The long shot

Alice is alleenstaande moeder van twee kinderen. Toen haar zoon twee maanden oud was, kreeg hij de eerste DKTP prik. Direct na de prik was hij dagenlang lamgeslagen en verstijfde. Alice legde nog niet de link met de prik, want ze dacht dat ze als kersverse moeder gewoon overbezorgd was. Na de derde DKTP prik kreeg haar zoon weer een ernstige reactie en toen viel het kwartje bij Alice. Achteraf merkte ze op dat zijn klachten zoals hersenhuilen, oftewel extreem en langdurig huilen, elke keer direct na de prik gebeurde. Het consultatiebureau gaf aan dat dit een ‘normale’ reactie is (wat niet normaal is) en dat ze haar zoon maar een zetpil moest geven.

Alice had door dat het echt goed mis was met haar zoon. Hij had opeens last van spraakuitval, overprikkeling, hyperfocus, eczeem en allergieën. Hij was altijd een goede eter, maar hij stopte ook opeens met eten. De arts merkte op dat hij geen contact maakte en gooide het op autisme, maar Alice wilde niet meegaan in het plakken van allerlei labels op haar kind. Als zij openlijk sprak over het verband met de prikken, kreeg ze gelijk. De artsen durfden dit alleen mondeling te bevestigen, niet schriftelijk. Verder kreeg ze te horen dat haar kind niet thuis hoort in het reguliere onderwijs.

Ze had een sterk gevoel dat haar kind tijd nodig had om te herstellen van de prikken en deed er alles aan om zijn gezondheid terug te krijgen. Alice begon met homeopathie, ontstoren en logopedie om zijn spraak te verbeteren. Wat goed heeft geholpen was reflexintegratie. Dit is een lichaamsgerichte therapievorm die kan helpen bij kinderen die moeite hebben met denken, voelen en doen. Ze heeft ook haar hele levensstijl aangepast. Zijn spraak is nu gelukkig hersteld en hij is nu zelfs overgestapt van speciaal onderwijs naar regulier onderwijs.

Nu geeft ze mee aan haar zoon dat hij allergisch is voor de prikken, zodat hij zich ook weerbaar kan maken. Dit hele gebeuren vormde voor Alice een drijfveer om holistisch kindertherapeut te worden. Verder wil ze graag een steentje bijdragen in bewustwording wat haar zoon is overkomen.

Serena’s zoon Levi was in 2019 geboren en was een vrolijk gezond jongetje. Serena merkte op dat haar zoon elke keer na een kinderprik heel hangerig en koortsig werd. Direct na de 11 maanden DKTP-Hib-HepB-prik ging het helemaal mis. Levi kreeg diezelfde avond ineens een pijnscheut en begon extreem te huilen. Dit wordt ook wel ‘hersenhuilen’ genoemd, een bekend fenomeen als gevolg van de kinderprik. Drie dagen later kreeg Levi een hele heftige koorts wat maar niet over ging.

Met de dagen werd Levi apathischer, suffer, minder alert en begon motorisch achteruit te gaan, moeilijk te kruipen en trillend zijn boterham naar zijn mond te brengen. De artsen vonden het een zorgelijk beeld wat Levi liet zien en werd opgenomen ter observatie in het Reinier de Graaf ziekenhuis in Delft. Inmiddels was ook duidelijk dat Levi negatief was getest op Covid. Uit zijn hersenvocht zagen zij hoge ontstekingswaardes. Eten en drinken ging heel slecht, borstvoeding lukte helemaal niet meer en kreeg sondevoeding. Levi kon zijn hoofdje niet meer optillen, zijn ogen begonnen te draaien en kreeg opeens non stop epileptische aanvallen. Hij werd opgenomen op de IC en moest aan de beademing. Het was kantje boord. Uit de MRI-hersenscan was een hersenontsteking (encefalitis) te zien. Levi heeft ook gehoorverlies en gezichtsverlies opgelopen (zijn sterkte is nu -11), terwijl hij voor de prik goed kon horen en zien. Verder is zijn spraak aangetast, hij heeft last van spasticiteit en maakt continue knakkende geluiden met zijn kaken. Levi maakt kleine stapjes vooruit wat hoop geeft. Hij kan nu gepureerd eten, maar moet wel te allen tijde gevoerd worden.

