Vrijheid volgens Barend

Vroeger was in Engeland een deel van het land gemeenschappelijk bezit. Dat land noemde men de Commons. Voor een deel ging dat om woestenij, of wat we tegenwoordig natuur zouden noemen, maar voor een deel was het ook landbouwgrond. Mensen die geen land bezaten konden op deze plekken wat vee laten grazen, voedsel verbouwen of brandhout verzamelen. Dat zorgde ervoor dat het minder welvarende deel van de bevolking toch in zekere mate onafhankelijk was: ze waren niet volledig afhankelijk van werkgevers die land of fabrieken bezaten.

Dit onderwerp komt uitgebreider aan bod in het boek The Anatomy of escape: A defence of the commons van Kevin Carson en een paar anderen.

https://store.c4ss.org/index.php/product/anatomy-of-escape-book/

https://www.amazon.com/Anatomy-Escape-Defense-Commons/dp/1726634108

En dit zijn de andere boeken die ik noem:

Hammond en Hammond

https://www.bol.com/nl/nl/f/the-village-labourer-1760-1832/33690055/

https://www.gutenberg.org/ebooks/69002

en

Eric Foner:

https://www.amazon.com/Free-Soil-Labor-Men-Republican/dp/0195094972

Heel veel mensen zien in dat de vrije markt een land welvarender maakt dan een bemoeizuchtige overheid. Toch bestaan er ook twijfels. Waarom heeft, ondanks jarenlange economische groei, een grote groep hardwerkende mensen nog steeds moeite om de eindjes aan elkaar te knopen en wat is hiervoor de juiste oplossing? Is de vrije markt te ver doorgeschoten, of is de markt juist nog niet vrij genoeg? Dit artikel bespreekt enkele minder opvallende vormen van dwang. Onder andere de manier van denken van Benjamin Tucker en Charles Johnson wordt besproken. Hoe kunnen gewone mensen profiteren van een werkelijk vrije markt?

Onder welke voorwaarden kunnen we ons land beschouwen als "een vrij land"? Dit is een belangrijke vraag, juist nu! Democratie is een mooie start, maar het levert helaas nog geen garantie op vrijheid. Enkel als de meeste mensen beseffen dat dwang ongewenst is, kunnen we vrij zijn. Als teveel mensen gewoon meewerken aan griezelige dingen zoals het invoeren van de QR-code is onze vrijheid in gevaar. Het idee om in de strijd tegen nepnieuws censuur acceptabel te maken is griezelig. Natuurlijk is de wereld complex. Maar het kritiekloos accepteren van dwang en het ter discussie stellen van onze vrijheid van meningsuiting is levensgevaarlijk.

De meeste mensen die vrijheid belangrijk vinden gruwen van het woord gelijkheid. Wie aan gelijkheid denkt, denkt misschien in eerste instantie aan belastingdiensten, toeslagenaffaires of aan een communistische heilstaat. 

Mensen die streven naar gelijkheid kunnen inderdaad enorm veel schade aanrichten, dat heeft de geschiedenis wel bewezen. En in de praktijk zijn ook de minder rijke mensen meestal beter af in een land waar vooral vrijheid hoog in het vaandel staat. Toch is het te gemakszuchtig om het ideaal van gelijke kansen zomaar los te laten. Sommige mensen hebben het zwaar en daar moeten we iets aan doen. 

Mike Otsuka heeft in 2003 een boek geschreven met de titel Libertarianism without inequality. Het idee van libertarisme zonder ongelijkheid kan ons in de goede richting helpen. We kunnen ook zorgen voor meer gelijkheid zonder daarbij veel schade aan te richten.

Zaterdag is er een protestmars om aandacht te vragen voor de klimaatverandering. Waar zouden de deelnemers precies om moeten vragen? Luchtvaart verbieden? Meer subsidie op windmolens? Ik ben natuurlijk niet geheel objectief, maar mijn advies is: vraag om geo-libertarisme!

Misschien kennen jullie geo-libertarisme vooral als de uitwerking van het begrip leven en laten leven. Het gaat om bevrijding van een overheid die af en toe denkt dat we haar slaven zijn. En het gaat om het kunnen beschikken over ons deel van de aarde, door te erkennen dat de aarde een geschenk aan de hele mensheid is. Wie niet over zijn deel van de aarde kan beschikken, kan niet in vrijheid leven. Dat zien we op dit moment heel duidelijk terug in de woningmarkt: wie niet over een plekje kan beschikken om een huisje neer te zetten, is gedwongen om zijn leven lang een torenhoge huur te betalen aan een handige vastsgoedbelegger. Misschien hadden jullie er nog niet aan gedacht dat geo-libertarisme ook een noodzakelijke basis vormt als we de aarde willen redden. Daarom ga ik jullie uitleggen waarom het huidige stelsel veel mensen min of meer dwingt om de aarde te vernietigen. En we gaan bekijken hoe het anders en beter kan.

