinofilem i prezesem niezależnych nagród filmowych Złote Makflaje, komentujemy poziom kategorii Najlepsza charakteryzacja i fryzury. Następnie możecie usłyszeć rozmowę z Martą Chylińską i Mateuszem Żebrowskim - duetem prowadzącym krytycznofilmowy kanał Drugi Seans, jak również odpowiadającym za SŁOWO I FILM - Stowarzyszenie Rozwoju Kultury Filmowej. Wspólnie z naszymi gośćmi zastanawiamy się nad faworytami w dwóch różnych kategoriach: Najlepsze kostiumy i Najlepsza scenografia.

Rozmowy prowadzą twórcy audycji "Gdzie dwóch się boi..." - Maciej Kujawski i Adam Sołtys

Gościnnie pojawili się: Alan Chrzan, Marta Chylińska, Mateusz Żebrowski

Odcinek dotyczy trzech różnych kategorii technicznych. O rozczarowującej stawce za najlepsze efekty specjalne dyskutowaliśmy z Alicją Górską, filmoznawczynią i krytyczką związaną z portalem Krytyk.com.pl. Filip Mańka, znany z fanpage’a Łysyzmarvela pomógł nam osądzić, kto z tegorocznych nominowanych stworzył najlepsze zdjęcia. W rozmowie o kategorii najlepszy montaż towarzyszył nam Kuba Florian Stolarz, znany z kanału SztywnyPatyk, i razem rozważaliśmy nad tym, który z nominowanych filmów jest najlepiej zmontowany.

Rozmowy prowadzą twórcy audycji "Gdzie dwóch się boi..." - Maciej Kujawski i Adam Sołtys

Gościnnie pojawili się: Alicja Górska, Filip Mańka, Kuba Florian Stolarz

W pierwszym odcinku naszej serii Koło Oscarów 2022 rozmawiamy o trzech kategoriach związanych z warstwą audialną filmów. Razem z Piotrem i Michałem z muzycznego kanału Metalurgia opowiemy o znaczeniu i ogólnym poziomie w kategoriach Najlepsza muzyka oryginalna i Najlepsza piosenka. Z Malwiną Czajką, dyrektorką Festiwalu Kamera Akcja, pochylimy się nad trudną pracą dźwiękowców, którzy w zeszłym roku kreowali między innymi niezwykłą atmosferę Diuny czy Psich Pazurów.

Rozmowy prowadzą twórcy audycji "Gdzie dwóch się boi..." - Maciej Kujawski i Adam Sołtys

Gościnnie pojawili się: Malwina Czajka, Piotr i Michał - prowadzący kanał Metalurgia

Z Julią Palmowską przyglądamy się Kobiecie zamężnej (Une femme mariée), którą Godard zjednał sobie publiczność i krytykę po kilku wcześniejszych niepowodzeniach finansowych. Inspirowana myślą francuskich strukturalistów analiza społeczeństwa pogrążonego w konsumpcjonizmie była z jednej strony próbą odnalezienia winnego miłosnych niepowodzeń reżysera w kapitalistycznym systemie, a z drugiej trafną oceną alienujących i konserwatywnych wzorców płynących z prasy, radia i telewizji, które tylko pozornie zdają się leczyć chorego Erosa. Godard nie tylko otwarcie krytykuje otaczający go świat, ale rozpoczyna wieloletnią krucjatę historiozoficzną – tutaj zestawiając melodramat i beztroskę romansującej żony z tragedią Zagłady i procesami nazistowskich strażników.

Poniżej umieszczam podział na segmenty tematyczne oraz wskazówki, gdzie szukać konkretnych wypowiedzi.

