Podkasty redakcji misyjne.pl

Aleksander Barszczewski i Michał Jóźwiak omawiają bieżące wydarzenia z życia Kościoła.

Tuż przed Świętem Miłosierdzia Bożego Maciej Kluczka rozmawia z ks. Zbigniewem Godlewskim - proboszczem parafii św. Józefa Oblubieńca na warszawskiej Woli. Na terenie parafii znajduje się Park Moczydło, a w nim znaleźć można figurę Jezusa Miłosiernego.

Parafianie zbierają się tam niemal codziennie o godz. 15:00 by modlić się Koronką do Miłosierdzia Bożego. W Niedzielę Miłosierdzia (czyli pierwszą niedzielą po Wielkanocy) w Parku, przy figurze odprawiana jest uroczysta msza święta. Gromadzi ona tłum wiernych, to często 3, a nawet 4 tysiące osób.

"To inicjatywa oddolna, pomysł parafian" - podkreśla ksiądz proboszcz. Figura jest wzorowana na wizerunku Jezusa Miłosiernego z wizji Siostry Faustyny. Monument wykonał rzeźbiarz prof. Gustaw Zemła a samo miejsce nazywane jest warszawskimi Łagiewnikami. Bardzo często odwiedza je metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz. Tak będzie i w tym roku.

Więcej informacji w rozmowie. Zapraszamy do odsłuchu.

Obecność oraz wspólna rozmowa i posiłek przy stole to najlepszy prezent jaki w święta możemy dać drugiemu człowiekowi. A czas świąteczny jest dla ludzi samotnych najtrudniejszy - mówi w rozmowie z Maciejem Kluczką prezes Fundacji Wolne Miejsce - Mikołaj Rykowski.

Fundacja od wielu już lat organizuje świąteczne (wielkanocne i wigilijne) spotkania przy stole. - Zaproszeni są wszyscy, którzy gorzej się mają - podkreśla prezes Rykowski. Do świątecznego stołu zasiadają więc ubodzy, osoby w kryzysie bezdomności, samotni i uchodźcy. - My od nich też wiele dostajemy. I choć przygotowania wymagają wiele wysiłku, to po takich wydarzeniach czujemy się wszyscy tak, jakbyśmy byli w przedsionku nieba - dodaje Mikołaj Rykowski.

Wszystko zaczęło się w Katowicach, ale dziś świąteczne spotkania organizowane są już w 40 miastach w Polsce. W Warszawie od 2015 roku. Śniadanie wielkanocne w warszawskiej hali Expo rozpocznie się o 9:00 i potrwa kilka godzin. - Chcemy przeciwdziałać samotności, więc siadamy razem do stołu, składamy sobie życzenia, jesteśmy ze sobą - mówi prezes Fundacji Wolne Miejsce.

W podkaście także o warszawskim sklepie socjalnym Spichlerz i społecznym ministerstwie ds. samotności, który siedzibę ma w Katowicach.

Aleksander Barszczewski i Michał Jóźwiak komentują wybór metropolity gdańskiego na nowego przewodniczącego KEP.

Justyna Nowicka i Michał Jóźwiak rozmawiają na temat duchowych (i nie tylko) aspektów przeżywania postu.

Michał Jóźwiak i Aleksander Barszczewski rozmawiają na temat marcowych wyborów do prezydium KEP.

Aleksander Barszczewski i Michał Jóźwiak odnoszą się do duchowych aspektów postu.

Aleksander Barszczewski i Michał Jóźwiak komentują bieżące wydarzenia w życia Kościoła.

Audycja Radia Emaus.

Michał Jóźwiak i Aleksander Barszczewski komentują bieżące wydarzenia z życia Kościoła.

Audycja Radia Emaus.

Gościem Michała Jóźwiaka jest Aleksandra Karniewicz z fundacji "Miejsce Słowa", która zajmuje się pokazami scen z Ewangelii w technologii VR.

Michał Jóźwiak i Aleksander Barszczewski komentują bieżące wydarzenia z życia Kościoła. Tym razem podejmują temat listu Przewodniczącego KEP w sprawie Mariusza Kamińskiego i Macieja Wąsika.

Audycja Radia Emaus.

Michał Jóźwiak i Aleksander Barszczewski komentują bieżące wydarzenia z życia Kościoła.

Audycja Radia Emaus.

Aleksander Barszczewski i Michał Jóźwiak komentują ostatnie wydarzenia w Kościele. Wśród tematów podcastu dokument "Fiduccia supplicans" i wypowiedź abp Charlesa Scicluny na temat celibatu w Kościele.

Audycja Radia Emaus.

Kiedy rekolekcje są skuteczne? I dlaczego dobre ich przygotowanie można porównać do ubierania choinki? O tym z ojcem Dominikiem Jarczewskim, dominikaninem, rekolekcjonistą i doktorem filozofii rozmawiał Maciej Kluczka.

- Zadaniem każdego chrześcijanina jest nawrócenie. Ono nie dokonuje się jednorazowo, ale nieustannie, przez całe życie i po cichu - mówi o. Jarczewski. Dodaje, że dobrze przygotowane i dobrze przeżyte rekolekcje mogą do takiego nawrócenia prowadzić.

- Rekolekcjonista musi pamiętać o tym, by nie zasłaniać Boga, a żeby do Boga człowieka przyprowadzić. Najważniejsze zadanie dla rekolekcjonisty? Po pierwsze nie przeszkadzać - podkreśla. - Każdy duszpasterz i kaznodzieja powinien pamiętać że najważniejsze dokonuje się między Bogiem a człowiekiem, a on Boga nie powinien zastępować - dodaje.