Een beter milieu begint met geo-libertarisme.

Mogelijk neemt u het idee om de aarde te delen serieuzer neemt als ik met een paar klinkende namen kom van Bekende Nederlanders die hier ook fan van zijn. We hebben het niet zomaar over een of ander gek nieuw idee dat iemand even bedacht heeft, diverse verstandige mensen hebben al eerder vastgesteld dat er iets niet klopt aan ons systeem van grondeigendom.

In deze aflevering vertel ik kort iets over wat beroemde figuren zoals John Locke, Thomas Paine en Henry George schreven over grond-eigendom. Over deze mensen is van alles te vinden op internet, zoek ze maar eens op!

De overheid heeft als het goed is altijd het beste met ons voor. Als er een probleem ontstaat, wil ze ons ertegen beschermen. Of we dat nou willen of niet.

Het concept van paternalisme (of een overheid die ons als kleine kinderen behandelt) is niet zomaar volledig af te keuren. Er bestaan situaties waarin het juist is om mensen tegen zichzelf in bescherming te nemen. Denk hierbij aan kleine kinderen: het is wreed om die hun gang te laten gaan als ze met een cirkelzaag aan de slag willen. Er bestaan ook volwassenen die overduidelijk niet in staat zijn om hun eigen beslissingen te nemen. Dat is echter iets om extreem voorzichtig mee te doen. Zodra er ook maar een heel beetje twijfel bestaat moeten we mensen hun gang laten gaan.  Iemand die vrijheid wenst, mag zelf  bepalen hoe hij zijn leven inricht. Een overheid die grote aantallen mensen ontoerekeningsvatbaar verklaart en voor deze mensen bepaalt hoe ze hun leven in moeten richten, is een griezelig idee. Mensen tegen hun wil redden kan soms nobel zijn, maar het is spelen met vuur.

Bijna iedereen lijkt voorstander te zijn van vrijheid. Wat men eronder verstaat, verschilt echter enorm. Daarom is het nuttig om even stil te staan bij de betekenis van het woord vrijheid.

Mijn favoriete definitie is: vrijheid is de gelegenheid om te beschikken over jezelf, je deel van de aarde en de vruchten van je arbeid. Als je vrij bent, mag je dus zelf beslissen wat je met jezelf wilt doen en zelf beslissen wat je wilt doen met de dingen die je hebt gemaakt. Ik beschouw de aarde als een geschenk aan de hele mensheid. Daarom beschouw ik het als een vorm van agressie om een ander te laten betalen voor zijn plek op aarde.

Omdat we er al eeuwenlang aan gewend zijn, vindt vrijwel iedereen handel in grond normaal. We zijn eraan gewend dat de grond waarop een huis staat heel erg duur is en vinden het normaal om tientallen jaren hypotheek af te lossen om eigenaar te worden van onze plek op aarde. We vinden het normaal dat het heel lastig en duur is om aan een plek te komen om een bedrijfje te beginnen. Een fundamenteel andere manier voorstellen om met grond om te gaan, klinkt als iets zweverigs, als iets onwerkelijks of zelfs iets gevaarlijks. Toch moeten we het erover hebben.

Zullen we kiezen voor vrijheid of zijn gelijke kansen belangrijker? In deze podcast gaan we op een andere manier naar deze vraag kijken. Als er een probleem is, moeten we niet te snel kiezen voor een bemoeizuchtige overheid als oplossing. Meer regie van de overheid klinkt heel verstandig, maar is vaak vooral een manier om ambtenaren en vrienden van de overheid aan het werk te houden. Aan de andere kant moeten we problemen zoals ongelijke kansen niet negeren.

We gaan het hebben over vrijheid, gelijke kansen, banken die de baas over ons spelen en over de vraag of het wel klopt dat we moeten betalen voor de de lucht die we inademen en de aarde waarop we rondlopen. Ideeen van verstandige mensen zoals Thomas Paine, John Locke, Henry George en Michael Otsuka zullen aan bod komen. Luisteren dus!