Wstęp - 00:00

Szkic scenariusza i kącik porad magazynu Elle - 01:35

Madame Bovary na miarę Paryża lat 60., lingwistyczna analiza przestrzeni miejskiej, Sartre kontra Barthes - 06:22

Krytyka społeczeństwa jako lustrzane odbicie miłosnych niepowodzeń Godarda - 14:38

Fragmenty filmu nakręconego w 1964 i fragmenty podcastu nagranego w 2022, czyli dygresje prowadzącego na temat Strauba, Hamaguchiego, Antonioniego, Bardema, Jeana Racine'a, oraz adaptacji jego Bérénice w reżyserii Raúla Ruiza - 19:03

Gościni: Julia Palmowska i dyskusja na temat pierwszego seansu Kobiety zamężnej oraz portretu kobiety uwięzionej/wyzwolonej w teraźniejszości - 30:47

Banalność zła, Hanna Arendt, Auschwitz i procesy we Frankfurcie, Noc i mgła Alaina Resnais'go - 53:31

Premiera w Wenecji, Złoty Lew dla Czerwonej pustyni i uścisk dłoni Antonioniego - 01:08:45

Cenzura, zakaz wstępu do lat 18, przygotowanie do matury z języka francuskiego i różnica między rodzajnikiem określonym i nieokreślonym w kontekście przesłania Kobiety zamężnej - 01:12:50

Zaraz po okresie Bożonarodzeniowym podcast „Gdzie dwóch się boi...” wraca z odcinkiem utrzymanym w klimacie świątecznym. Horrory z Mikołajem w roli oprawcy nie są nam straszne. Wybraliśmy kilka pozycji, które pozwolą odpocząć po wigilii i spojrzeć na całość z dystansu przy pomocy makabry i destrukcji. „Cicha noc, śmierci noc”  czy „Krampus. Duch świąt” to już klasyka tego specyficznego fragmentu świata kina. Większość filmów jest utrzymana w lekkim tonie komediowym – pokażemy, że warto oglądać horrory na święta i bezwstydnie czerpać z nich rozrywkę.

Po dłuższej przerwie powracamy z podcastem "Gdzie dwóch się boi..." Tym razem odcinek historyczny zamykający i podsumowujący naszą dyskusję o kinie grozy w latach 20. Omówimy horrory niewpisujące się jednoznacznie w żaden z dotychczas omawianych przez nas nurtów. Jaki wpływ na kino światowe miały takie dzieła jak “Furman śmierci”, “Szalony Paź”, “Czarownice” i “Upadek domu Usherów”? Dlaczego po latach wciąż są świeże i zaskakują?

Tym razem przyglądam się Amatorskiemu gangowi (Bande à part), który większość kinofilów – nawet jeśli filmu nie widziała – kojarzy ze słynnej sceny tańca Madison w paryskiej kawiarni lub biegu przez korytarze Luwru, później skopiowanym w Marzycielach Bertolucciego. Szczerze mówiąc, staram się odejść od tych dwóch ikonicznych momentów i skupić się na innych elementach i motywach filmu, aczkolwiek i o nich wspominam.

Poniżej umieszczam podział na segmenty tematyczne oraz wskazówki, gdzie szukać konkretnych wypowiedzi. Czasami dygresje sprowadzają mnie na boczne tory, więc znajdziecie w tym odcinku nawiązania zarówno do kina argentyńskiego lat 60., filmów Jean-Marie Strauba, eksperymentalnych dokumentów Raúla Ruiza, ale także do firmy produkcyjnej Quentina Tarantino i najnowszego dzieła Wesa Andersona (Kurier Francuski z Liberty, Kansas Evening Sun).