Serena heeft Levi’s situatie gemeld bij Bijwerkingencentrum Lareb. Het is opgenomen in hun jaarlijkse rapport. Serena wil graag dat er meer bewustzijn komt wat hun is overkomen en zij hoopt dat zij andere ouders in vergelijkbare situaties inspireert om hierover te praten ondanks het taboe.

Zie uitgebreide samenvatting en foto's op The Long Shot: www.thelongshot.nl/levi

Kim Roeloffzen (46) is alleenstaande moeder, heeft een dochter en had een fijn sociaal leven. Medisch gezien had ze overgewicht, maar verder geen andere serieuze gezondheidsklachten. Ze werkte in de horeca en was het aanspreekpunt van het bedrijf. Op haar werk moest ze veel rekening houden met de RIVM maatregelen. Ze heeft de C-prikken genomen puur uit angst, omdat ze er dagelijks mee geconfronteerd werd op werk, maar ook als ze tv keek. Ze zegt zelf dat ze eigenlijk als een makke schaap erachter aan was gelopen. In haar omgeving had ze ook niemand die anders dacht over de prikken, behalve haar ex-man en haar dochter. In juli 2021 kreeg Kim de basisserie, in haar geval twee Pfizer prikken. Na de prikken merkte ze dat ze zich vermoeid voelde. Eind november 2021 kreeg ze opeens een dubbele longontsteking wat maar niet over ging. Begin december kwam ze terecht op de eerste hulp en lag een aantal dagen op de longafdeling in het ziekenhuis. De artsen ontdekten dat Kim diverse longembolieën heeft gehad, oftewel bloedpropjes in haar luchtwegen. Kim confronteerde de artsen ermee of het niet door de prikken is veroorzaakt, maar volgens haar artsen was het gewoon pech en het had het niks te maken met de prikken. Sinds de longembolieën voelt Kim zich lichamelijk en geestelijk helemaal gesloopt. Ze kreeg ook last van cognitieve problemen, brain fog, slecht concentratievermogen, zeer snel overprikkeld, veel hoofdpijn en spierpijn. De neuroloog nam haar niet serieus en verwees haar zelfs door naar de GGZ, hij gooide het ook op een mogelijke burn-out. Omdat ze medisch gezien niet serieus werd genomen, kwam Kim ook niet in aanmerking voor bepaalde revalidatieprogramma’s. Ze was boos, verdrietig en voelde zich niet gehoord. Kim probeerde nog wel te werken, maar haar werkgever zag ook dat het sterk achteruit ging met haar. Kim’s collega’s merkten op dat ze volop fouten maakte. Een maand na de longembolieën kreeg ze ook nog Corona. Vervolgens kreeg ze in december 2022 wéér een longembolie. Kim’s leven staat nu al drie jaar stil. Ze zit continue in de overlevingsmodus. Ze heeft veel gehad aan ergotherapie en ze probeert elke dag toch te blijven bewegen. Waar ze heel erg tegenaan oploopt is de onrust en de stress die ze ervaart met het UWV. Het UWV gaat ook nog onprofessioneel te werk met haar situatie en maakt grove fouten. De overheidsinstanties laten haar compleet in de steek, terwijl zij nu in grote financiële problemen komt, omdat ze haar gezondheidssituatie niet serieus nemen. Ze gaat nu ook in bezwaar. Door de financiële druk is ze geneigd nu over haar grenzen te gaan en te gaan werken, maar dat gaat gewoon niet. Verder heeft ze ook veel mensen verloren door deze hele situatie. Kim vertelt dat het een eenzame strijd is. Het verhaal van Kim is opgepikt door een journaliste van de regionale krant Tubantia. Het is een misleidend artikel geworden waarin de titel wordt vermeld dat ze een Long Covid patiënte is, terwijl in de tekst (achter de betaalmuur!) wordt beschreven dat ze vaccinatieschade heeft. Dit was niet zo afgesproken. Door dit artikel is ze wel in contact gekomen met andere lotgenoten wat ze fijn vindt. Verder hoopt Kim meer te kunnen bereiken door onze krachten te bundelen.

