Μέσα από τον φακό μουApr 09, 2023
Το δύσκολο, είναι να είσαι όπως O Χριστός…
Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο Ιούδας. Λες πως είσαι φίλος, μα όταν βρεις την ευκαιρία, δε διστάζεις για τριάκοντα αργύρια, με ένα φιλί να προδώσεις τους ανθρώπους σου.Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο Πιλάτος. Κάθε φορά που τα πράγματα ζορίζουν, εσύ «νίπτεις τας χείρας σου». Δεν παίρνεις την ευθύνη ούτε για τις πράξεις σου, ούτε για τη ζωή σου.
Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι και εσύ ένας από τους Γραμματείς και τους Φαρισαίους. Για τον κόσμο όλο, τίμιος, δίκαιος, καθαρός, μέσα σου όμως, να κρύβεις μίσος, οργή, ζήλεια, υπερηφάνεια, ασπλαχνία.
Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο όχλος. Χάβρα Ιουδαίων. Να μην έχεις βούληση. Να μην παίρνεις καμία ευθύνη. Να μην βάζεις το μυαλό σου να σκεφτεί. Απλά να ακολουθείς. Σαν πρόβατο. Και «άρον άρον» να ζητάς να σταυρωθεί, αυτός που μέχρι χθες επευφημούσες.
Το πιο εύκολο πράγμα είναι να είσαι ο Βαραββάς. Να χτίζεις τη δική σου ελευθερία, τη δική σου ζωή, εις βάρος κάποιου άλλου.
Το πιο εύκολο πράγμα, είναι να είσαι ο ληστής στα αριστερά. Και ακόμα και εκεί, στην έσχατη στιγμή σου, να μην λες ένα «ήμαρτον», αλλά να βρίζεις, να φωνάζεις, να κατηγορείς και να χλευάζεις άλλους για τα δικά σου λάθη.
Το δύσκολο, είναι να είσαι όπως O Χριστός… Να σταυρώνεσαι καθημερινά για χάρη όσων αγαπάς και παρόλα αυτά να ψιθυρίζεις πάνω από το σταυρό «Πάτερ, άφες αυτοίς, ου γάρ οίδασι τί ποιούσι».
«Γρηγορεῖτε»!
Με τον Μαθητή της αγάπης, με την Μητέρα Του, με τις Μυροφόρες, με τον Νικόδημο και τον Ιωσήφ, στα δεξιά Του
!Καλή Ανάσταση!
[ΤΙ ΝΕΟΙ ΠΟΥ ΦΤΑΣΑΜΕΝ ΕΔΩ...] - Κώστας Καρυωτάκης - Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Τι νέοι που φτάσαμεν εδώ, στο έρμο νησί, στο χείλος
του κόσμου, δώθε απ' τ' όνειρο και κείθε απ' τη γη!
Οταν απομακρύνθηκεν ο τελευταίος μας φίλος,
ήρθαμε αγάλι σέρνοντας την αιώνια πληγή.
Με μάτι βλέπουμε αδειανό, με βήμα τσακισμένο
τον ίδιο δρόμο παίρνουμε καθένας μοναχός,
νοιώθουμε τ' άρρωστο κορμί, που εβάρυνε, σαν ξένο,
υπόκωφος από μακριά η φωνή μας φτάνει αχός.
Η ζωή διαβαίνει, πέρα στον ορίζοντα σειρήνα,
μα θάνατο, καθημερνό θάνατο, με χολή
μόνο, για μας η ζωή θα φέρει, όσο αν γελά η αχτίνα
του ήλιου και οι αύρες πνέουνε. Κι είμαστε νέοι, πολύ
νέοι, και μας άφησεν εδώ, μια νύχτα, σ' ένα βράχο,
το πλοίο που τώρα χάνεται στου απείρου την καρδιά,
χάνεται και ρωτιόμαστε τι να 'χουμε, τι να 'χω,
που σβήνουμε όλοι, φεύγουμ' έτσι νέοι, σχεδόν παιδιά!
Πολύ σπανίως - Κωνσταντίνος Καβάφης - Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
<strong>Πολύ σπανίως ( 1913)</strong><br />
<br />
Είν' ένας γέροντας. Εξηντλημένος και κυρτός,<br />
σακατεμένος απ' τα χρόνια, κι από καταχρήσεις,<br />
σιγά βαδίζοντας διαβαίνει το σοκάκι.<br />
Κι όμως σαν μπει στο σπίτι του να κρύψει<br />
τα χάλια και τα γηρατειά του, μελετά<br />
το μερτικό που έχει ακόμα αυτός στα νειάτα.<br />
<br />
Εφηβοι τώρα τους δικούς του στίχους λένε.<br />
Στα μάτια των τα ζωηρά περνούν οι οπτασίες του.<br />
Το υγιές, ηδονικό μυαλό των,<br />
η εύγραμμη, σφιχτοδεμένη σάρκα των,<br />
με την δική του έκφανσι του ωραίου συγκινούνται.