00:00 – Wstęp

03:36 – Najlepsze filmy 1964 roku

08:39 – Odwrót od amerykańskich wzorców, czyli Godard na rozdrożach

13:30 – Anouchka, czyli Godard-producent i kontrakt z Columbią

20:40 – Antypocztówkowy Paryż jak Francja z filmów Carné i muzyka Legranda

24:12 – Fabuła Amatorskiego gangu

26:10 – Choreografia i finałowa strzelanina

30:00 – Cudowne zmartwychwstanie, czyli ożywiona architektura

33:50 – Metro, symfonia miejskiej samotności i efekt Kuleszowa

38:08 – Madison dance, „paradoksalnie synchroniczny solipsyzm”

42:15 – Klucz autobiograficzny… znowu

47:18 – Recepcja w Europie i Stanach, Arthur Penn, Quentin Tarantino

W tym odcinku przyglądam się Pogardzie - filmowi, który był pierwszą i jedyną rzeczywistą próbą konfrontacji Godarda z wysokobudżetowym trybem produkcji i obsadzeniem głównej roli gwiazdą światowego formatu, jaką niewątpliwie jest Brigitte Bardot. Konflikty z obsadą, medialny zgiełk i ataki paparazzi nie były jedynymi bolączkami Francuza. Przewidywania reżysera odnośnie problemów z producentami spełniły się, co ostatecznie doprowadziło do rękoczynów na Polach Elizejskich. Wszystko z powodu pośladków Bardot…

Poniżej znajdziecie podział na segmenty tematyczne oraz wskazówki, gdzie szukać konkretnych wypowiedzi. W trakcie audycji dołączył do dyskusji Janek Brzozowski z portalu film.org.pl, który Pogardzie poświęcił część pracy licencjackiej. Rozmawiamy na temat literackiego pierwowzoru Moravii, Odysei Homera, ciekawych zabiegów stylistycznych w filmie, oraz relacji z Truffaut. Udaje nam się znaleźć cechy wspólne Pogardy i Blade Runnera Ridleya Scotta, a także samego Godarda i Kapitan Marvel!

00:00 – Wstęp

00:06 – Rok 1963, ulubione filmy i schyłek Hollywood

00:13 – Godard kontra producenci

00:18 – Literacki pierwowzór, wielojęzyczność i ruchomych słów kilka o filmie Oliveiry

00:23 – Rossellini po raz kolejny i Podróż Pogardy do Włoch

00:27 – Przywitanie gościa (Janek Brzozowski), adaptacja tekstu Moravii i boski kompleks

00:36 – Dlaczego patrzy na nas Coutard? Rola widza

00:44 – Domowe przebieranki, Dean Martin w wannie i scena z lampą

00:49 – Godard i Homer, czyli symultaniczne warianty historii Odyseusza

01:01 – Kłótnia z Truffaut, pośmiertny rozejm i co ma do tego Bladerunner Ridleya Scotta

01:10 – Mecz bokserski na Polach Elizejskich, czyli Godard jako Kapitan Marvel

01:17 – Odbiór krytyki i publiczności oraz pochwała Aragona

W najnowszym odcinku podcastu „Koło Kina” Tomasz Poborca i Martyna Gonciarz dzielą się swoimi refleksjami na temat tegorocznej edycji festiwalu Nowe Horyzonty.

Kolejny odcinek podcastu "Gdzie dwóch się boi...", tym razem poświęcony współczesnemu horrorowi science fiction. Czym współczesne sci-fi różni się od takich filmów jak Inwazja porywaczy ciał czy Obcy? Dlaczego w horrorze tak mało jest sci-fi z wysokim budżetem? Na te i inne pytania spróbują odpowiedzieć Adam Sołtys oraz Filip Mańka, który pojawił się w zastępstwie za nieobecnego Macieja.

W tym odcinku przyglądam się Karabinierom - filmowi, o którym dziennikarz L’Expressu powiedział, że jest to utwór „źle nakręcony, źle oświetlony i w ogóle wszystko w nim jest złe”. Z kolei Godard odpowiadał tak: "Jeśli Karabinierzy nie spodobali się w Paryżu, to dlatego, że ludzie to robactwo. Pokażesz im robali na ekranie, to będą się wkurzać". Wydaje się, że to idealny tytuł na powrót po przerwie - kontrowersyjny formalnie i tematycznie, rzadko celebrowany w dyskusji na temat twórczości Francuza lat 60., i proszący się o ponowną ocenę, która daje bardzo pozytywny wynik.

