آوافون

در قسمت هشتم رمان قول اثر فریدریش دورنمات می‌شنویم که ماتئی علی‌رغم مقاومت دکتر لوخر، هوشمندانه او را در دام خودش می‌اندازد و دکتر بدون اینکه متوجه باشد با فرضیه و به زعم او رویای ماتئی مبنی بر اینکه قاتل گریتلی موزر همان مرد بلندقدی‌ست که در نقاشی است، همراه می‌شود.

فریدریش دورنمات (۱۹۹۰ – ۱۹۲۱)
Friedrich Dürrenmatt

اپیزود دوم پادکست «همشهری‌کین» را در این پست می شنویم.

نسخه‌ی کامل این پادکست در کست‌باکس، انکور، اسپاتیفای و تلگرام در دسترس است.

Citizen Kane 1941
اورسن ولز ۱۹۸۵ -۱۹۱۵

در داستان کوتاه این هفته باز هم به اثر دیگه‌ای از ایوان بونین می‌پردازیم. داستانی به‌نام «کلاغ». پیرمردی که در شهری از یک مقام بالای اداری برخوردار است، مستخدمی را که دختری جوان از خانواده‌ای فقیر است جایگزین مستخدم سالخورده‌ي قبلی می‌کند. او دختری کم‌حرف است و خجالتی‌. پسر جوان او دل به دختر می‌بندد و...

Ivan Bunin
۱۸۷۰ - ۱۹۵۳

در قسمت هفتم از رمان قول خواهیم شنید که رئیس کل با دیدن رفتار غیرطبیعی بازرس ماتئی در مگندورف ینی برداشتن نقاشی غول جوجه‌تیغی از مدرسه‌ای که گریتلی موزر مقتول در اون درس می‌خوند و نوشیدن زیاد الکل و سیگار کشیدن زیاد (چون ماتئی سیگاری نبود) به روان‌پزشک معتمد اداره‌ی پلیس زنگ می‌زند که او را معاینه کند غافل از اینکه خود ماتئی از همان دکتر وقت گرفته و دارد می‌رود پیش او اما نه برای درمان بلکه برای کمک گرفتن از دکتر لوخر. به محض ورود به محوطه‌ی تیمارستان با شرایط عجیبی روبرو می‌شود. بعد از چند پرسش ابتدایی ماتئی متوجه می‌شود که رئیس آمار رفتارش را به دکتر داده و همه‌.

فریدریش دورنمات (۱۹۹۰ – ۱۹۲۱)
Friedrich Dürrenmatt

در پادکست سینمایی این هفته به فیلمی می‌پردازیم که نیمی از میلیونرهای آمریکایی مخالف ویلیام راندولف هرست می‌خواستند که فیلم را بخرند و خود به نمایش بگذارند و نیمی دیگر به قصد سوزاندن نگاتیو آن خواهان خریدش بودند. بله، همشهری‌کین و خالق نابغه‌اش اورسن ولز که آن را در سن 25 سالگی ساخته و علی‌رغم خلق آثار زیبای دیگر مثل اوتللو، آقای آرکادین و مکبث، دیگر هیچ‌وقت نتوانست آن اوج را تکرار کند.
به احتمال زیاد این فیلم را اکثر شما دیده‌اید ولی شاید این پادکست حرف‌های ناگفته‌ی دیگری از این اثر و خالق آن را برایتان داشته‌ باشد...

Citizen Kane 1941
اورسن ولز ۱۹۸۵ - ۱۹۱۵

در داستان کوتاه این هفته اثری از ایوان بونین را می‌شنویم به‌نام کوچه‌باغ‌های تاریک. مردی در راه وارد مهمانخانه‌ای می‌شود و زنی را در اونجا می‌بیند و سفری کوتاه به خاطرات گذشته‌ی دور خودش می‌کند...

Ivan Bunin
۱۸۷۰ - ۱۹۵۳
نویسنده وشاعر معاصر روس و برنده‌ی نوبل ادبیات در سال ۱۹۳۳ و خالق آثاری مانند:
سقوط برگ‌ها (شعر) / سیب‌های آنتوناف - رؤیاها - جام زندگی - آقایی از سان‌فرانسیسکو - نفس راحت - گوش‌های پیچ‌خورده - رؤیاهای چانگ - عشق میتیا - زندگی آرسنی‌یف

در قسمت ششم رمان از رمان «قول» که این هفته می‌شنویم،  ماتئی رو می‌بینیم که در نهایت عذاب وجدان به فرودگاه زوریخ میره که به پروازش به سمت اردن برسه. اما اون پشیمون شده. چرا؟؟ اون به مادر دختر مقتول قول داده بوده که قاتل واقعی رو پیدا کنه...

