We doen allemaal maar wat

Eet mijn kind wel voldoende groente? Hoe zorg ik ervoor dat die laatste spruitjes naar binnen gaan? En schept een kind zelf op? En wat als je kind weigert te eten? Maak je er een strijd van? 

Iedere ouder kent het. Kinderen die ineens niets meer lijken te lusten. Of gaan onderhandelen aan tafel over het eten. En we kunnen moeilijk de hele week aankomen met pizza, patat en pannenkoeken. Of misschien wel? 

Laura en Michiel vertellen over hun eigen ervaringen: bij jonge kinderen en wat oudere: wat leer je kinderen eten. Neem je kinderen mee naar de winkel om te kiezen? Hoeveel laat je ze eten? En hoe zorg je er slim voor dat ze genoeg gezonde voeding binnen krijgen? 

De oorspronkelijke titel voor deze podcast zou zijn 'Straffen en belonen'. Maar al snel blijkt dat het onderwerp 'belonen' veel omvangrijker is. 

Want iedereen is gek op beloningen: als kind en als volwassene. Maar hoe word je beloond? Is dat door ergens iets tegenover te stellen? Met het gevaar dat je een soort Pavlov-reactie ontwikkelt en de beloning belangrijker wordt dan de opdracht? 

En hoe kan je een kind belonen zodat hij of zij zelf gaat denken: wow, dat heb ik geweldig gedaan! Dus de eigen beloning. Want die is veel sterker dan de prikkels van stickers, krullen, cijfers. 

Oorspronkelijk zou onze podcast gaan over 'straffen en belonen'. Maar tijdens de podcast over het belonen bleek al snel dat we dit apart op moesten nemen. 

Kinderen straffen. In de hoek zetten, op de trap, op zijn of haar kamer. Iedereen kent het. En velen herkennen dan ook vast het gevoel dat ze het eigenlijk vreselijk vinden en het kind na een tijdje weer opzoeken. Onder het mom: 'je bent lang genoeg gestraft'. 

Maar is straffen niet gewoon een laatste 'machtsmiddel'? Omdat er een situatie escaleert waardoor er bij jou een 'knopje' ingedrukt wordt? 

Wat zou je er aan kunnen doen om dat te voorkomen? We bespreken onze eigen situaties in deze podcast. 

Iedere ouder kent het wel: geschreeuw, een klap, gehuil en een zoon of dochter die naar boven rent. Ruzie. 

Het klinkt gek, maar ruzie maken hoort erbij. En kan je het beste doen in een veilige omgeving: thuis. Want 'later' krijg je er ongetwijfeld ook mee te maken als je erop uit trekt, de wereld in. 

Maar hoe reageer jij als ouder? Ga je gelijk op zoek naar de dader en krijgt deze straf? Om je vervolgens te ontfermen over het slachtoffer? En is dat slachtoffer wel daadwerkelijk zo onschuldig? 

Elk verhaal heeft 2 kanten. En ook al zit je er niet altijd op te wachten: het is beter om er even de tijd voor te nemen en te achterhalen wat er precies gebeurd is. Niet als 'veroordeelaar' maar om de feiten op een rijtje te krijgen. En zo kregen wij tijdens deze podcast ook een inzicht: want moet je het überhaupt wel hebben over dader en slachtoffer? 

Primair reageren als volwassene ligt vaak voor de hand. Want een ruzie komt bijvoorbeeld bijna altijd op het moment dat jij druk bent. Maar neem toch die tijd. 

De ontwikkeling van een kind is tegenwoordig een olympische race. Of het nu gaat om het feit dat het heel vroeg kan lopen, kan rekenen als peuter of de eerste prentenboeken voorleest als kleuter. We vragen steeds meer van de kinderen. Het lijkt alsof we het eruit willen trekken. 

Dat kan dus niet. Wel kan je zorgen voor een omgeving waar een kind zich maximaal in ontwikkelt. Waarin je het kind ziet, met het kind speelt, praat, beweegt, laat ontdekken. Een omgeving waarin het nieuwsgierig mag zijn en je aandacht krijgt. 

Heb vertrouwen. Daar draait het om. Kinderen ontwikkelen zich holistisch: er is geen vaste lijn gekoppeld aan leeftijd en piketpalen. En als je het niet vertrouwt, dan kan je het altijd nog aan de professional vragen die dicht bij je staat: de pedagogisch medewerker of leerkracht. 

Blauwe plekken, schaafplekken, vieze kleren. Het lijkt steeds minder voor te komen bij kinderen. We behoeden onze kinderen steeds meer voor mogelijke risico's. Veiligheid staat voorop, altijd. Maar bekijk de wereld eens door de ogen van een kind. Dan is het toch magisch om op een stoel te klimmen als dreumes, zie je die boom als groot piratenschip en is dat muurtje waar je overheen balanceert een geweldig avontuur. 

'Niet doen!', 'pas op!', 'kijk uit', 'denk erom!' We grijpen vaak al in voordat het kind al aan een ontdekking begint. 

Laat het gebeuren en wees erbij als veilige backup. Want wat is er mooier om te kunnen ontdekken wat er allemaal kan, met de wetenschap dat je ouder, verzorger, juf, meester, er voor je is! 

Vroeger was het de standaard. De 3 R-en: Rust, Reinheid en Regelmaat. De kleine wordt geboren en heeft structuur nodig. Hoeveel van ons zijn zo opgevoed? En is het zo verkeerd? Of zijn we de laatste jaren doorgeslagen naar het laissez faire: laat maar waaien, doe waar je zin hebt als kind. 

Welke regels hebben we, passen we ze consequent toe? En waarvoor zijn ze? 

De tablet is niet meer weg te denken in onze huishoudens. En wat is het makkelijk: je hebt letterlijk en figuurlijk geen kind aan je kind. 

Wat doet je kind op de tablet? Waar kijkt het naar? Ben je daarbij betrokken? Geef jij het vertrouwen of is schermtijd een heerlijke oplossing? 

Laura en Michiel bespreken hun eigen situatie. Waarbij de kinderen van Laura net op school komen en die van Michiel al bijna allemaal op het voortgezet onderwijs zitten. 

Onze tips: maak het gesprek belangrijker dan de tablet zelf. En laat het gesprek leidend zijn in plaats van de schermtijd.