Esther Reinders (52) was vóór de C-prikken een actieve vrouw wat volop in het leven stond. Ze is gelukkig getrouwd en heeft een gezin. Verder had ze een druk sociaal leven, zoals met vrienden op pad gaan, dansen en naar concerten gaan. Ze was ook sportief, ze wandelde veel en deed aan bergbeklimmen. Voorheen werkte ze bij de marine, later werkte ze in de zware gehandicaptenzorg. Via haar werk voelde ze zich op een indirecte manier gedwongen om de C-prikken te nemen. Haar grootste motivatie om de prikken te nemen was om haar zwaar gehandicapte patiënten te beschermen. Overigens heeft ze talloze vaccinaties gehad bij de marine en nooit ernstige bijwerkingen ervaren.

In februari 2021 kreeg Esther haar eerste AstraZeneca prik. ’s Avonds kreeg ze rare hoofdpijnen en drie dagen na de prik begon ze pijn te krijgen in haar benen. Ze had opeens moeite met traplopen, ze kreeg zware benen, tremors, verzuring en een stijf gevoel in haar spieren. Met de weken kreeg ze steeds meer moeite avonddiensten te lopen. Op een gegeven moment kon ze niet meer op haar benen staan. Op haar werk hadden haar collega’s dit soort klachten niet ervaren na de prik. Om deze reden legde Esther in eerste instantie geen verband met de prik.

Esther besloot een tweede prik te nemen, dit keer van Pfizer. Drie dagen na de prik kreeg ze zeurende klachten, dit keer bij haar borststreek die verergerden met de tijd. Twee weken na de tweede prik kreeg ze heftige hartkloppingen en een enorme druk op haar borst. Er werd een hartfilmpje gemaakt, omdat ze een vermoeden hadden dat ze hartcomplicaties heeft gekregen door de vaccinatie. Ze was namelijk niet de eerste met dit soort klachten na een prik. In het ziekenhuis werd bevestigd dat ze pericarditis heeft, oftewel ontsteking van het hartzakje, wat een bekende bijwerking is van de C-prikken. Er werd ook gecontroleerd of ze Covid heeft opgelopen, maar uit de test was te zien dat ze geen sporen van Covid had. Haar beenfunctie werd slechter en ze kon steeds moeilijker lopen. Esther begon ook last te krijgen van cognitieve problemen, zoals multi-tasking, uit haar woorden komen, concentratie- en geheugenproblemen.

Vijf maanden na de tweede prik kreeg Esther Corona. Vanaf toen kreeg ze de diagnose ‘Long Covid’, maar al haar symptomen had ze dus al vóór de Corona besmetting. De ergotherapeute merkte op dat haar symptomen niet overeenkomen met die van Long Covid patiënten en raadde haar aan om naar een neuroloog te gaan. Vanaf dat moment heeft Esther talloze artsen gezien en testen ondergaan. Op de EMG spiertest waren afwijkingen te zien waaronder vertraging in haar rechterbeen. Uit een tremoronderzoek is gebleken dat ze inderdaad tremors heeft. Verder waren er witte stippen te zien op de MRI hersenscan. Hersenvertraging was te zien zowel in EEG als QEEG hersenonderzoek. Naast cognitieve en neurologische problemen heeft Esther ook visuele problemen. De neuro-optometrist zag visuele afwijkingen die kenmerkend zijn bij mensen met NAH (niet aangeboren hersenletsel).

