Kryzys Wieku Średniego

Mówi się, że kryzys wieku średniego dopada nas właśnie wtedy, gdy zaczynamy dostrzegać swoją śmiertelność, bo przecież jest już bliżej niż dalej - końca. Nie będę cię namawiać, żebyś teraz spisał_a testament, zaplanował_a swój pogrzeb, wymyślił_a spsoby na przygotowanie rodziny. Chciałabym jednak zastanowić się jak temat śmierci oswoić dla siebie. Bo to jest ciągle tabu, wątek omawiany z - nomen omen - śmiertelną powagą, ściszonym głosem i absolutnie tylko wtedy, kiedy naprawdę nie da się go uniknąć.

A moim zdaniem w myśleniu o śmierci znajdujemy życie. Paradoksalnie świadomość końca to może być zachwyt, radość i działanie. Oraz seksy. Nie zapominajmy że ten podcast jest niegrzeczny 😈

Ghosting czyli znikanie z relacji bez ostrzeżenia czy wyjaśnienia, to plaga randkowania. W naszych czasach staje się niestety coraz powszechniejsze. Sieje emocjonalne zniszczenie i pozostawia z pytaniami bez odpowiedzi. - Czy koniecznie potrzebujemy zamknięcia każdej relacji? - Z czego wynika ghosting? - Jak sobie radzić z takim brutalnym porzuceniem? - Jak nie ghostować innych? W tym nawiedzonym odcinku przyglądam się temu tematowi z kilku stron i jako bonus daję wypracowany i sprawdzony na sobie i znajomych sposób na odzyskanie kontroli po takim cichym porzuceniu. Jeśli sam_a nie chcesz być ghostem, to zanotuj także wzór komunikatu do osoby, z którą chcesz zerwać kontakt. Dlaczego to ważne? Dowiesz się z odcinka.

OBSERWUJ ♦ UDOSTĘPNIJ ♦ OCEŃ

Biały, heteroseksualny mężczyzna dyskryminowany i wykluczony?

Domyślam się, że parsknęłaś/parsknąłeś w pierwszym momencie ale… zachęcam Cię, żeby przyjrzeć się temu co kryje się za prowokacyjnym wstępem uważnie i spokojnie.

Na pewno wiesz, że patriarchat szkodzi wszystkim - i kobietom i mężczyznom.

Na pewno słyszałaś/słyszałeś o radykalizujących się facetach - czy to pod egidą konserwatywnych ugrupowań politycznych, czy w formie internetowych grupek trolli.

A to tylko wierzchołek góry lodowej. Statystyki są alarmujące - poznaj niektóre z nich w tym odcinku.

Ale dlaczego ja, kobieta po 50., skoncentrowana na fajnym przeżywaniu dojrzałości, zabieram się za taki temat?

- Mam dobry powód - to zagrożenie dotyczy nas wszystkich.

Czy włączać, kogo włączać, jak to robić, żeby nie strzelić sobie w kolano - usłyszysz w pierwszym odcinku drugiego sezonu kryzysowego podcastu.

I ten odcinek jest o realnym kryzysie.

OBSERWUJ ♦ UDOSTĘPNIJ ♦ OCEŃ

Jak to jest mieć 50 lat w czasach, gdy wszyscy się odmładzają?

Czy w głowie coś się przestawia, i staję się właśnie "babcią"?

Czego nienawidzę(-iłam) w przyjęciach i dlaczego część ludzi wypadła z mojego towarzystwa?

Posłuchaj urodzinowych zwierzeń świeżo upieczonej 50-latki, która ma odwagę mieć wywalone na konwenanse i społeczne oczekiwania.

Plus WIELKA PIĄTKA moich odkryć na tym etapie życia.

Napisz lub opowiedz kim Ty chcesz być na swoją pięćdziesiątkę ♥

OBSERWUJ ♦ UDOSTĘPNIJ ♦ OCEŃ

Kolejny rok, kolejny luty, a ja znowu mam rozkminkę jak można dawać tak się zwodzić popkulturowym sloganom? Jak można wierzyć, że pod sprzedażową manipulacją walentynek kryją się bezinteresowne uczucia?