A jak o. Jarczewski przygotowuje się do głoszenia rekolekcji? - Biada mi, żebym nie głosił Ewangelii - odpowiada. - Nikt rozsądny nie przychodzi przecież do Kościoła słuchać opowieści biograficznych księdza, recenzji filmów czy pouczających historyjek. To mogą być narzędzia, ale nigdy istota sprawy - mówi dominikanin. - Moja osobista zasada? Najpierw głoszę do siebie, medytuję nad słowem, słucham go. I jeśli sam siebie do niego nie przekonam, to nie wychodzę z tym na ambonę - wyjaśnia.

W jaki sposób sprawić, żeby postanowienia adwentowe rzeczywiście miały sens? Czym mogą różnić się od postanowień wielkopostnych i czy powinny być dla nas czy dla Boga? O tym w rozmowie z Karoliną Binek opowiedział Łukasz Krauze OMI.

Po co śpiewamy pieśni adwentowe? Co je wszystkie łączy? I ile mamy pieśni adwentowych, również tych zapomnianych? O tym w rozmowie z Karoliną Binek opowiedział Kamil Dżalak OMI.

5 grudnia przypada Międzynarodowy Dzień Wolontariusza, (ustanowione przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych). To dobra okazja, by porozmawiać z siostrą Beatą Zawiślak - specjalistką ds. formacji wolontariatu Caritas Polska.

Maciej Kluczka rozmawia z siostra właśnie o tym jak ważna w wolontariacie jest formacja tych, którzy niosą pomoc innym. Dyskutowano o tym także w czasie ogólnopolskiego Zjazdu Diecezjalnych Koordynatorów Wolontariatu, który odbył się w Warszawie w połowie listopada. "Trzeba dbać o siebie - to nie egoizm. Jeśli jestem wypoczęta i przygotowana do pracy, to od razu lepiej i skutecznie mogę pomagać" - podkreśla s. Zawiślak. By tak było wolontariusze Caritas Polska mogą korzystać z projektu "Odpocznij nieco". To spotkania organizowane trzy razy w miesiącu, w czasie których wolontariusze mogą porozmawiać z psychologiem i zadbać o swój dobrostan psychofizyczny.

S. Beata Zawiślak podkreśla, że w ostatnich kilku latach wolontariat w Polsce przeszedł duże przeobrażenia. Wszystko zaczęło się od pandemii, później wybuchła wojna w Ukrainie. - To były duże wyzwania, w dużej skali, przez które trzeba było przejść w krótkim czasie - dodaje. Wtedy też w Warszawie postało Centrum Uchodźców i Migrantów, które do dzisiaj pełni bardzo ważną rolę na mapie Caritas Polska.

Reporter misyjne.pl Maciej Kluczka rozmawia z Barbarą Adamek Abo Saeid, żoną Palestyńczyka, który czeka na ewakuację ze Strefy Gazy.

Ona także przez 10 lat mieszkała w Stefie Gazy. Swojego męża poznała na Uniwersytecie Śląskim. Później stwierdzili, że swoje wspólne życie będą prowadzić już w Strefie Gazy. - Wiem, że to z dzisiejszej perspektywy może wydawać się dziwne, ale spędziłam tam najszczęśliwszy okres w moim życiu. Były oczywiście momenty trudne, np. bombardowania, ale większość czasu przeżyliśmy w pokoju - mówi. I dodaje: "Jestem chrześcijanką. W Strefie Gazy regularnie chodziłam do kościoła, który był przy Zgromadzeniu Sióstr Misjonarek Miłości. W każdą niedzielę uczestniczyłam we mszy świętej. Nie było z tym najmniejszego problemu". Pani Barbara opowiada też o działalności Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Palestyńskiej.

7 października w życiu wielu Palestyńczyków i ich rodzin zmieniło się praktycznie wszystko. Po ataku terrorystów z Hamasu na Izrael, Izrael odpowiedział zmasowanym atakiem odwetowym. Do dziś trwają bombardowania, które przynoszą śmierć wielu cywilów.

Pani Barbara i jej mąż już od ponad 10 lat mieszkają w Polsce. Jej mąż pojechał do Stefy Gazy odwiedzić matkę, dojechał na kilka dni przez atakiem z 7 października. "Utknął, nie może wrócić" - mówi jego żona. Czy liczy na skuteczną ewakuację? Czy ma kontakt z ukochanym mężem?

O tym w podkaście. Zapraszamy do odsłuchania (zdjęcie poglądowe).

Nasza pomoc ma głównie wymiar pastoralny - wspieramy siostry zakonne, księży w ich pracy duszpasterskiej. Dzięki darczyńcom i zebranym pieniądzom kupujemy dla nich środki transportu, niezwykle ważne w krajach misyjnych. To samochody, ale też rowery, motocykle czy łodzie - mówi w rozmowie z Maciejem Kluczką ks. prof. Waldemar Cisło (dyrektor sekcji polskiej Papieskiego stowarzyszenia Pomoc Kościołowi w Potrzebie).

W najbliższą niedzielę (12 listopada) - pod hasłem "To jest zawsze nasz dom" - obchodzić będziemy XV Dzień Solidarności z Kościołem Prześladowanym. W tym roku ten dzień skoncentrowany jest na Bliskim Wschodzie.

- W naszej pracy staramy się chronić i poszerzać prawo chrześcijan do wyznawania swojej wiary, ale oczywiście równolegle docieramy z pomocą materialną - podkreśla ks. Waldemar Cisło. - W miejscach konfliktu Kościół staje się kuchnią, noclegownią, punktem pierwszej pomocy. Wiemy, że nie pomożemy wszystkim, ale wiemy też że świat staje się lepszy, gdy jest na nim o jedno dziecko płaczące mniej. Gdy uda się sprawić, że matka nie płacze z powodu braku pieniędzy na zakup leków dla dziecka - dodaje dyrektor PKWP w Polsce.