Esther is nu voor 80-100% afgekeurd. De neuropsycholoog heeft wat handvaten kunnen geven hoe ze om kan gaan met de vervelende symptomen. Via orthomoleculair arts Rob Elens ontdekt ze voedingssupplement Apexx01 waar ze meer energie van krijgt, meer kan lopen en minder brainfog heeft. Haar verhaal is ook te lezen op de website van Apexx01. Esther’s verhaal werd ook gepubliceerd in De Andere Krant in september 2022. Als laatste geeft Esther mee om altijd je onderbuikgevoel te volgen. Ze heeft moeten knokken voor elk onderzoek en daar is uitgekomen dat haar klachten absoluut niet psychisch zijn, terwijl onze symptomen die getriggerd zijn door de vaccinatie vaak weggewuifd worden als iets mentaal of dat het te maken zou kunnen hebben met overgang of stress. ‘Blijf knokken voor onderzoek’,  zegt Esther.

Eva Bekkers (47) was vóór de C-prikken zeer actief en sportte veel. Tijdens de lockdownperiodes had ze het zwaar als ondernemer. Haar motivatie om de prikken te nemen was om haar collega’s en klanten te beschermen. Ongeveer een week na de C-prikken (in haar geval van het merk P.), kreeg Eva klachten. Ze kon niet meer goed lopen en ze had moeite met typen. Ook begon ze trager te praten, ze kwam niet meer op woorden en kreeg geheugenproblemen. Ze dacht dat het door de stress kwam vanwege haar huis wat in de verkoop stond op dat moment. De huisarts gooide het op een burn-out.

Aangezien Eva niet door had dat de prikken haar klachten veroorzaakten, besloot ze op oudejaarsavond, 31 december 2021, een boosterprik te nemen. Dit keer kreeg ze van het merk M. Vanaf dat moment ging het faliekant mis. Haar klachten verergerden enorm. De neuroloog constateerde dat ze Parkinson verschijnselen vertoont. Met de specifieke DaT-scan waarmee je deze ziekte kunt diagnosticeren, bleek inderdaad dat ze Parkinson heeft. Op de hersenscan was te zien dat haar linkerhelft is aangedaan, vandaar dat haar klachten zich vooral voordoen aan de rechterzijde van haar lijf.

Eva’s dagelijkse symptomen zijn: continue ‘aan’ staan, zeer heftige spierspanning, spasmes in benen, trillingen, rechterhand functioneert niet, hele rechterarm is verstijfd, continue extreem koud gevoel, spraakproblemen, slaapstoornis, obstipatie, valincidenten, zichtproblemen, tinnitus en nog veel meer. Haar klachten zijn het allerergst in ruststand.

Via een Nederlandse Parkinsonvereniging raakte Eva in contact met een lotgenote die door de C-prik een ernstige variant van Parkinson kreeg, namelijk Parkinsonisme. Deze vrouw pleegde euthanasie in oktober 2022. Dit heeft Eva enorm geraakt en de drijfveer gegeven om naar buiten te treden met haar verhaal. Binnen de Parkinsonlotgenotengroep merkt Eva op dat het not done is om te praten over het verband tussen de prikken en de ziekte, je wordt dan snel gezien als een ‘wappie’.

Beluister het gesprek via Spotify of lees de langere samenvatting op www.thelongshot.nl

Ajla Šušnjar (22) was living a creative and healthy life in Bosnia and Herzegovina. She decided to move to Germany in 2022 to start a new chapter in her life. She was obliged to take the 2 C-shots in order to work in Germany.

Before her departure, she had received two Pfzr shots in Bosnia. After the second shot, she suddenly had health problems. The doctors in Bosnia did not take her symptoms seriously. Her health issues disappeared after some weeks and she thought she had fully recovered. When she arrived in Germany and wanted to work at a hospital, she was obliged to take a tetanus shot. After this shot it went completely wrong. She experienced a lot of pain and lost her eyesight.

Ajla was examined at another hospital and the neurologists discovered that she has the neurological condition Multiple sclerosis (MS). They have treated her in a MS center in Munich and some of her symptoms have reduced. Unfortunately, she has permanent vision loss. Nowadays she feels often dizzy and very tired.

