prologue

دختر فرعون

تماشای سالیانه‌ی باله‌ی نات‌کرکر برای بسیاری از خانواده‌ها جزو آداب و رسوم ایام کریسمس است. این باله (طراحی رقص: ماریوس پتیپا) بر روی یکی از معروف‌ترین قطعات موسیقی، اثر چایکوفسکی به اجرا در آمده و ماجرایی پر فراز و نشیب و شنیدنی دارد.

«بایادر» بمعنای رقصنده‌ی معبد، نام باله‌ی ملودرامی است که توسط ماریوس پتیپا، طراح رقص فرانسوی، بر اساس داستانی هندی، بر روی موسیقی لودویگ مینکس ساخته، و برای اولین بار در ۱۸۷۷ در سن‌پطرزبورگ با هنرمندی «اکاترینا وازم» بالرین روسی، در نقش «نیکیا» بروی صحنه رفت.

گفته میشود این باله، آخرین اثر حزن‌انگیز پتیپا و در عین‌حال اولین شاهکار از سری باله‌های برجسته‌ی اوست.
به ویژه صحنه ای از این باله که معروف به
The Kingdom of the Shades
هست، به یکی از مشهورترین قطعات در باله کلاسیک تبدیل شد و همچنان گاهی بعنوان یک نمایش مستقل به اجرا درمی‌آید.

«جایی در لا-مانچا که برایم مهم نیست نامش را بخاطر بیاورم...»*

رمان معروف «دون کیشوت» اثر سروانتس، با این جمله*، که گفته می‌شود از معروف‌ترین جملات در تاریخ ادبیات اسپانیایی‌ست، آغاز می‌شود.

نمایش باله‌ی دون‌کیشوت، بر اساس این رمان، تنها باله‌ی بزرگ کلاسیک است که در مسکو متولد شد، (نه در پاریس، یا سن‌پطرزبورگ)، و در طی ۱۴۰ سالی که از تولد آن می‌گذرد، قریب به هزار بار در سالن تئاتر بولشوی باجرا درآمد.

ماریوس پتیپا، طراح این باله، با اندکی دخل و تصرف در اصل رمان و با الهام از رقص‌های فولکلور و اسپانیایی، آن‌را ساخت. موسیقی آنرا هم لودویگ مینکس نوشت. و در دسامبر ۱۸۶۹ برای اولین بار بروی صحنه رفت.

در حال حاضر، این نمایش در سه پرده اجرا می‌شود و اگرچه، از ژرفا و عمق احساسی باله‌هایی چون دریاچه‌قو یا گیزل برخوردار نیست؛ اما جایی که کمبود دارد، با قصه‌پردازی، چاشنی طنز و تکنیک‌های رقص حیرت‌انگیز ، جبران می‌شود.

در نخستین قسمت از پادکست پرولوگ، می‌توانید داستان این باله را بشنوید.