W rozmowie poruszona została również trudna sytuacja chrześcijan w Ziemi Świętej, szczególnie po wybuchu konfliktu między Strefą Gazy a Izraelem. - Sytuacja chrześcijan w tym regionie świata zawsze była trudna, ale ostatnio jest szczególnie dramatyczna. Oni są między dwoma walcami. Z jednej strony są niemile widziani przez świat islamu, z drugiej strony jest świat żydowski, ze strony którego było ostatnio wiele ataków, m.in. na klasztory i kościoły - dodaje ks. prof. Cisło. Pomocą dla tamtejszych chrześcijan jest projekt PKWP "S.O.S. dla Ziemi Świętej".

Ks. prof. Waldemar Cisło opowiada też o szczególnym darczyńcu, który na rzecz Libanu przekazał 2 mln złotych na zakup mąki. - Nie każdy z nas jest zamożny, by móc się dzielić, ale z jednej formy nie możemy się zwolnić. Każdy z nas może się modlić o pokój i to jest najważniejsze - podkreśla gość podkastu misyjne.pl. Dyrektor polskiej sekcji PKWP dodaje, że chrześcijanie z krajów, w których dochodzi do prześladowań oraz które zmagają się z trudną sytuacją materialną często powtarzają, że najważniejszy jest pokój. - Gdy jest pokój, to można skuteczniej zająć się innymi wyzwaniami - wyjaśnia ks. Cisło.

Nie wypominając wieku, bo widzę, że są Państwo w świetnej formie, ale pojechali Państwo na misje, do egzotycznego kraju, na emeryturze. Czy wyjazdu na misje w seniorskim wieku nie należy się bać? - pyta Maciej Kluczka z redakcji misyjne.pl.

- Życzyłabym każdej pani i każdemu panu na emeryturze, żeby uwierzył że może jeszcze robić coś dobrego. Nie trzeba od razu wyjeżdżać na misje, żeby uwierzyć że można robić coś pożytecznego. Dopóki Pan Bóg daje mi zdrowie, to jest dar, którym mogę się z kimś podzielić - odpowiada Elżbieta Jęczmyk, świecka misjonarka. I dodaje: "Pan Bóg obdarza posłanych, a nie posyła obdarzonych". Elżbieta i Zbigniew Jęczmykowie mimo, że są już na emeryturze to na brak aktywności nie narzekają. Ich pracą zawodową jest pomoc dzieciom niewidomych. Na co dzień pracują w Ośrodku Szkolno-Wychowawczym dla Dzieci Niewidomych im. Róży Czackiej w podwarszawskich Laskach, ale mieli też przygodę misyjną. W 2016 roku wybrali się do Tanzanii. "Pomysł wyjazdu na misje to pomysł mojej żony" - mówi pan Zbigniew. A jego żona przyznaje, że marzyła o tym od młodzieńczych lat...

- Z realizacją marzeń trzeba być cierpliwym - podkreśla pani Elżbieta. - W moim sercu powołanie misyjne pojawiły się już dawno, ale później przyszło powołanie do życia w małżeństwie, rodzinie. Po latach, gdy dzieci stały się już samodzielne a oni przeszli na emeryturę przyszedł czas na realizację tych marzeń. - Zaczęliśmy jeździć na spotkania formacyjne do Stowarzyszenia Misji Afrykańskich. Okazało się, że nasze marzenia są realne, że są potrzebni pedagodzy do pracy z dziećmi w konkretnym ośrodku w Tanzanii. I tak zaczęliśmy przygotowywać się do pracy z dziećmi niewidomymi, niesłyszącymi i albinosami - dodaje misjonarka. Dlaczego ośrodek dla dzieci, w którym pracowali, był otoczony murem i drutem? Dlaczego część założeń wynikających z europejskiej kultury musieli odłożyć "na półkę" i dostosować się do afrykańskich zasad? I dlaczego ich misja - już po powrocie z Tanzanii - trwa nadal? Na te i inne pytania znajdą Państwo odpowiedź słuchając podkastu misyjne.pl.

Każdy, kto potrzebuje porozmawiać, nie tylko człowiek młody, może zadzwonić do siostry i się z nią spotkać. Skąd ten pomysł? W rozmowie z Karoliną Binek opowiedziała siostra Angelika Mrówka.

"Dlaczego Eliasz? Bo tak! Bo nie było lepszego. Jest rozpoznawalny i przez katolików, i przez prawosławnych. A ja działam na terenie wielu religii" - odpowiada dr Paweł Grabowski, specjalistą medycyny paliatywnej, bioetyk, założyciel i prezes Fundacji Hospicjum Proroka Eliasza w Makówce, założyciel pierwszego wiejskiego hospicjum domowego w Polsce.

"Postać Eliasza można - w kontekście opieki paliatywnej - odczytywać na wielu poziomach" - dodaje w rozmowie z Maciejem Kluczką (misyjne.pl). Powody do rozmowy są dwa: 8 października, czyli Światowy Dzień Hospicjów i Opieki Paliatywnej oraz premiera książki "Nie przyszedł do mnie anioł", która jest zapisem rozmowy z publicystką Agatą Puścikowską.

O sobie mówi, że jest człowiekiem, który nie boi się podejmować wyzwań, których realizacja wydaje się niemożliwa. To, że zostanie doktorem medycyny, miał przepowiedzieć mu pewien cysters podczas chrztu. Słowa się spełniły, bo Paweł Grabowski o byciu lekarzem marzył od najmłodszych lat. Po wielu latach od tamtych wydarzeń podkreśla, że najważniejsze w powołaniu jest to, by być jemu wiernym.