Poniżej znajdziecie podział na segmenty tematyczne oraz wskazówki, gdzie szukać wypowiedzi moich dwóch gości - Adama Krośnickiego-Midona, który pomaga mi porównać omawiany film z Żołnierzykiem (zdjętym w tym samym roku z półek cenzury), oraz Marcina Prymasa, z którym zastanawiamy się nad ideą kina politycznego i potencjalną barierą formalną, utrudniającą odbiór takiego utworu.

00:00 - Wprowadzenie

02:14 - Inspiracja Rossellinim

05:02 - Kino i Francja w 1962 roku

10:39 - Nieprzyswajalność Brechta, absurdalność Pasoliniego

17:20 - Fabuła Karabinierów, materiały archiwalne

20:46 - Wojenny realizm, porównanie z Żołnierzykiem (wypowiedź Adama Krośnickiego-Midona)

31:53 - Zatarta granica między przedmiotem i jego reprezentamenem - główny motyw filmu?

36:57 - Turystyka wojenna, film historyczny

39:25 - Godarda kino polityczne - przystępne czy nie? (wypowiedź Marcina Prymasa)

50:14 - Chłodne przyjęcie przez widownię i krytykę - przez "robali"

W najnowszym odcinku podcastu "Gdzie dwóch się boi..." Maciej Kujawski i Adam Sołtys po raz kolejny zanurzają się w historii kina grozy, tym razem przenosząc się do lat 20 w Stanach Zjednoczonych. Jakie były odpowiedzi Hollywood na niemiecki ekspresjonizm? Czemu każdy powinien znać Upiora w operze, a Demon Cyrku to perełka dla koneserów? Na czym polega styl Toda Browninga czy Paula Leni? Na te i inne pytania odpowiedzą prowadzący.

Po krótkiej wakacyjnej przerwie cykl "Gdzie dwóch się boi..." powraca z recenzją trylogii "Fear Street", którą obejrzeć można na platformie Netflix. Jako zaprawieni w boju fani slasherowych tasiemców postanowiliśmy zmierzyć się z najnowszą próbą przywrócenia chwały temu podgatunkowi. Czy jest to próba udana? Ile saga ma wspólnego ze "Stranger Things"? Czy jesteśmy świadkami odrodzenia horrorów o nastolatkach ściganych przez tajemniczego mordercę, a może wręcz przeciwnie? Na te i inne pytania jak zwykle odpowiedzi starają się znaleźć Maciej Kujawski i Adam Sołtys.

Czwarty i ostatni zarazem odcinek serii Jidysz kino, polskie kino zostanie  poświęcony twórczości żydowskich dokumentalistów, którzy realizowali w  Polsce filmy zarówno przed, jak i po II wojnie światowej. Słuchacze dowiedzą się  także coś więcej o ostatnich zrealizowanych w Polsce filmach jidysz. W audycji  wykorzystano utwór „Goldenshteyn” (aut. Rozsa has become… Madárka,  https://freemusicarchive.org/music/Szelrozsa/Szelrozsa_mp3s/).

W pierwszym dyskusyjnym odcinku cyklu „Owoce rajskich filmów spożywamy” gościnnie wystąpił Maciej Kujawski, współtwórca podcastu „Gdzie dwóch się boi...”. Tematem spotkania jest film „Lemoniadowy Joe”, opowieść o rewolwerowcu-abstynencie, wyreżyserowana w 1964 roku przez mistrza czeskiej komedii Oldřicha Lipskiego. Prowadzący zastanawiali się nad produkcją w kontekście gatunku, jakim jest western, wskazując nawiązania do tendencji charakterystycznych dla wczesnego kina, czy filmu animowanego. Starali się także odpowiedzieć na pytanie: czy parodia może być uważana za formę antywesternu?