Κ.Π. Καβάφης - Περιμένοντας τους βαρβάρους - Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Κ.Π. Καβάφης - Ιθάκι - Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης -Ιθάκη
Κ. Π. Καβάφης - Τρώες - Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Είν’ η προσπάθειές μας, των συφοριασμένων·
είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Κομμάτι κατορθώνουμε· κομμάτι
παίρνουμ’ επάνω μας· κι αρχίζουμε
να ’χουμε θάρρος και καλές ελπίδες.
Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά.
Ο Αχιλλεύς στην τάφρον εμπροστά μας
βγαίνει και με φωνές μεγάλες μάς τρομάζει.—
Είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων.
Θαρρούμε πως με απόφαση και τόλμη
θ’ αλλάξουμε της τύχης την καταφορά,
κι έξω στεκόμεθα ν’ αγωνισθούμε.
Aλλ’ όταν η μεγάλη κρίσις έλθει,
η τόλμη κι η απόφασίς μας χάνονται·
ταράττεται η ψυχή μας, παραλύει·
κι ολόγυρα απ’ τα τείχη τρέχουμε
ζητώντας να γλιτώσουμε με την φυγή.
Όμως η πτώσις μας είναι βεβαία. Επάνω,
στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος.
Των ημερών μας αναμνήσεις κλαιν κι αισθήματα.
Πικρά για μας ο Πρίαμος κι η Εκάβη κλαίνε.
[1905]
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης - Τα παράθυρα - Μέσα από τον φακό μου.
Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για νάβρω τα παράθυρα. - Οταν ανοίξει
ένα παράθυρο θάναι παρηγορία. -
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τάβρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θάναι μια νέα τυραννία.
Ποιός ξέρει τι καινούργια πράγματα θα δείξει.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης - Επιθυμίες - Μέσα από τον φακό μου
Σαν σώματα ωραία νεκρών που δεν εγέρασαν
και τάκλεισαν, με δάκρυα, σε μαυσωλείο λαμπρό,
με ρόδα στο κεφάλι και στα πόδια γιασεμιά —
έτσ’ η επιθυμίες μοιάζουν που επέρασαν
χωρίς να εκπληρωθούν· χωρίς ν’ αξιωθεί καμιά
της ηδονής μια νύχτα, ή ένα πρωί της φεγγερό.
Έρως ανίκατε μάχαν - γ’ στάσιμο (στ. 781-805) της Αντιγόνης του Σοφοκλή - Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Με αυτό το στίχο αρχίζει το γ’ στάσιμο (στ. 781-805) της Αντιγόνης του Σοφοκλή. Μια φράση, ωδή στον έρωτα δύο νέων, που είναι γνωστή μέχρι σήμερα. Από τα πιο γνωστά αποσπάσματα αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, που καταφέρνει να στρέψει το ενδιαφέρον των μαθητών, όπου διδάσκεται και κάνει το μάθημα αυτομάτως πιο ενδιαφέρον.
Ολόκληρο το συγκεκριμένο απόσπασμα: Έρως ανίκατε μάχαν, Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις, ός εν μαλακαίς παρειαίς νεάνιδος εννυχεύεις, φοιτάς δ” υπερπόντιος εν τ” αγρονόμοις αυλαίς· καί σ” ούτ” αθανάτων φύξιμος ουδείς ούθ” αμερίων σέ γ” ανθρώπων. Ο δ” έχων μέμηνεν. Σύ καί δικαίων αδίκους φρένας παρασπάς επί λώβα, σύ καί τόδε νείκος ανδρών ξύναιμον έχεις ταράξας· νικά δ” εναργής βλεφάρων ίμερος ευλέκτρου νύμφας, τών μεγάλων πάρεδρος εν αρχαίς θεσμών. “Αμαχος γάρ εμπαίζει Θεός, Αφροδίτα. Νυν δ” ήδη “γώ κ’αυτός θεσμών έξω φέρομαι τά δ” ορών ίσχειν δ” ουκέτι πηγάς δύναμαι δάκρυ τόν παγκοίτην όθ” ορώ θάλαμον την δ” Αντιγόνην ανύτουσαν.