W rozmowie - rzece z Agatą Puścikowską opowiada o swoim lekarskim powołaniu, walce o pacjentów oraz o momentach, które sprawiły że zmienił swoje życie i przeniósł się z Warszawy na Podlasie. Tam założył wiejskie hospicjum domowe, a następne hospicjum stacjonarne we wsi Makówka.

"Dlaczego tak ważne było stworzenie takiej placówki właśnie na terenach wiejskich?" - pyta Maciej Kluczka. "Wielu obywateli mieszka na obszarach wiejskich, a specjalistów jest tam o wiele mniej niż w miastach" - odpowiada dr Grabowski. Podkreśla, że opiekę paliatywną na terenach wiejskich należy planować w ogóle inaczej niż w większych miejscowościach, głównie ze względów logistycznych.

Paweł Grabowski dzieli się podlaską codziennością, opisuje blaski i cienie systemu opieki zdrowotnej w Polsce. Z humorem, ale również w poruszający sposób opowiada o cudach i znakach Pana Boga oraz podpowiada, jak być prawdziwym świadkiem miłości i nadziei.

"Czy hospicjum powinno być miejscem spokojnego odchodzenia?" - pyta Maciej Kluczka. "Nie odchodzenia, nie używamy eufemizmów. Umierania. Hospicjum to miejsce umierania. My nie jesteśmy biurem podróży" - podkreśla gość podkastu misyjne.pl. Jak podkreśla dr Paweł Grabowski, hospicjum jego marzeń to na pewno miejsce, w którym osoba umierająca nie czuje się jak problem i intruz.

Jak to zrobić? I jak wyjść poza "tabelkę systemu"? O tym w rozmowie dla misyjne.pl. Zapraszamy do odsłuchu.

"Książka jest pełna nadziei, życia, dyskretnych podpowiedzi co zrobić w naszym życiu, by było równie szczęśliwe. Nie męczeńskie, ale szczęśliwe w codzienności" - mówi w rozmowie z Maciejem Kluczką Agnieszka Bugała, autorka książki "Ulmowie. Sprawiedliwi i błogosławieni".

Autorka m.in książki "Nie trać czasu. Prymas Wyszyński do młodych" opowiada o pracy nad biografią rodziny Ulmów. "Józef Ulma to dla mnie Leonardo da Vinci Markowej. Miał tyle zainteresowań, talentów i niesamowitą podzielność uwagi" - wyjaśnia. "To pierwszy fotoreporter Markowej. Dzięki niemu chwile codziennego życia rodziny Ulmów zostały zatrzymane w kadrze" - dodaje. I podkreśla, że to zdjęcia niepozowane, nieustawiane. "W tych oczach widać niesamowite szczęście. Takiego szczęścia nie da się zapozować, ono po prostu jest" - wyjaśnia.

O dzieciach Ulmów wiemy niedużo, najwięcej o Stasi, ona miała 7 lat w chwili egzekucji. Przygotowywała się do I Komunii Świętej, była bardzo mądrą dziewczynką, te wspomnienia o niej są żywe, szczególnie wśród kuzynów, którzy jeszcze żyją" - dodaje. O reszcie dzieci - przyznaje - wiemy niewiele. - Znam je z fotografii, których Józef Ulma robił wiele. Widać na nich, że to były bose, uśmiechnięte i szczęśliwe dzieci" - podkreśla autorka książki.

Czy praca nad biografią całej rodziny wygląda inaczej niż przy pracy nad portretem jednej osoby? " Nie patrzyłam na nich jak na osobne postaci, od początku jawili mi się jako jeden organizm, tworzyli niesamowitą jedność" - podkreśla Agnieszka Bugała.

W pracy nad książką autorka dotarła do pamiątek Stanisławy Kuźniar, najważniejszego świadka w procesie beatyfikacyjnym rodziny Ulmów (matki chrzestnej Władzia Ulmy), która w wieku 101 lat zmarła w kwietniu tego roku. "Jej rodzina podzieliła się ze mną pamiątkami, także tymi do tej pory niepublikowanymi" - podkreśla w rozmowie z misyjne.pl. W książce zamieszczono niepublikowane dotąd zdjęcia rodziny Ulmów.

Pytana o heroiczną decyzję Ulmów, by w swoim domu ukrywać Żydów przed Niemcami, odpowiada: "Gdyby oni żyli inaczej, to w sytuacji skromnego, jednoizbowego domu z małym strychem, nie przyjęliby takiej grupy. To, że ich przyjęli było konsekwencją tego jak żyli do grudnia 1942 roku, do momentu egzekucji. To, że zdecydowali się bronić życia Żydów było konsekwencję jakimi byli ludźmi, jak budowali swoje życie małżeńskie i rodzinne".

24 marca 1944 roku we wsi Markowa Józef i Wiktoria Ulmowie oraz ich sześcioro dzieci zostali rozstrzelani wraz z dwoma rodzinami żydowskimi, którym udzielili schronienia. 10 września w Markowej odbędzie się beatyfikacja dziewięcioosobowej Rodziny Józefa i Wiktorii Ulmów.

Wraz z kard. Marcello Semeraro, prefektem Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych, mszę św. koncelebrować będzie blisko 1000 kapłanów oraz 80 kardynałów i biskupów z Polski i zagranicy. Chęć udziału w uroczystości zgłosiło ponad 32 tysiące wiernych. Obecny będzie też m.in. Naczelny Rabin Polski.