Druga recenzja powstała w ramach cyklu Gdzie dwóch się boi... to omówienie długo wyczekiwanego filmu Ciche miejsce 2 w reżyserii Johna Krasinskiego, który trafił w ten weekend na ekrany kin. Czego nowego o dystopijnym świecie i bohaterach walczących o przetrwanie dowiadujemy się w sequelu? Jak wspominamy pierwszą część, która była sukcesem komercyjnym i krytycznym? Jak Ciche miejsce 2 wpisuje się w aktualne nurty w kinie grozy? Te i inne tematy omawiają Maciej Kujawski i Adam Sołtys.

W kolejnym odcinku dyskusyjnym z serii "Gdzie dwóch się boi...", tym razem przygotowanym specjalnie na Dzień Dziecka, Maciej Kujawski i Adam Sołtys wspominają mniej i bardziej udane horrory kierowane do młodszych widzów. Omówione zostaną kultowe tytuły takie jak Gremliny czy Pogromcy duchów, ale też mniej znane pozycje, jak choćby ParaNorman i Wiedźmy. Prowadzący postarają się również odpowiedzieć na pytania: dlaczego strach i elementy kina grozy tak często pojawiają się w filmach dla dzieci i czy tego typu dzieła są potrzebne?

Trzeci odcinek serii Jidysz kino, polskie kino w całości zostanie poświęcony

najsłynniejszemu filmowi jidysz zrealizowanemu w Polsce. Słuchacze poznają

więc historię powstania, kontekst produkcji oraz fabułę „Dybuka” w reżyserii

Michała Waszyńskiego. Przybliżę również niezwykły życiorys reżysera oraz

nawiązania do dybuka we współczesnej polskiej kinematografii. W audycji

wykorzystano utwór „Goldenshteyn” (aut. Rozsa has become... Madárka,

https://freemusicarchive.org/music/Szelrozsa/Szelrozsa_mp3s/).

Z moją gościnią Martyną Gonciarz, koleżanką z KNF, rozmawiamy o Żyć własnym życiem – filmie Godarda, którym zaskoczył wszystkich. Chociaż z Wenecji wyjechał z Nagrodą Specjalną Jury, pierwszymi reakcjami były gwizdy. Radykalna zmiana estetyki, zupełnie nowe podejście filozoficzne do tworzenia filmu, które Rossellini pogardliwie skwituje „antonionizmem”, oraz pierwsza poważna, wielka, solowa rola Anny Kariny. Wędrujemy przez 12 ożywionych obrazów, niekoniecznie trzymając się chronologii, i staramy się z każdego z nich wyciągnąć dowody, jakby chciał tego sam Godard, na niesamowity postęp, jaki wymusiły na nim warunki pracy z nowym sprzętem oraz rola producenta.

„Są filmy, które człowiek podziwia, ale w pewnym sensie zniechęcają do pracy: jaki jest sens kontynuowania po czymś takim. Te nie są najlepsze, ponieważ najlepsze dają poczucie otwartych drzwi, narodzin nowego kina, odrodzenia kina. Vivre sa vie jest właśnie takim filmem” – Francois Truffaut o Żyć własnym życiem

Drugi odcinek serii „Owoce rajskich filmów spożywamy” został poświęcony filmowi Věry Chytilovej, na którego cześć Martyna zdecydowała się nazwać swój cykl podcastowy. Prowadząca zwraca uwagę na podobieństwo produkcji z filmami eksperymentalnymi autorstwa Stana Brakhage’a, a także odnosi się do koncepcji taktylizmu w filmie, którą można odnaleźć w twórczości Jan Švankmajera. Słuchacze dowiedzą się także, dlaczego czeska reżyserka miała problemy z realizacją swoich późniejszych filmów, a przede wszystkim jak „Owoce rajskich drzew spożywamy” wpisują się w tendencję podejmowania tematyki erotycznej przez twórców okresu złotych lat sześćdziesiątych.