We see in the vaccine injured community that C-shots and other vaccines can trigger neurological diseases such as MS. Recently, a study was also published on the World Health Organisation website stating that there is a potential link that the C-shots can cause MS. However, Ajla’s doctors do not want to acknowledge this. 

Ajla remains positive and she speaks out what happened to her on social media. In addition, she also wants to educate people what MS exactly is. She found out that many people actually have no idea what this condition means. Ajla said that whoever has this diagnosis should not give up and if anyone needs help, she will be happy to talk to anyone who needs it.

The conversation was conducted in Bosnian language.

Elisabeth (30) had een tekenbeet opgelopen in 2007 en kreeg neurologische klachten, zoals problemen met lopen, hartklachten, hyperventilatie, vermoeidheid en een verminderd concentratievermogen. Later ontdekte ze dat ze de ziekte van Lyme had opgelopen. Ze kon verder wel normaal functioneren in het leven. 

In 2011 had Elisabeth de Hepatitis B prikken genomen om stage te kunnen lopen voor de opleiding HBO Verpleegkundige. Het ‘hoort’ om deze prikken te nemen als je in de zorg werkt. Als je deze prikken niet neemt, kunnen werkgevers in de zorg daar heel moeilijk over doen of zelfs je geen baan geven. Ze kreeg direct na deze prikken een heftige keelontsteking waarvan ze maar niet opknapte. Het ging bergafwaarts vanaf dat moment. Ze werd extreem moe en was totaal futloos. 

In 2016 voelde ze zich weer wat beter en wilde weer de opleiding oppakken. Ze had een bewijs nodig van haar hepatitis B vaccinatie. Deze kon ze nergens vinden. Ze had een titerbepaling laten doen om te checken of er voldoende antistoffen in het bloed zijn gevormd tegen het hepatitis B virus. En wat bleek, de vaccinatie was volledig uit haar lichaam verdwenen. Om stage te kunnen lopen nam ze weer een nieuwe ronde van drie prikken. Ze moest weer een titerbepaling doen. De vaccinaties hadden niet gedaan wat ze moesten doen. Ze had een te lage waarde na die ronde en kreeg het etiket ‘non-responder’. Achteraf gezien waren deze herhaalvaccinaties een genadeslag geweest voor haar lichaam. Ze is nooit meer zo fit geworden als voor 2016. Stage en studie gingen niet meer door en ze is nu chronisch ziek.

Elisabeth dacht altijd dat de ziekte van Lyme in alle hevigheid weer was toegeslagen, maar toen zij mijn verhaal over vaccinatieschade hoorde bij Radio Isa begonnen er allemaal bellen bij haar te rinkelen! De moeder van Elisabeth had altijd al een vermoeden dat de hepatitis B prikken haar gezondheidsklachten hebben verergerd. Ze had dit nooit gezegd tegen haar dochter totdat Elisabeth zelf het tegen haar zei, nadat ze mijn vaccinatieverhaal hoorde.

Elisabeth heeft niet meegedaan met de Corona prikken. Het klopte voor haar niet. Elisabeth heeft nu een zoontje en heeft geen kinderprikken laten zetten. Hij is kerngezond. Wat ze verder wil meegeven is om goed onderzoek te doen naar vaccinaties en altijd naar jouw eigen gevoel te luisteren.

In maart 2020 raakte Michaela (43) voor het eerst besmet met het Coronavirus. Ze kreeg langdurig problemen met de spijsvertering en een druk op de borst waarschijnlijk vanuit de slokdarm. In oktober 2020 werd ze voor de tweede keer besmet. Dit keer stapelden de klachten zich op. Praten ging moeizaam, met name het omzetten van gedachten naar spraak. Stotteren, geen geur en smaak, absenties en blackouts, geheugenverlies, verlies van conditie, algehele vermoeidheid, overprikkeling op alle zintuigen, impulsen en emoties niet meer onder controle hebben, een gedachtenstroom die niet te stoppen en reguleren was, verminderde motoriek en maag-darmklachten.