Walentynki karmią nas złudnym poczuciem, że w jeden dzień da się wymazać wszystkie konflikty. Że kilka pięknych róż przykryje smrodek rozpadającej się relacji. Że droga kolacja ukryje fakt, że nie potrafimy karmić się nawzajem duchowo. Że prezent wynagrodzi ból braku zainteresowania i uwagi. Że wspólny wypad do Paryża pozwoli uciec od codziennej monotonii i przewidywalności.

Niezależnie od tego, czy świętujecie 14. lutego, czy nie, zapraszam Was do wysłuchania wrednych rozważań o pozorach miłości, koniecznych do tego pieniądzach oraz wielopoziomowej frustracji wynikającej z tej komercyjnej hucpy ;-)

Myślę sobie: serio? 

W czasach, gdy w jakimś stopniu wreszcie udało nam się pogodzić z seksualnością, zaakceptować swoje ciała, oswoić przyjemność płynącą z erotycznych doznań, gdy wiemy, że kompatybilność łóżkowa jest ważna tyle samo co zgodność charakterów i wyznawanych wartości? Naprawdę mamy robić trzy kroki w tył, przywdziewać pas cnoty, czekając na tego jedynego?

Męskość alfa, kontrola seksualności, transakcyjność w podejściu do związków, liczenie body count - to zaledwie niektóre z odkurzonych narzędzi piewców nowej morlaności. Ku zaskoczeniu - i mężczyzn i kobiet!

Mam podejrzenie, że wokół nas dzieje się nieposrzeżenie obyczajowa kontrrewolucja. Narracja wokół związków i ról płci jest układana tak, żeby powróciły standardy rodem ze Stepford. Czasy są ciężkie, więc ziarno ma szansę paść na podatny grunt. Która z nas nie chciałaby się czuć bezpiecznie, dostatnio i noszona na rękach?

W 17. odcinku Kryzysu zastanawiam się nad kryzysem męskości ale też nad zbyt łatwym oddawaniu niezależności przez młode kobiety.

Gdy wchodziłam w dorosłość lęk przed przemijaniem był czymś mglistym i schematycznym: siwe włosy, obwisła skóra, przygarbiona sylwetka. 

Kiedy miało to nastąpić? 

Trudno określić; czterdziestka wydawała się tak odległa w czasie, że dalej tylko smoki.   

Ale zmiany zaczęły się pojawiać tyleż niepostrzeżenie, co podstępnie. Drobiazgi jak siwienie (ale nie tylko na głowie), odwrócony trójkąt na twarzy, strach przed podskokami... brzmi enigmatycznie?   

Posłuchaj całego odcinka, w którym skręcam się z zakłopotania, ale szczerze opowiadam o oznakach wieku, które mnie samą mocno zdziwiły.  Plus bonusowo oswajam się (i słuchaczki) z duuuużą zmianą w życiu. 

Chodź!   

Treść odcinka możesz przeczytać także na blogu  oraz posłuchać na platformach streamingowych  

Zasubskrybuj kanał żeby nie przeoczyć kolejnych niegrzecznych epizodów - co dwa tygodnie nowa dawka tabu.  

Usunęłam wszystkie aplikacje randkowe. Doprowadzały mnie do szału, bo absorbują uwagę bardziej niż by się chciało i wciągają człowieka w kompulsję ciągłego sprawdzania, a jakość kontaktów z poznanymi tam ludźmi jest co najmniej dyskusyjna. 

Pomyślałam - dobra, ale przecież serwisy randkowe to relatywnie młoda sprawa. Jak poznawało się ludzi przed erą internetu? Postanowiłam sprawdzić, czy da się poszerzyć grono znajomych wychodząc solo do barów.

Przez 6 jesiennych weekendów chodziłam na randki sama ze sobą, rozmawiałam z ludźmi i obserowałam. 

Wrocław to jednak nie filmowy Nowy Jork, gdzie nie jest niczym nadzwyczajnym chodzenie do barów samodzielnie. I poznawanie ludzi przy kieliszku czy szklaneczce to dość powszechna praktyka.

Posłuchaj o moim eksperymencie barowym, wychodzeniu ze strefy komfortu i rezultatach tej bezczelnej (jak się okazało) akcji.