W kolejnym bonusowym odcinku podcastu Koło kina Adam Sołtys i Maciej Kujawski w towarzystwie Patryka Ostrowskiego komentują 93. galę oscarową. Dyskusja dotyczy organizacji wydarzenia, jego przebiegu, największych zaskoczeń i rozczarowań. Poruszone zostały również wątki oglądalności Oscarów, przewidywań i planów na przyszłość.

Odcinek specjalny podcastu Koło Kina - omówienie nominacji oscarowych za rok 2020 z udziałem dwójki prowadzących serię „Gdzie dwóch się boi…”: Adama Sołtysa i Macieja Kujawskiego, oraz zaproszonych gości: Alana Chrzana, czyli dyrektora Złotych Makflajów i współprowadzącego Nagrody Filmowe TV, oraz Filipa Mańki - analityka popkulturowego i twórcę fanpage'a Łysy z Marvela. Jak prezentują się filmy z listy? Kto został pominięty? Które mają największą szansę na wygraną, a które powinny wygrać? Na te pytania odpowiadają uczestnicy rozmowy.

Gościnnie pojawili się:

Alan McFly Chrzan - https://www.youtube.com/channel/UC54qYjr_rGGAXvKV1k3V-6g

Filip Mańka - https://www.facebook.com/lysyzmarvela

Drugi odcinek historyczny podcastu Gdzie dwóch się boi to mający charakter immersyjny przegląd najciekawszych niemieckich filmów grozy z lat 20. Adam Sołtys i Maciej Kujawski w gościnnym towarzystwie Martyny Gonciarz wytłumaczą fenomen nurtu zwanego ekspresjonizmem, odnosząc się do takich klasyków jak Golem (1920), Gabinet doktora Caligari (1920) i Nosferatu – symfonia grozy (1922).

W tym odcinku rozmawiam z moją gościnią Julią Palmowską na temat trzeciego pełnometrażowego filmu Godarda – pierwszego w kolorze, pierwszego w Cinemascope, pierwszego z wykorzystaniem bezpośredniego dźwięku, czyli Kobieta jest kobietą, którego sukces na festiwalu w Berlinie przyczynił się do gwiazdorskiego statusu Anny Kariny. Przybliżamy kontekst historyczny, produkcyjny, analizujemy tekst pod kątem feministycznym, oceniamy eksperymenty w warstwie dźwiękowej i doszukujemy się podobieństw do filmów i twórców, którym Godard hołduje.

Cykl „Owoce rajskich filmów spożywamy” zostanie poświęcony kinematografii czechosłowackiej. Martyna Gonciarz wraz ze swoimi gośćmi postara się przedyskutować filmy powstałe w okresie Czechosłowackiej Nowej Fali. Nie zabraknie również rozmów na temat fenomenów kina po roku 1968, podobnie jak skupienia się na kinie gatunkowym, czy animacji.

Pierwszy odcinek „Owoce rajskich filmów spożywamy” będzie syntetyczną podróżą po fenomenie Nowej Fali Czechosłowackiej. Prowadząca cykl przedstawi czynniki motywujące powstanie tego nurtu, jego przebieg i znaczenie dla kinematografii europejskiej. Ponadto wyjaśni, dlaczego w polszczyźnie pojawił się zwrot „nikt nic nie wie, czeski film”.

Autorką grafik do cyklu jest Weronika Wasilewska (ig @miskoncepcje).

Pierwszy bonusowy odcinek cyklu „Gdzie dwóch się boi...”, powstały z okazji prima aprilis podejmuje temat niezwiązany z główną serią rozmów o historii horroru. Odcinek poboczny poświęcony jest fascynującemu podgatunkowi, zwanemu komedio-horrorem. Dyskusja dotyczy również tematu humoru w filmach grozy i tego jak dwie pozornie sprzeczne tendencje często znakomicie się uzupełniają. W celu obronienia tej tezy Adam Sołtys i Maciej Kujawski polecają swoje ulubione zabawne, szalone i dziwne produkcje z najróżniejszych epok i nurtów gatunku.