Er werd voor de zekerheid een MRI scan gemaakt en die was goed. Michaela begon te twijfelen of het tussen de oren zat gezien er vanuit het onderzoek in eerste instantie niets naar voren kwam. Er kwam ook geen doorverwijzing naar een  vervolgonderzoek. Bij de specialisten kreeg ze vaak te horen: ‘we weten het niet’. Ze volgde in zomer 2021 een revalidatieprogramma en dat deed haar goed. Ze kreeg wel handvatten hoe om te gaan met de beperkingen echter waren er geen structurele oplossingen. Ook daar ervoer zij dat men nog weinig wist over het virus.

Uiteindelijk is zij zich gaan focussen op wat haar goed doet en heeft ze moeten leren om duidelijk grenzen aan te geven. Met uitzondering van een paar maanden is zij aan het werk gebleven.

Michaela heeft heel bewust de Corona prikken niet genomen, juist omdat zij ervoer dat er zo weinig bekend was over het coronavirus, hoe een immuunsysteem hierop reageert en hoe je Long Covid kunt behandelen. Ook vindt ze dat de overheid ruimte had moeten laten voor twijfels en de verantwoordelijkheid bij de mensen zelf had moeten laten (niet straffen). Zeggen dat mensen een bedreiging vormen voor de samenleving als ze geen prik nemen werkt volgens haar weerstand en polarisatie in de hand. Hoe kon de overheid zo’n stellige aanname maken als zij van professionals moet vernemen dat ze niet eens weten wat Covid precies doet en hoe ze Long Covid precies moeten behandelen? Zij zag de strenge maatregelen meer als een noodgreep dan dat het zeer doordachte, weloverwogen beslissingen waren. Op haar werk, een middelbare school, ziet zij ook dat de lockdowns nadelige gevolgen hebben gehad voor de leerlingen.

Ondanks dat ze nu al 2,5 jaar lang Long Covid klachten heeft, is ze niet bang voor virussen zoals Covid, maar neemt wel haar verantwoordelijkheid tov anderen. Ze heeft vertrouwen in haar eigen lichaam. Het herstel vraagt liefdevolle geduld. Verder heeft Covid ook iets positiefs opgeleverd. Het is een rem die misschien wel noodzakelijk is in haar leven: goed naar jezelf luisteren en van daaruit duidelijk de behoeften uitspreken.

Maria (nu 25 jaar) heeft op haar 12e de HPV prikken gekregen. Als kind was ze heel energiek, na haar HPV prikken in 2010 was ze opeens ontzettend moe, lusteloos en futloos. Ze begon vage gezondheidsklachten te krijgen.

Ze werd als tienermeisje opeens vaak overvallen door aanvallen die ze nooit eerder had ervaren. Tijdens zo’n aanval verkeert ze in een soort glazen stulp. Ze beschrijft het als een onwerkelijk gevoel in haar hoofd, een mistig gevoel, alsof ze in een droom leefde. Soms kon zo’n aanval één uur lang duren, soms zelfs vele uren achter elkaar. Als jong meisje schrok ze heel erg van deze aanvallen en werd ze daardoor angstig. Ze heeft haar hele jeugd hier last van gehad. Ook had ze paniekaanvallen tijdens de nacht en kampte ze met slapeloosheid. Op school werd ze gezien als een dromerig meisje.

De artsen gooiden haar klachten op angst en hyperventilatie. Ze heeft ook vaak gehoord dat vermoeidheid bij de puberteit hoort, maar zij voelde zich extréém vermoeid. Maria heeft continue te horen gekregen dat het psychisch is. Ze heeft uiteindelijk de diagnose angststoornis gekregen. Ze was ervan overtuigd en geloofde de artsen.