Έρωτα εσύ, που κανείς δεν σε νίκησε - Σοφοκλή, Αντιγόνη (Γ΄ στάσιμο) -- Μέσα από τον φακό μου
Έρωτα εσύ, που κανείς δεν σε νίκησε…
Έρωτα εσύ, που κανείς δεν σε νίκησε
έρωτα που όλα είναι δικά σου
που νυχτοπερπατάς στων κοριτσιών τα τρυφερά τα μάγουλα
και πάνω από τις θάλασσες και τις στεριές πλανιέσαι
κανένας δε σου ξέφυγε
ούτε Θεός ούτε άνθρωπος
κι όποιον κρατάς τον ξετρελαίνεις
εσύ αλλάζεις τα μυαλά των λογικών για το χαμό τους
εσύ τον πόλεμο άναψες αυτόν
ανάμεσα σε γιο και σε πατέρα
μα νικητής, πατώντας πάνω απ’ όλους τους μεγάλους νόμους
είν’ ολοφάνερος, ο πόθος για τα μάτια της πανώριας κόρης
που παιχνιδίζεις μέσα τους εσύ
ακατανίκητος θεός
Έρωτα, γιε της Αφροδίτης.
Σοφοκλή, Αντιγόνη (Γ΄ στάσιμο)
Κωνσταντίνος Καβάφης «Η Διορία του Νέρωνος» - Απαγγελία : Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Κωνσταντίνος Καβάφης «Η Διορία του Νέρωνος»
Δεν ανησύχησεν ο Νέρων όταν άκουσε
του Δελφικού Μαντείου τον χρησμό.
«Τα εβδομήντα τρία χρόνια να φοβάται.»
Είχε καιρόν ακόμη να χαρεί.
Τριάντα χρονώ είναι. Πολύ αρκετή
είν’ η διορία που ο θεός τον δίδει
για να φροντίσει για τους μέλλοντας κινδύνους.
Τώρα στην Pώμη θα επιστρέψει κουρασμένος λίγο,
αλλά εξαίσια κουρασμένος από το ταξείδι αυτό,
που ήταν όλο μέρες απολαύσεως —
στα θέατρα, στους κήπους, στα γυμνάσια ...
Των πόλεων της Aχαΐας εσπέρες ...
A των γυμνών σωμάτων η ηδονή προ πάντων ...
Aυτά ο Νέρων. Και στην Ισπανία ο Γάλβας
κρυφά το στράτευμά του συναθροίζει και το ασκεί,
ο γέροντας ο εβδομήντα τριώ χρονώ.
Ο Καβάφης παρουσιάζει στο ποίημα αυτό ένα εξαίρετο δείγμα αξιοποίησης της δραματικής ειρωνείας, αφήνοντας τον ήρωά του καθησυχασμένο από τη διφορούμενη μαντεία να σκέφτεται πως έχει άφθονο χρόνο μπροστά του, μόνο και μόνο για να ανατρέψει την αισιοδοξία των σχεδίων του, αποκαλύπτοντας στην τελευταία στροφή το πραγματικό νόημα της προφητείας.
Κ.Π. Καβάφης «Η Σατραπεία» Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Κωνσταντίνος Καβάφης «Η Σατραπεία»
Τι συμφορά, ενώ είσαι καμωμένος
για τα ωραία και μεγάλα έργα
η άδικη αυτή σου η τύχη πάντα
ενθάρρυνσι κ’ επιτυχία να σε αρνείται·
να σ’ εμποδίζουν ευτελείς συνήθειες,
και μικροπρέπειες, κι αδιαφορίες.
Και τι φρικτή η μέρα που ενδίδεις,
(η μέρα που αφέθηκες κ’ ενδίδεις),
και φεύγεις οδοιπόρος για τα Σούσα,
και πηαίνεις στον μονάρχην Aρταξέρξη
που ευνοϊκά σε βάζει στην αυλή του,
και σε προσφέρει σατραπείες και τέτοια.
Και συ τα δέχεσαι με απελπισία
αυτά τα πράγματα που δεν τα θέλεις.
Άλλα ζητεί η ψυχή σου, γι’ άλλα κλαίει·
τον έπαινο του Δήμου και των Σοφιστών,
τα δύσκολα και τ’ ανεκτίμητα Εύγε·
την Aγορά, το Θέατρο, και τους Στεφάνους.
Aυτά πού θα σ’ τα δώσει ο Aρταξέρξης,
αυτά πού θα τα βρεις στη σατραπεία·
και τι ζωή χωρίς αυτά θα κάμεις.