Odpowiedz też na ankietę do tego odcinka!

W Polsce rozpada się jedna trzecia małżeństw. 

Coraz mniej osób decyduje się na formalizowanie związków. 

Rozstania ciągle raktowane są jak klęska, a nie część procesu rozwojowego partnerów. 

Socjalizowane bajkami Disneya, skoncentrowane na uwodzeniu, zdobywaniu, wiemy, że dążymy do takiego momentu, w którym razem z wybrankiem czy wybranką spojrzymy sobie w oczy i będziemy wiedzieć na pewno, że chcemy spędzić ze sobą resztę życia. Ale czy poświęcamy choć ułamek energii włożonej w osiągnięcie tego celu na refleksję o codzienności w związku, kiedy zostanie on już jakoś ukonstytuowany? 

W tym odcinku zastanawiam się, czy wszystkie relacje naprawdę mają potencjał na "póki nas śmierć nie rozłączy"? A może małżeństwo powinno mieć termin przydatności i możliwość renegocjacji pierwotnych ustaleń, gdy zmienimy się my lub okoliczności?

Posłuchaj i podyskutujmy!

Jak to możliwe, że w XXI wieku nadal tak rozpaczliwie chwytamy się wątpliwej nadziei w formie mądrości, rad i wskazówek z internetu?

• Czy tarot naprawdę przepowiada przyszłość? 
• Czy manifestacje pozwalają spełniać marzenia? 
• Czy trenerzy od randkowania i związków rzeczywiście pomogą nam znaleźć wymarzonego partnera lub partnerkę albo naprawić relacje?

Zadaję sobie - i wam - pytanie: dlaczego mimo rozwoju nauki i samoświadomości nadal wierzymy w magię i słuchamy samozwańczych cudotwórców? 

Dziś rozważania o tym jak sama zamykam oczy na racjonalne argumenty, znajdując pociechę w odpowiedziach nie-z-tej-ziemi. I czy wychodzi mi to na dobre. A także dlaczego platformy społecznościowe sa dla mnie połączeniem sępa i komiwojażera.Ciekawa jestem, czy w magcznych trickach które wymieniam w odcinku znajdziecie te, w które sami na jakimś etapie życia wierzyliście.

Mogłabym cały odcinek złożyć z obrzydliwych wpisów pod postami i dyskusji na mój temat z platform społecznościowych. Niby człowiek wie, że zawsze znajdą się krytycy, niby jest świadomy że ludzie lubią pleść bzdury, ale jednak kiedy doświadczy tego na własnej skórze to ciarki przechodzą!

Za co mi się oberwało? Za temat poprzedniego odcinka czyli relacje między dojrzałymi kobietami a młodszymi mężczyznami. Z internetu dowiedziałam się, że jestem nienmoralna, niemoralna, brzydka i tak stara, że powinnam bawić wnuki. I że się oszukuję myśląc, że młody facet będzie zainteresowany taką babcią.

Na blogu możesz zobaczyć galerię inwektyw, które miały mnie - i inne dojrzałe, wyzwolone kobiety - przywołać do porządku, a także te skierowane wobec mężczyzn, którzy ośmielają się lokować uczucia poza przyjętym powszechnie kanonem.

Po co o tym mówić i pisać, skoro trolle karmią się uwagą i oburzeniem? Mam dobry powód. Posłuchaj.

Kobieta w średnim wieku ciągle jeszcze kojarzy się z babcią niańczącą wnuki a nie namiętną kochanką. Dlaczego więc tylu młodych mężczyzn szuka partnerek o dekadę-dwie starszych? 

• Czym jest MILF i czy na pewno nam pochlebia?
• Jakie typy kobiet decydują się na relacje z młodszymi facetami?
• Co w tym układzie zyskują, a co ryzykują?
• Jak ma się w naszych czasach mit pani Bovary?
• Czy 'toyboy' faktycznie jest zabawką? A może na odwrót?

Posłuchaj o moim społecznym eksperymencie przeprowadzonym w randkowej aplikacji i perspektywach obu stron romansowej konfuguracji z dużym dystansem wiekowym.

A jeśli kusi Cię podobna życiowa rewolucja, z odcinka dowiesz się co do dojrzałych kobiet przyciąga młodych mężczyzn i na odwrót. 