Na kilka dni przed uroczystościami beatyfikacyjnymi rodziny Ulmów (które zaplanowano w Markowej na 10 września) Maciej Kluczka rozmawia z zastępcą prezesa Instytutu Pamięci Narodowej, doktorem Mateuszem Szpytmą.

24 marca 1944 roku we wsi Markowa (na Podkarpaciu) Józef i Wiktoria Ulmowie oraz ich sześcioro dzieci zostali rozstrzelani wraz z dwoma rodzinami żydowskimi, którym udzielili schronienia. "To pierwszy przypadek, kiedy Kościół beatyfikuje nie tylko małżonków, ale też ich dzieci, w tym dziecko nienarodzone" - mówił postulator procesu beatyfikacyjnego, ks. Witold Burda.

Prezes Mateusz Szpytma od wielu lat jest zaangażowany w badanie tej zbrodni, był współtwórcą Muzeum Polaków Ratujących Żydów podczas II wojny światowej im. Rodziny Ulmów w Markowej i dyrektorem tej placówki.

Historia rodziny z Markowej interesuje go nie tylko z powodów historycznych, ale i osobistych, jest bowiem krewnym rodziny Ulmów. Wiktoria Ulma była siostrą jego babci i matką chrzestną jego ojca. On sam pochodzi z Markowej w powiecie łańcuckim.

"Beatyfikacja to dla mnie wielkie święto rodzinne, ale także dla całej społeczności wsi Markowa. To sygnał, że miłość przezwycięża zło, że jest od zła silniejsza. Nawet wtedy, gdy wydaje się na że ciemna strona mocy ma przewagę, to jest to chwilowe. Szybciej czy później zwycięża dobro i prawda" - mówi w rozmowie z reporterem misyjne.pl.

Podkreśla też, że Muzeum w Markowej jest poświęcone nie tylko rodzinie Ulmów, ale wszystkim Polakom ratującym Żydów w czasie Holokaustu.

Dr Mateusz Szpytma opowiada też o swojej pracy przy filmie dokumentalnym "Historia jednej zbrodni", o tym jak dotarł do córki nazistowskiego zbrodniarza - Eilerta Diekena, porucznika żandarmerii niemieckiej, który wydał rozkaz mordu Wiktorii i Józefa Ulmów, ich dzieci oraz ukrywanych przez nich Żydów. " W poszukiwaniach informacji na jego temat nieświadomie stworzyłem sytuację wręcz filmową" - podkreśla.

Program mentoringowy WINGS to projekt Fundacji Odzyskani, który ma na celu pomoc młodym ludziom w wyborze oraz kształtowaniu ich ścieżki kariery oraz rozwoju kompetencji miękkich.

Z dyrektorem Biura Prasowego Jasnej Góry - o. Michałem Bortnikiem - Maciej Kluczka rozmawia o tegorocznym sezonie pielgrzymkowym.

"Przed pandemią liczba pielgrzymów w ciągu roku sięgała 4 milionów. W ubiegłym roku - pierwszym roku po pandemicznych restrykcjach - ta liczba dobiła do 2 milionów" - mówi o. Bortnik OSPPE.

Rzecznik prasowy Jasnej Góry mówi też o nowych trendach w pielgrzymowaniu, to m.in. przyjazd na Jasną Górę ósmoklasistów oraz coraz większa popularność tzw. szybkich pielgrzymek. Pątnicy pokonują bowiem drogę na Jasną Górę nie tylko pieszo, ale także na rowerach czy rolkach. "Przy bramie Jasnej Góry pielgrzymi głośno się meldują, niekiedy przy dźwiękach rowerowych dzwonków, niekiedy przy klaksonach motocyklów" - dodaje o. Michał Bortnik.

Dyrektor Biura Prasowego Jasnej Góry podkreśla, że także pielgrzymki z wieloletnią tradycją ulegają przeobrażeniom. "Powstają grupy medytacyjne, które idą w milczeniu. Są grupy, które przez całą drogę adorują Najświętszy Sakrament. Są grupy młodzieżowe, rozśpiewane, są też grupy pokutne" - wylicza paulin.

A jaka anegdota krąży wśród jasnogórskich paulinów? Odpowiedź na to pytanie też znajduje się w wywiadzie.

Maciej Kluczka zapytał swojego rozmówcę o wystąpienia polityków na Jasnej Górze. Ostatnie takie, z lipca tego roku, wywołało wiele pytań i dyskusji, także wśród wiernych. Czy da się tego uniknąć? Czy takie wystąpienia szkodzą wizerunkowi Kościoła i Jasnej Góry? "Staramy się przypominać, że należy oddzielić sacrum od profanum" - odpowiada dyrektor Biura Prasowego. I podkreśla, że po to właśnie powstał regulamin dla organizatorów pielgrzymek. "Każdego organizatora prosimy o dostosowanie się do niego" - dodaje o. Bortnik.

"Uczymy się na błędach, także niestety swoich" - podkreśla paulin. "Staramy się uczulać organizatorów pielgrzymek, ale nie możemy też stawiać się w roli cenzora. Trudno sobie wyobrazić sytuację, kiedy to przemawia polityk albo duchowny pozdrawia jakiegoś polityka, a my wyłączamy dźwięk czy obraz" - dodaje gość podkastu misyjne.pl. I wyjaśnia, że paulini liczą na dojrzałość przybywających na Jasną Górę pielgrzymów. "Jana Góra to konfesjonał narodu i taką funkcję chcemy tutaj spełniać" - podkreśla.