Κωστής Παλαμάς - «Το Τραγούδι του Σταυρού» - Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Το ποίημα προέρχεται από τη συλλογή "Ασάλευτη ζωή"
Το ποίημα όπως αναφέρει κείμενο του θρησκευτικού περιοδικού «Η Ζωή του Παιδιού», είναι μία επίκαιρη και συγχρόνως πρωτότυπη σύνθεση του Παλαμά που προέρχεται από τους «Ύμνους και τους Θυμούς» και την ποιητική συλλογή «Ασάλευτη ζωή».
Ποιητής ευαίσθητος με έντονο το θρησκευτικό συναίσθημα, ο Κωστής Παλαμάς που έφυγε από τη ζωή το 1943 μέσα στην καρδιά της Κατοχής, στο ποίημα του «Το Τραγούδι του Σταυρού» μοιάζει σαν να στήνει αφτί και να αφουγκράζεται τι λέει ή τι μπορούσε να πει, αν είχε στόμα και μιλιά ο Σταυρός πάνω στον οποίο σταυρώθηκε και μαρτύρησε ο Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός.
Ακολουθεί το υπέροχο ποίημα του Κωστή Παλαμά.
«Κι έγειρε Εκείνος το άχραντο κεφάλι και ξεψύχησε
στο μαύρο το κορμί μου απάνου.
Άστρα γινήκαν τα καρφιά
του μαρτυρίου Του.
Άστραψαν κι από τα χιόνια, πιο λευκά
τα αιώνια του Λιβάνου.
Οι καταφρονεμένοι μ’ αγκαλιάσανε
και σαν βουνά και σαν Θαβώρ
υψώθηκαν εμπρός μου!
Οι δυνατοί του κόσμου με κατέτρεξαν,
γονάτισα στον ίσκιο μου
τους δυνατούς του κόσμου.
Κ.Π. Καβάφης - Che fece... il gran rifiuto - Απαγγελία ποίησης : Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μιά μέρα
που πρέπει το μεγάλο Ναι ή το μεγάλο το Οχι
να πούνε. Φανερώνεται αμέσως όποιος τόχει
έτοιμο μέσα του το Ναι, και λέγοντάς το πέρα
πηγαίνει στην τιμή και στην πεποίθησί του.
Ο αρνηθείς δεν μετανοιώνει. Αν ρωτιούνταν πάλι,
όχι θα ξαναέλεγε. Κι όμως τον καταβάλλει
εκείνο τ' όχι -το σωστό- εις όλην την ζωή του.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Κ.Π. Καβάφης - Ο Βασιλεύς Δημήτριος - Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Κωνσταντίνος Καβάφης «Ο Βασιλεύς Δημήτριος»
Ώσπερ ου βασιλεύς, αλλ’ υποκριτής, μεταμ-
φιέννυται χλαμύδα φαιάν αντί της τραγικής
εκείνης, και διαλαθών υπεχώρησεν.
Πλούταρχος, Βίος Δημητρίου
Σαν τον παραίτησαν οι Μακεδόνες
κι απέδειξαν πως προτιμούν τον Πύρρο
ο βασιλεύς Δημήτριος (μεγάλην
είχε ψυχή) καθόλου — έτσι είπαν —
δεν φέρθηκε σαν βασιλεύς. Επήγε
κ’ έβγαλε τα χρυσά φορέματά του,
και τα ποδήματά του πέταξε
τα ολοπόρφυρα. Με ρούχ’ απλά
ντύθηκε γρήγορα και ξέφυγε.
Κάμνοντας όμοια σαν ηθοποιός
που όταν η παράστασις τελειώσει,
αλλάζει φορεσιά κι απέρχεται.
Η ψυχές των γερόντων - Κ. Π. Καβάφης - (Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος) - Μέσα από τον φακό μου
Μες στα παληά τα σώματά των τα φθαρμένα
κάθονται των γερόντων η ψυχές.
Τι θλιβερές που είναι η πτωχές
και πως βαρυούνται την ζωή την άθλια που τραβούνε.