Dziś odpinam wrotki, żeby podzielić się własnym doświadczeniem związku ze sporo starszym mężczyzną. 

Co taka relacja daje, a co odbiera? 

Jeśli myślisz, że facet ze starszego pokolenia rozwiąże Twoje problemy i będzie lekartwem na frustracje randkowania z rówieśnikami - posłuchaj!

Związki młodszych kobiet i starszych mężczyzn są stare jak świat. Rodziny aranżowały je dla celów ekonomicznych i politycznych, same kobiety szukały (i nadal szukają) w starszych partnerach oparcia i bezpieczeństwa. Czy to tylko efekt patriarchatu? Jaki wpływ ma na to wszystko nasza biologia? Co wspólnego z poszukiwaniem stabilności ma sugar daddy ? Czy 100 lat emancypacji zmieniło cokolwiek w kwestii dobierania się w pary?

I wreszcie - czy są jakieś wady takich układów w XXI wieku? 

W 10. odcinku Kryzysu przytaczam także Wasze refleksje i doświadczenia, i staram się wydestylować jakieś sensowne wskazówki. Czy się komuś przydadzą? Chętnie się dowiem!

Czego nie powinna na siebie zakładać kobieta po czterdziestce, pięćdziesiątce czy później?

Czym jest wiek balzakowski? 

Jak działa ejdżystowska policja modowa?

Dlaczego warto mieć wyrąbane na to, jak społeczeństwo nas dyscyplinuje w kontekście stylu, ekspresji własnego ja i korzystania z ciała? 

W tym odcinku pastwię się nad ograniczeniami, które świat narzuca dojrzałym kobietom i wyjawiam jak w dziedzinie mody stałam się Benjaminem Buttonem. 

Mam wrażenie, że randki to temat ekscytujący i ciekawy niezależnie od wieku - i tego czy ktoś sam randkuje, czy nie. 

W ósmym odcinku Kryzysu opowiadam o swoich szokujących odkrycich związanych z nawiązywaniem relacji - szokujących, bo od czasu gdy podrywałam i byłam podrywana, minęły lata świetlne! A przynajmniej takie mam wrażenie, bo zmieniło się wszystko.

Posłuchaj:

• czy wcześniejsze doświadczenia przydały mi się, gdy znowu zostałam singielką?
• czy randki i związki są passe?
• jak najłatwiej strzelić sobie w uczuciowe kolano?
• kto nie lubi staromodnej wyłączności?
• jak liczę konwersję na aplikacjach randkowych?
• jak u diabła stosować system oceniania?
• kto jest temu wszystkiemu winien?
• dlaczego ludzie znikają bez śladu (i czy na zawsze)?

Z odcinka dowiesz się też, jak sobie z tym poradziłam (a przynajmniej próbuję) i jak wg mnie wyglądałby idealny świat relacji i romansów.

Randkujesz online?

To pewnie zdarzyło Ci się dostać zdjęcie f*llusa w prywatnej wiadomości... Nawiązując do poprzedniego odcinka - zadziwiające jest, jak trudno kobietom rozebrać się przed obiektywem, i jak łatwo facetom trzymać gigabajty d*ck pików w telefonach!

W tym kawałku Kryzysu dzielę się rozważaniami na temat tego fenomenu, wynikami ankiety przeprowadzonej wiosną oraz Waszymi pikantnymi historiami. 

W odcinku 7. znajdziesz rady:

• komu, kiedy i jak wysyłać (lub nie) swoje n*desy
• jak zrobić dobre intymne selfie żeby spełniło swoją rolę
• jak mówić na żeński d*ck pic
• jak bronić się przed niechcianymi "przesyłkami"

Co kryje się za fotografią sensualną, buduarową, zwaną też fotografią kobiecą?

Pustota, narcyzm, ekshibicjonizm?

Czy stawanie przed aparatem nago – lub prawie nago – świadczy o próżności lub chęci epatowania ciałem?

To tylko niektóre pytania, które kołaczą mi w głowie, odkąd zaczęłam się rozbierać przed obiektywem. I chociaż w przeszłości podziwiałam akty tworzone przez artystów różnych epok i nie miałam kompletnie takich refleksji, dopadły mnie one kiedy sama postanowiłam zostać „tworzywem”.