Papież bardzo zaufał młodym ludziom. Powiedział, że to od ich postawy zależy przyszłość. Podobnie do młodych widzi, że pokolenie które teraz rządzi nie poradziło sobie z wieloma wyzwaniami planety. Młodzi są na to wkurzeni i to ich łączy z Franciszkiem, bo papież też ja na to wkurzony. Papież i młodzi chcą bardziej ewangelicznego spojrzenia na świat - mówi o. Michał Legan OSPPE, szef Redakcji Audycji Katolickich TVP. O. Legan - w rozmowie z Maciejem Kluczką - komentuje zakończone kilka dni temu Światowe Dni Młodzieży w Lizbonie. Gość podkastu misyjne.pl skupia się zarówno na treści papieskich rozważań, jak i na medialnym odbiorze tego wydarzenia.

Franciszek jest wyjątkowy, jest barwny. Bardzo papieża kocham, ale potrafi być też irytujący. Na przykład wtedym gdy o 10 minut wcześniej zaczyna mszę świętą albo gdy kończy ją wcześniej niż było to zaplanowane. To z punktu widzenia pracy telewizyjnej katastrofa. Wtedy dostajemy szansę przerobienia nadzwyczajnych scenariuszy, o których nawet nie marzyliśmy - komentuje z uśmiechem o. Legan.

Rozmówca Macieja Kluczki zauważa istotną różnicę w podejściu mediów polskich i zagranicznych do relacjonowania wydarzeń związanych z ŚDM. - W mediach zagranicznych transmisje z ŚMD miały priorytet, nawet przed ważnymi wydarzeniami politycznymi. Niestety w Polsce podziały ideologiczne przebiegały także w tej sprawie. W jednych telewizjach to wydarzenie było widoczne, w innych w ogóle. Światowe Dni Młodzieży to wydarzenie, które wymaga pewnego rodzaju otwartości i światopoglądowej życzliwości. Tego w Polsce zabrakło - ocenia paulin.

Justyna Merda jest instruktorem kulturalno-oświatowym i pracuje w Domu Pomocy Społecznej w Poznaniu, gdzie zajmuje się m.in. fotografoterapią. Dzięki temu umacnia w ludziach dobre patrzenie na świat poprzez obrazy. W rozmowie z Karoliną Binek opowiada o tym, jak wygląda codzienność w DPS-ie, o trudnościach i radościach z tym związanych, o setnych urodzinach podopiecznych i czego nauczyła się dzięki tej pracy.

Od 32 lat o. Andrzej Czekaj OMI pracuje na misjach w Paragwaju. Teraz jest kustoszem sanktuarium maryjnego w Itacua. W najnowszym podkaście misyjne.pl opowiada o tym, jak wygląda jego praca w Ameryce Południowej.

Instytut Pamięci Narodowej przygotował pierwszy w historii film opowiadający o znaczeniu wiary oraz roli duchownych podczas powstania warszawskiego. Premiera „Wiary ’44” w reżyserii Korka Bojanowskiego zaplanowana została w kinie Muranów, na kilka dni przed 79. rocznicą powstania, a od 1 sierpnia dokument będzie dostępny na stronach internetowych IPN-u.

O inspiracjach do filmu i o jego głównych bohaterach Maciej Kluczka (misyjne.pl) rozmawia z Konradem Starczewskim - naczelnikiem Wydziału Notacji i Opracowań Multimedialnych Biura Edukacji Narodowej IPN-u, współtwórcą filmu.

W latach międzywojennych Warszawa nie była miastem nadmiernie religijnym. Ten stan rzeczy uległ zmianie po wybuchu II wojny światowej. Podczas okupacji, pod wpływem szoku wywołanego upadkiem państwa i stałego zagrożenia życia, tysiące warszawiaków wróciło do regularnych praktyk religijnych. Towarzyszyli im duchowni. Kapelanów powstania warszawskiego było około 150, z czego 40 zginęło. Niektórzy śmiercią męczeńską jak ks. Józef Stanek czy o. Michał Czartoryski, który mimo pewnego wyroku śmierci został z rannymi powstańcami w szpitalu. Został rozstrzelany, gdy odmówił Niemcom zdjęcia habitu. "U Niemców sutanna wzbudzała wściekłość i nienawiść" - podkreśla Konrad Starczewski z Instytutu Pamięci Narodowej. "Ojciec Michał Czartoryski dobrowolnie zgłosił się do służby w powstaniu warszawskim. Jego postać definiuje postawy wszystkich księży, którzy byli z powstańcami i z ludnością cywilną Warszawy" - dodaje.

"Wiara '44" przedstawia nie tylko najważniejszych duchownych bohaterów powstańczego zrywu. Dokument opowiada też generalnie o życiu religijnym walczącej Warszawy; o ślubach zawieranych w tym czasie, o organizowanych pogrzebach i o mszach odprawianych przy podwórkowych kapliczkach. Całość dopełniają relacje świadków tamtych wydarzeń i głosy ekspertów: historyków i publicystów.

W wyprodukowanym przez Biuro Edukacji Narodowej IPN filmie, wykorzystano materiały notacyjne z Archiwum Historii Mówionej Muzeum Warszawskiego oraz archiwalne fotografie i wideo

Michał Jóźwiak rozmawia z ks. dr Danielem Trocholepszym, inicjatorem "Szkoły liturgii dla każdego".

Anna Walkowiak jest prezeską Fundacji "Africa Help". Od kilku lat pomaga Afryce - przede wszystkim poprzez budowę studni i danie ludziom dostępu do świeżej, czystej wody. W najnowszym podkaście misyjne.pl rozmawia z nią Hubert Piechocki.

Rozmowa Michała Jóźwiaka z o. Wiesławem Chojnowskim OMI (Dyrektor Prokury Misyjnej), s. Urszulą Wasiak (Prokura Misyjna) oraz o. Danielem Biedniakiem OMI (misjonarz ludowy).