Totdat het C-tijdperk aan brak. Ze kreeg vermoedens. Toen ze via mijn platform hoorde dat mensen slecht kunnen reageren op de prikken, kreeg ze een stil vermoeden of haar vage klachten wellicht te maken hebben met de HPV prikken. Ze heeft haar hele leven gehoord dat haar klachten voortkwamen uit psychische problemen, maar is dat wel zo? Door de verhalen van andere prikschade slachtoffers herkent ze veel symptomen en heeft het haar aan het denken gezet. Ze stelde het aan de arts voor, maar die schoof het van de tafel en zei dat het nu moeilijk te bewijzen is of het door de HPV prikken komt, omdat het zo lang geleden is.  

Gelukkig heeft ze nu als mid twintiger nauwelijks meer last van die aanvallen. Ze kan nog steeds niet goed tegen te veel prikkels, maar ze leert ermee omgaan. Ze let nu op haar leefstijl en voeding. Goed slapen is belangrijk voor haar. Ze vertrouwt nu liever op haar eigen zelfgenezend vermogen dan op experimentele prikken.

Tijdens de zwangerschap ging Marit zich verdiepen in de kinderprikken, midden in het C-tijdperk, in 2020. Ze had besloten om haar zoontje niet te laten prikken. Een van de redenen waarom ze ging onderzoeken naar de veiligheid van de kinderprikken was omdat haar moeder vertelde dat haar kinderen ernstige bijwerkingen hadden gekregen van de kinderprikken. Haar moeder heeft prikspijt.
De vader van Marit is medicijnontwikkelaar en weet dat er allerlei ingrediënten zitten in een prik die niet natuurlijk zijn. Dit was voor Marit ook een reden geweest om dit beter uit te zoeken wat er nou precies zit in die kinderprikken. 
Marit heeft de boeken gelezen van Hans Moolenburgh (huisarts), Désiree Röver (onderzoekster) en Door Frankema (oprichtster Stichting Vaccinvrij). Ze heeft seminars gevolgd van Christoph Meinecke bij het antroposofisch ziekenhuis in Berlijn waar eerlijke informatie wordt gegeven over de prikken. Ze heeft ook ervaringsverhalen gehoord van kinderen die prikschade hebben of kinderen die na de prikken alsnog de kinderziektes krijgen.
Toen ze eenmaal de beslissing had genomen om haar zoontje niet te laten prikken, heeft Marit best wel veel discussies gehad met familieleden, medici, consultatiebureau en andere ouders. Elk tegengeluid wordt immers helemaal de kop ingedrukt, het wordt ontmoedigd om kritisch over de prikken te praten. Je moet sterk in je schoenen staan óf je mond houden. Beide opties zijn een moeilijke weg om te bewandelen. Marit sprak zich wél uit. Ze had het niet makkelijk. 
Ze heeft uiteindelijk niet zoveel last gehad van de instanties, ze heeft vooral de volle lading gekregen van sommige ouders die bijvoorbeeld hun kind niet meer lieten spelen met haar ongeprikte zoon. Gelukkig heeft Marit ook vrienden die kritisch denken en vond ze daar steun in. 
Ze geeft toe, je moet sterk in je schoenen staan. Haar advies is om een geboorteplan op te stellen. Marit en haar partner maakten een geboorteplan waarin duidelijk werd gecommuniceerd wat hun wensen zijn en dit hebben de artsen en andere specialisten opgevolgd. Verder is haar advies: lees veel informatie, onderzoek, wees sterk en wees duidelijk.

Nele Bulthé (42 jaar) uit België had één C-prik gehad in 2021, in haar geval 1 Pfzr. Helaas is bij haar de rotaandoening Dunnevezelneuropathie (DVN) uitgelokt door de prik. Bij DVN zijn de dunne zenuwvezels beschadigd waardoor verschillende pijnklachten ontstaan.