W szóstej odsłonie Kryzysu Wieku Średniego znajdziecie porcję rozmyślań o

• bezwstydzie przed aparatem
• obiekcjach pochodzących nie z wnętrza, tylko z kultury wstydu
• dobrych rzeczach, które takie rozbieranki robią w głowie
• środkach ostrożności przy planowaniu sesji
• społecznej i społecznościowej hipokryzji wobec nagości w przestrzeni publicznej

Jeśli temat Cię interesuje, polecam obserwować fantastyczne profile, których autorki i autorzy z intymnego portretowania kobiet uczynili sztukę:

Tym razem troszkę wolniej, bo temat intymny i wymaga więcej uważności w doborze słów. Samomiłość, autoerotyzm, masturbacja. O tym się nie mówi, prawda?

A dlaczego? Co jest złego w poznawaniu swojego ciała, sprawianiu mu przyjemności, zaspokajaniu potrzeb? Nie wiem i uczę się cały czas radzić sobie ze społeczno-kulturowo-religijnym tabu wokół self-love.

Chciałabym, żeby ta dobroczynna praktyka została odczarowana. 

W tym kawałku Kryzysu jako nie-specjalistka dzielę się przemyśleniami o tym co i jak robi mi dobrze, ale też pomstuję na mity i kulturowe abrakadabra, które każą nam trzymać rączki na kołderce. 

A dla poszerzenia wiedzy odsyłam do fachowczyń:

Kto chce się zestarzeć z godnością? Kto traktuje każdą zmarszczkę jak medal za życiowe doświadczenia, jak oznakę nabytej mądrości i wiedzy? Obwisłe policzki napawają cię dumą? Opadające powieki dodają honoru? To może włącz sobie jakiś inny podcast, bo za chwilę będę bluźnić.

Jak ktoś nie chce golić się pod pachami, nakładać makijażu lub mieścić w rozmiar 38 to jego sprawa, mnie nic do tego. Piękno tkwi w różnorodności, a pierwszym kryterium tego, czy coś robić czy nie, powinna być odpowiedź na pytanie: czy ja się podobam sobie?

Ale gdy wyjeżdża z radami w stylu: po co ci ten botox? Jesień życia jest równie piękna jak wiosna! - to mam ochotę odpowiedzieć: sam_a zakop się w zgniłych liściach i napawaj tą jesienią, ale ja NIE ZAMIERZAM CI TOWARZYSZYĆ!

Bo tak, jestem „zrobiona”. I w tym odcinku, korzystając z własnego doświadczenia, rozprawiam się z 

• zaletami i wadami poddawania się zabiegom mniej lub bardziej inwazyjnym
• sposobami na znalezienie dobrego lekarza medycyny estetycznej 
• motywacją stojącą za poprawianiem natury
• podwójnymi standardami stojacymi za ocenianiem osób dbających o wygląd
• etycznymi aspektami nierealistycznych oczekiwań wobec kobiet i dziewcząt (głównie ich)

Co wspólnego ma złość z 0rgazmem?

Bardzo dużo! I nie mam na myśli s*ksu na zgodę albo gwałtownych zbliżeń, które mają urozmaicić lub podgrzać relację.

0rgazm to cholernie trudna przyjemność, której – paradoks! – chcielibyśmy doświadczać bez żadnego wysiłku, swobodnie i na zawołanie. A my, dziewczyny, miewamy z tym kłopot, bo w osiąganiu szczytu więcej zależy u nas od tego co w głowie, niż od warunków fizycznych.

W trzecim odcinku podcastu Kryzys Wieku Średniego dzielę się własną, bardzo intymną historią, która rozpoczęła lawinowe zmiany w moim intymnym życiu. To tylko jeden trick, więc na pewno nie poradzi sobie z poważnymi zaburzeniami (jeśli obserwujesz u siebie niepokojnące objawy to koniecznie skonsultuj je ze specjalistą!), ale obiecuję, że jeśli zaczniesz go stosować, to jakość Twojego życia się poprawi. Nie tylko w aspekcie łóżkowym.