- Liczę na to, że będzie to list w podobnym charakterze do słynnego listu polskich biskupów do biskupów z Niemiec, w którym czytaliśmy: "Przebaczamy i prosimy o przebaczenie". W naszych relacjach konieczne jest to, by stanąć w prawdzie. Męczennicy z Wołynia zasługują na chrześcijańską sprawiedliwość, na to żebyśmy mogli się za nich modlić, żebyśmy znali ich imiona, żebyśmy mogli wiedzieć gdzie są pochowani - tak sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Ukrainy biskup Edward Kawa mówi o liście, który 7 lipca zostanie ogłoszony w Warszawie. Będzie to nowy list na temat pojednania między Ukraińcami a Polakami. List zostanie ogłoszony w związku z przypadającą w tym roku 80. rocznicą rzezi wołyńskiej.

To temat trudny i często dzielący Polaków i Ukraińców. Bp Kawa - rozmówca Macieja Kluczki - ma jednak nadzieję, że bezprecedensowa pomoc Polaków udzielona Ukraińcom po napaści Rosji na ich kraj sprawi, że uda się w tej sprawie dojść do historycznego porozumienia. Sekretarz generalny ukraińskiego episkopatu powiedział też o inicjatywie ukraińskich Kościołów w tej sprawie.

- Kościół rzymsko-katolicki oraz grekokatolicki w Ukrainie również przygotowuje list w związku z rocznicą rzezi wołyńskiej. Zostanie opublikowany na początku lipca. Podpisują go teraz wszyscy ukraińscy biskupi. Tworzył się długo, jest krótki, ale bardzo treściwy. To głos całego Kościoła w Ukrainie - podkreśla bp Kawa.

W rozmowie poruszony został też temat kontrowersyjnych wypowiedzi papieża Franciszka na temat wojny w Ukrainie. - Z jednej strony są ważne działania Stolicy Apostolskiej, są udane próby uwolnienia jeńców, jest przekazywana pomoc humanitarna. Watykan zajął jednoznaczną postawę jeśli chodzi o pomoc stronie poszkodowanej, czyli Ukrainie. Jednocześnie niektóre wypowiedzi Franciszka dla mnie - jako obywatela Ukrainy - są trudne i bolesne. Czasami nie mogę ich zrozumieć. Jako obywatel Ukrainy, który cierpi, oczekuję od Ojca pocieszenia, a nie słów dyplomatycznie poprawnych - mówi wprost bp Edward Kawa, który od 2017 roku jest biskupem pomocniczym diecezji lwowskiej.

Maciej Kluczka - franciszkanina bp. Kawę - zapytał także o pomoc płynącą z Polski do Ukrainy. Biskup przyznaje, że sytuacja w ostatnich miesiącach diametralnie się zmieniła. - W pierwszych miesiącach wojny tej pomocy było bardzo dużo. Polska była w tej kwestii liderem. Do nas, do Lwowa, przyjeżdżało 15, 17 tirów dziennie. Teraz? Trzy albo cztery. Różnica jest duża, ale ważne jest też to że dziś ta pomoc jest też precyzyjna - mówi duchowny. Podkreśla też, że gdy działania na froncie (jak np. ostatnie wysadzie tamy w Nowej Kachowce) wymagają zwiększenia pomocy, to Polacy zawsze stają na wysokości zadania. Między innymi ten temat był powodem wizyty bp. Edwarda Kawy w Warszawie. Wziął on udział - w dniach 21 i 22 czerwca - w Zgromadzeniu Dyrektorów Caritas Polska. - Przyjechałem, żeby spotkać się z dyrektorami diecezjalnymi Caritas i podziękować im za ogromną pomoc oraz porozmawiać o tym, co czeka nas w najbliższych tygodniach - wyjaśnia gość podkastu misyjne.pl.

"Nowością tegorocznych Światowych Dni Młodzieży jest to, że będzie tam polska scena, scena chrześcijańska i koncertowa. Wszystko w miejscu, które już nazwaliśmy polską Lizboną. W poprzednich edycjach ŚDM czegoś takiego nie było" - mówi w rozmowie z Maciejem Kluczką dyrektor Krajowego Biura Organizacyjnego ŚDM ks. Tomasz Koprianiuk.

W tym roku Światowe Dni Młodzieży odbędą się w Lizbonie. Młodzi zjadą do Portugalii pod koniec lipca, całość zakończy się 6 sierpnia. Na koniec ŚDM, co jest już tradycją, papież Franciszek spotka się z wolontariuszami zaangażowanymi w organizację tego wydarzenia.

Wolontariusze, a także inny uczestnicy ŚDM oraz duszpasterze młodzieży przyjechali w sobotę 17 czerwca na Jasną Górę. Odbyło się tam krajowe posłanie przed lizbońskim spotkaniem młodych. "To posłanie misyjne, posłanie by głosić Ewangelię" - mówi ks. Tomasz Koprianiuk. W rozmowie mówi też o ostatnich przygotowań do ŚDM.

"Często do Boga i Matki Bożej modliłem się tak zwanymi chwilówkami, czyli w chwilach, gdy czegoś potrzebowałem. To nie było szczere. Boga i samego siebie oszukiwałem. Dopiero osiem lat temu, po raz pierwszy, uklęknąłem w szczerości serca, bez negocjacji, bez licytowania się. Powiedziałem: "Chcę zmienić swoje życie i tylko proszę Cię, Boże, dopomóż w tym" - mówi Michał "Misiek" Koterski.