Het werd gezien als de juiste daad om een prik te nemen. In haar directe omgeving hoorde ze geen negatieve verhalen over de prikken. Verder werd het haar moeilijk gemaakt om mee te doen met de maatschappij als je niet geprikt was in België. Ze had geen onderzoek gedaan naar de eventuele bijwerkingen van de prikken, want ze vertrouwde de overheid. Toen ze op de priklocatie was zei haar onderbuikgevoel: nee. Ze sprak zelfs haar twijfels uit op de locatie zelf, maar voordat ze het wist was ze al geprikt. De medewerker van de priklocatie verzekerde haar dat de Pfzr prikken veilig zijn. Op de priklocatie zelf werd ze niet geïnformeerd over de mogelijke bijwerkingen.

Nele kreeg al snel ernstige gezondheidsklachten. Haar eerste symptoom was dat ze opeens een doof gevoel kreeg in haar gezicht. Opeens voelden haar benen ook raar aan. Ze ervaarde in haar hele lichaam kleine speldenprikken en jeuk. Ze had met de huisarts gesproken en dachten eerst aan gordelroos. Dat prikkelende gevoel werd helaas steeds erger. Haar armen en benen brandden volop en haar voeten stonden in vuur en vlam. Ze had het gevoel alsof ze onder stroom stond. Ze kreeg elektrische stroomstoten vanuit haar heup richting de benen. Het werd erger en erger en toen belandde ze uiteindelijk op de spoedeisende hulp in het Algemeen Stedelijk Ziekenhuis te Aalst.

Ze heeft het geluk gehad dat ze een oplettende neurologe had die haar klachten serieus nam. De neurologe had meteen door dat haar symptomen erg veel lijken op de zenuwziekte DVN. Typische symptomen van DVN zijn brandende, prikkelende of schietende pijn, minder goed voelen of iets warm of koud is en jeuk. De neurologe legde uit dat een auto-immuunreactie door de prik is opgetreden waarbij haar zenuwuiteinden worden aangevallen en de dunne vezeltjes beschadigd raken. Dit zien ze vaker gebeuren bij de prikken, bijvoorbeeld ook bij de griepprik. Het vervelende aan deze aandoening is dat de ziekenhuizen in België (maar ook in Nederland) deze aandoening niet kunnen behandelen, alleen met pijnbestrijding. De neurologe heeft op papier gezet: DVN uitgelokt door C-vaccinatie.

De pijn werd erger. Nele ervaarde helse pijnklachten en heeft nachtenlang niet kunnen slapen. Ze is naar een tweede neuroloog gegaan in het Universitair Ziekenhuis in Leuven. Via het afnemen van een huidbiopt werd officieel gediagnosticeerd dat ze inderdaad DVN heeft. Frappant is dat de neuroloog uit Leuven een pleidooi heeft gehouden dat het puur toeval is dat deze klachten opeens zijn gekomen en dat het niet door de prik kan komen, terwijl verschillende wetenschappelijke studies aantonen dat er zeker wel een verband bestaat tussen prikken en de aandoening DVN. De neurologe uit Aalst heeft het zelfs erkend. Nele heeft verschillende medicatie geslikt, maar merkte dat ze daar niet beter van werd. In de tussentijd heeft ze de medicatie langzaam afgebouwd.

Ze past haar levensstijl nu aan en doet nu ook een andere job wat minder intensief is. De gezinssituatie raakt haar emotioneel. Ze kan immers niet meer de actieve moeder zijn die ze was. Wat ze wel ziet als een les van deze hele situatie is dat haar zonen de HPV prikken niet moeten nemen. Ze vertrouwt de overheid niet meer die beweert dat het 'veilig en effectief' is, iets wat zijzelf ook gehoord heeft, maar totaal anders is uitgepakt in de werkelijkheid. Nele krijgt veel steun in haar omgeving, maar ze vindt het wel verschrikkelijk hoe je verder in de steek wordt gelaten. You are on your own! Er is geen hulp of schadevergoeding die je kunt krijgen in België als je schade hebt ondervonden van een C-prik, zelfs als je zwart op wit hebt staan dat je een keiharde diagnose hebt gekregen door de prik.