Kryzys wieku średniego. 

Czy to może być samospełniająca się przepowiednia? Pewnie tak. Cześć moich instagramowych obserwatorek stanowczo zaprotestowała przed nazywaniem tej fazy życia kryzysem. Nie czujecie, żeby coś się nagle gwałtownie miało w niej zmieniać. Nie dopuszczacie do siebie, że następuje jakiś koniec, zamknięcie, bo to się kojarzy ze smutkiem, mrokiem i brakiem. Smugą cienia. Końcem szans. Przekreśleniem nadziei.

Na szczęście ja też przeciwko takiemu podejściu protestuję! I przysięgam, że nie będę tu wylewać żali nad tak zwaną utratą młodości, bo wcale jej nie tracę. Jestem pewna że żadna z nas - i żaden z was – nie zamierza się nagle poddać i wywiesić na drzwiach swojego życia tabliczki „zamknięte bo nieczynne”. 

Rozglądam się i widzę ludzi w kwiecie wieku, którym się chce, mają apetyt, pragnienia, większe zaufanie do siebie, nieporównywalną samoświadomość i doświadczenia które przydają się w decydowaniu, czy warto ryzykować.

W tej nagrywce tłumaczę się jednak, dlaczego zdecydowałam się na taki prowokacyjny tytuł.

Zaciekawiłam? To zapraszam!

Kto chciałby słuchać o kryzysie wieku średniego? 

Kojarzy się z nową, młodszą żoną i czerwonym samochodem, prawda? A w wersji żeńskiej - z uderzeniami gorąca i tyciem… 

Bardzo mi się nie podoba ta narracja. Młodość niby kończy się w okolicach trzydziestki, a potem to już z górki. Obowiązkowo trzeba założyć rodzinę, znaleźć stabilną pracę, na grzecznych spotkaniach towarzyskich siedzieć przy stole i jeść, a jeśli tańczyć to tylko w parach.   

A fakty są takie, że ten straszny kryzys wieku średniego przypada w okolicach zaledwie połowy naszego życia – szkoda żeby był cezurą, po której już tylko dziadziejemy (i babciejemy)! Tym bardziej że podobno czterdziestka to nowa trzydziestka, kondycja i zdrowie nie sypią się z dnia na dzień, apetyt rośnie w miarę jedzenia, a niegdysiejsze tematy tabu są obecnie omawiane całkiem otwarcie podczas towarzyskich spotkań przy schłodzonym prosecco.   

Ten podcast NIE będzie zatem o 

• fizycznych dolegliwościach klimakterium 

• ani o tym jak sobie z nimi radzić 

• nie będzie też o tym jak rozpalić ponownie płomień w związku 

• nie poradzę nic na kolejki w przychodni geriatrycznej 

• ani nie zaproszę do mikrofonu prawnika od testamentów.  

Nic z tych rzeczy.  Mam zamiar poruszyć same niegrzeczne tematy i to nie obiektywnie. Trzymaj się mocno, bo będą wszystkie sprawy, których kobiecie, a już kobiecie w pewnym wieku szczególnie! – nie wypada omawiać. I to głośno.  

Będzie o  

☆ kobiecości i jak ją zaczynamy rozumieć, kiedy otoczenie wmawia nam, że nadciągnęła smuga cienia  

☆ seksie i orgazmach  

☆ odzyskanej wolności i ponownym wejściu na rynek randkowy 

☆ poprawianiu urody i medycynie estetycznej 

☆ o facetach. I babkach.  

☆ Będzie subiektywnie i otwarcie. 

Dlaczego teraz? Bo trochę już się rozgościłam w latach czterdziestych, obserwuję siebie i swoich znajomych, porównuję do pokolenia własnych rodziców i dziadków, eksperymentuję i czasem ryzykuję w poszukiwaniu własnej ścieżki – ale nie na resztę życia tylko na teraz, na najbliższą przyszłość.   No i jeśli nie teraz to kiedy? Młodsza nie będę, więc póki jeszcze mogę przedstawię się tak:   

Hej, jestem Bogusia, mam 48 lat i mam Ci coś do powiedzenia o najlepszym okresie życia.   

Zaciekawiłam? To zapraszam!