Aktor znany między innymi z takich filmów jak "Dzień świra", "Wszyscy jesteśmy Chrystusami", "7 uczuć" czy "Gierek" zdecydował się ostatnio, na chwilę, zostawić plan filmowy a zająć się książką. Kilka tygodni temu - nakładem Wydawnictwa Znak - ukazała się jego rozmowa z Beatą Nowicką pt. "Michał Koterski. To już moje ostatnie życie". "Przeleciał mi przed oczami film z życia i zrozumiałem, że jak dzisiaj się nie zatrzymam, to już nigdy nie powtórzy się taka szansa" - brzmi fragment książki. Czym był dokładnie ten moment? Co Koterskiemu pomogło wyjść z nałogu? I co wspólnego ma z "Kotem w butach"? O tym aktor rozmawia z dziennikarzem misyjne.pl Maciejem Kluczką.

Miłosz Jakubek jest na trzecim roku rezydentury z psychiatrii. Pracuje na Oddziale Psychotycznym Kobiecym w Centrum Zdrowia Psychicznego HCP w Poznaniu. Opowiedział nam o tym, jak wygląda praca psychiatry.

W Kenii życie toczy się przed domem, wprost na ulicy. Na drogach jest gwarno i kolorowo. Kwitnie handel, różnego rodzaju usługi. Przed domami krawcy wystawiają swoje maszyny, a piekarze wypiekają swoje ciasta. Nie ma szans, by przemknąć przez drogę niezauważenie. Kenijczycy ogólnie są serdeczni i chętnie rozmawiają. Ponad połowa ludności to chrześcijanie, należący głównie do różnych wyznań protestanckich, choć katolicy także stanowią liczną grupę. Udział w nabożeństwach jest częścią ich życia, a nie tylko wyrazem zewnętrznej religijności. Kościół cały czas przypomina o godności osoby ludzkiej w różnych jej aspektach, na przykład kulturowym, edukacyjnym, wychowawczym - mówi Danuta Witkowska, fotografka, autorka albumu "Kenya".

Gościem Michała Jóźwiaka (misyjne.pl) jest o. dr Łukasz Krauze OMI, formator i wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym w Obrze.

Polska parafia św. Wojciecha na Kensington & Chelsea w Londynie przeżywa podwójny i równocześnie bardzo ciekawy jubileusz. To 81. rocznica istnienia parafii oraz 1. rocznica ekumenicznej współpracy z Kościołem anglikańskim. W najbliższą niedzielę parafia przeżywać będzie też swój odpust. A wspólnotę odwiedzi prymas Polski abp Wojciech Polak. Proboszczem parafii jest ks. Bartek Rajewski, z którym – w Londynie - rozmawia Maciej Kluczka.

O pracy duszpasterskiej w Wierszynie (Rosja) z o. Karolem Lipińskim OMI rozmawia Michał Jóźwiak (misyjne.pl).

II Ogólnopolski Turniej Tańców Polskich “O Kryształowego Siewcę” Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu odbędzie się 2 kwietnia 2023 roku. O tym, jak będzie wyglądało to wydarzenie, jaka jest charakterystyka tańców polskich i jakie cechy powinny wyróżniać dobrego tancerza Karolinie Binek opowiadają Julia Gałęska oraz Ola Pasicka.

Dziennikarze portalu misyjne.pl i "Misyjnych Dróg", Justyna Nowicka oraz Michał Jóźwiak, rozmawiają o zarzutach podnoszonych dzisiaj wobec Jana Pawła II. Redaktorzy mówią o tym, jakie fundamenty ma wiara Kościoła, czym jest świętość i jak "pogodzić ją" z grzechem.

O tym, co zrobić, gdy zamiast homilii słyszymy w kościele agitację polityczną oraz o tym jakie powinno być dobre kazanie - mówi o. Łukasz Krauze OMI w rozmowie z Michałem Jóźwiakiem, redaktorem prowadzącym portalu misyjne.pl.

Gsus Collective to zespół muzyczny, którego członkowie, jak sami mówią, są zakochani w Jezusie i w muzyce. W rozmowie z Karoliną Binek Ania, Ola i Kuba opowiedzieli o swojej pasji, o wielbieniach i o planach na przyszłość.

O pasjach, talentach, żywym Kościele oraz o tym, kiedy Bóg przychodzi do nas przez innych ludzi Karolina Binek rozmawiała z Michaliną Maćkowiak.

Emilia Grzybowska i Anna Gorzelana w rozmowie z Michałem Jóźwiakiem opowiadają o swoim doświadczeniu misyjnym w Ugandzie. Mówią też o tym dlaczego warto wziąć udział w akcji Misjonarz na Post.

Z kapucynem, bratem Pawłem Szymalą rozmawiamy o sytuacji w Turcji po trzęsieniu ziemi. 

Kapucyni w kilku miejscach w Turcji prowadzą parafie dla miejscowych chrześcijan. W czasie gdy rozmawiamy, brat Szymala był w drodze ze Stambułu na południe kraju, m.in do Antiochii. Do miejsca, w którym - co wiemy z kart Pisma Świętego - uczniowie Chrystusa pierwszy raz zostali nazwani chrześcijanami. Antiochia bardzo boleśnie odczuła skutki trzęsienia ziemi i będzie je odczuwać jeszcze długo. "Bardzo dużo tych, którzy ocaleli nie są w tych warunkach żyć i nie wiadomo kto zostanie z tych ludzi, którzy budowali nasze parafie" - mówi kapucyn. Dodaje, że choć zniszczenia są ogromne, to najważniejsi i tak są ludzie. "Ludzie to żywe kamienie, gdy ich zabraknie to zabraknie też parafii" - mówi br. Szymala OFMCap.