Πώς τρέμουν μην την χάσουνε και πώς την αγαπούνε
η σαστισμένες κι αντιφατικές
ψυχές, που κάθονται -κωμικοτραγικές-
μες στα παληά των τα πετσιά τ' αφανισμένα.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Κάνε Εγγραφή στο κανάλι μου στο YouTube, πατώντας Εδώ: https://bit.ly/2C2BvvS
Κ. Π. Καβάβης - Θερμοπύλες - (Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος) - Μέσα από τον φακό μου
Κ .Π. ΚΑΒΑΦΗΣ - Θερμοπύλες
Ο Καβάφης έγραψε το 1903 το ποίημα «Θερμοπύλες», το ύφος και το περιεχόμενο του οποίου θυμίζει αρχαίο επίγραμμα. Το ποίημα αναφέρεται ρητά στη μάχη των Θερμοπυλών, αλλά δίνει και άλλες συμβολικές προεκτάσεις στη θυσία των Σπαρτιατών. Παράλληλα με τη συναίσθηση του χρέους προς την πατρίδα ο ποιητής εξαίρει την προσωπική στάση των πολεμιστών και τονίζει τη σημασία της οφειλόμενης τιμής σε αυτούς που, παρά τις δυσκολίες, αγωνίζονται για να διαφυλάξουν τις αξίες και την ελευθερία τους.
Tιμή σ' εκείνους όπου στη ζωή των
όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κι ίσοι σ' όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία·
γενναίοι* οσάκις είναι πλούσιοι, κι όταν
είναι πτωχοί, πάλ' εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.
Και περισσότερη τιμή τούς πρέπει
όταν προβλέπουν (και πολλοί προβλέπουν)
πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος,
κι οι Μήδοι επί τέλους θα διαβούνε.
Κ.Π. Καβάφης, Ποιήματα,
τόμ. 1, Ίκαρος
Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ - ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ - Απαγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
ΑΠΟΛΕΙΠΕΙΝ Ο ΘΕΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΝ
Σὰν ἔξαφνα, ὥρα μεσάνυχτ’, ἀκουσθεῖ
ἀόρατος θίασος νὰ περνᾶ
μὲ μουσικὲς ἐξαίσιες, μὲ φωνές—
τὴν τύχη σου ποῦ ἐνδίδει πιά, τὰ ἔργα σου
ποῦ ἀπέτυχαν, τὰ σχέδια τῆς ζωῆς σου
ποῦ βγῆκαν ὅλα πλάνες, μὴ ἀνοφέλετα θρηνήσεις.
Σὰν ἕτοιμος ἀπὸ καιρό, σὰ θαρραλέος,
ἀποχαιρέτα την, τὴν Ἀλεξάνδρεια ποῦ φεύγει.
Πρὸ πάντων νὰ μὴ γελασθεῖς, μὴν πεῖς πῶς ἦταν
ἕνα ὄνειρο, πῶς ἀπατήθηκεν ἡ ἀκοή σου·
μάταιες ἐλπίδες τέτοιες μὴν καταδεχθεῖς.
Σὰν ἕτοιμος ἀπὸ καιρό, σὰ θαρραλέος,
σὰν ποῦ ταιριάζει σε ποῦ ἀξιώθηκες μιὰ τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερὰ πρὸς τὸ παράθυρο,
κι ἄκουσε μὲ συγκίνησιν, ἀλλ’ ὄχι
μὲ τῶν δειλῶν τὰ παρακάλια καὶ παράπονα,
ὡς τελευταία ἀπόλαυσι τοὺς ἤχους,
τὰ ἐξαίσια ὄργανα τοῦ μυστικοῦ θιάσου,
κι ἀποχαιρέτα την, τὴν Ἀλεξάνδρεια ποῦ χάνεις.
Κ. Π. ΚΑΒΑΦΗΣ
Κωνσταντίνος Καβάφης «Η Πόλις» Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος - Μέσα από τον φακό μου
Κωνσταντίνος Καβάφης «Η Πόλις»
Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού — μη ελπίζεις—
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ’ όλην την γη την χάλασες.
Κάνε Εγγραφή στο κανάλι μου στο YouTube, pατώντας Εδώ:https://bit.ly/2C2BvvS
Το τραγούδι Heartbreaking του καλλιτέχνη Kevin MacLeod έχει άδεια με βάση το εξής: Creative Commons Attribution (https://creativecommons.org/licenses/...)
Πηγή: http://incompetech.com/music/royalty-...
Καλλιτέχνης: http://incompetech.com/
Κ Π Καβάφης - Όσο μπορείς - (Απαγγελία: Μιχαήλ Μιχαλακόπουλος) - Μέσα από τον φακό μου
Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πιαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την,
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μιά ξένη φορτική.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
Το τραγούδι Lone Harvest του καλλιτέχνη Kevin MacLeod έχει άδεια με βάση το εξής: Creative Commons Attribution (https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/)
Πηγή: http://incompetech.com/music/royalty-free/index.html?isrc=USUAN1100409
Καλλιτέχνης: http://incompetech.com/
🔴Κάνε Εγγραφή στο κανάλι μου στο YouTube, πατώντας Εδώ: https://bit.ly/2C2BvvS