فریدریش دورنمات (1990 – 1921)
Friedrich Dürrenmatt

دو برادر بعد از مدت‌ها یکدیگر را دیده‌اند و می‌خواهند روی یکدیگر را کم کنند...
در این پُست داستان کوتاه «کل‌کل هالاپنیو» نوشته‌ی «ری گونزالز» را گوش می‌کنیم.
پ.ن: داستان‌های کوتاهی که از کتاب ماهی کور گوش می‌کنید، داستان‌های «لحظه‌ای» یا «خیلی کوتاه» یا Flash Fiction هستند که گونه‌ای ادبی‌ است که از بیش از یک دهه‌ی پیش به عنوان شکلی از ادبیات معاصر پذیرفته‌شده‌است.
ریچارد باوش که بیشتر برای داستان‌های بلندش شناخته‌شده‌است، پس از آنکه مجله‌ی فایو پوینت از او خواست که یک داستان لحظه‌ای برای مجله بنویسد، درباره‌ی این سبک ادبی چنین می‌گوید:
وقتی داستانی بسیار فشرده می‌شود، محتوای آن اندازه‌ی بیشتری می‌طلبد: یعنی برای آنکه در چنین فضای کوچیکی کارکرد داشته‌باشد، موضوع اصلی آن باید به‌ نسبت بزرگتر باشد. این مساله دو تاثیر مهم دارد: نخست آنکه موضوع فلش نباید کوچک و جزئی باشد، آن‌چه که برای شعر لازم است. دوم آنکه جوهر و درون‌مایه‌ی یک داستان (که شامل موضوع اصلی نیز می‌شود) نه تنها در میزان مرکب بر کاغذ – طول داستان – وجود دارد بلکه در ذهن نویسنده و متعاقبا در ذهن خواننده نیز وجود دارد.

ژان رنـوار
Jean Renoir ۱۸۹۴ - ۱۹۷۹
وقتی نجیب‌زادگان اروپایی اعلام جنگ گردند، دنیا از این دست‌ به آن دست شد و «توهم بزرگ» رنوار دربرگیرنده‌ی این اندیشه است که طبقات بالاتر تا اندازه‌ای فراتر از جنگ هستند(!!!) فیلم که ساخت آن به جنگ جهانی دوم بر می‌گردد، از شخصیت‌های اشراف‌زاده استفاده می‌کند تا نشان دهد چگونه‌ درون‌مایه‌‌های جنگ اول می‌توانند به‌شکلی غم‌انگیز در دومی وخیم‌تر شوند.
همه تصور می کردند که نگاتیو اصلی فیلم در حمله‌ی متفقین به سال ۱۹۴۲ از بین رفته‌است و هنگامی که رنوار در دهه‌ی ۱۹۶۰ بر مونتاژ یک نسخه‌ی «ترمیم‌شده» نظارت می‌کرد، چیزی درباره‌ی این نگاتیو نمی‌دانست. او ار بهترین نسخه‌های چاپی استفاده کرد. نتیجه‌ی آن نسخه‌ای بود که تا به امروز در سراسر دنیا تماشا شده‌است.

ژان رنـوار
Jean Renoir ۱۸۹۴ - ۱۹۷۹
می‌خواهیم درباره‌ي کسی صحبت کنیم که اورسن ولز او را « بزرگ همه‌ی کارگردان‌های سینما» خواند.
بله، ژان رنـوار کسی‌ست که بر سینمای غول‌های بزرگ تاریخ سینما نظیر برتران تاورنیه، فرانسوا تروفو، اورسن ولز، رابرت آلتمن و فدریکو فلینی و ... تاثیر مستقیم داشته‌است. کسی که در نظرش «تصویر سینمایی باید انعکاسی از عشق، طبیعت، هنر و زیبایی باشد». بی‌تردید او همه‌ی اینها را از پدر نقاشش تمام و کمال به ارث برده‌است.
در این پادکست تا حدود زیادی با ژان رنـوار و ویژگی‌های سینمای او آشنا می‌شویم.
و در پادکست هفته‌ی بعد به نقد فیلم «تـوهـم بزرگ» می‌پردازیم.
پ.ن یک: بی‌تردید باید سینمای رنوار را بیشتر شناخت و از او بیشتر فیلم دید.
پ.ن دو: متن این پادکست نوشته‌ی احسان خوشبخت، منتقد سینماست.

کریستینا اسمیت
Christina Smith ۱۹۴۶
قطعا در تاریخ آمریکا بیشترین ظلم در حق بومیان و سیاه‌پوستان آنجا روا داشته‌شده‌است. ظلمی که کمتر در تاریخ ادبیات و سینمای آمریکا بدان درست پرداخته‌شده و در آنها نمود پیدا کرده‌است.
در این پُست داستان کوتاه «گاراژ بومی به ‌سبک قدیمی»، اثر کریستوس (کریستینا اسمیت)، که دارای طنزی تلخ و سیاه است را می‌شنویم.

سال نو شده‌است و شاید دیدن فیلمی با حال و هوای آن (هرچند با تــِـم کریسمس)‌ ‌بتواند لذتی بسیار داشته‌ باشد. اثری از فرانک کاپرا. فیلمی متعلق به دوران حُکم‌رانی «نظام استودیویی» در هالیوود با بازی جیمز استوارت که به قول اندرو ساریس؛ منتقد فیلم، شاید «کامل‌ترین شخصیت بازیگر در سینمای آمریکا باشد» . این فیلم همان نقطه‌ی عطف او (استوارت) به‌سوی کمال محسوب می‌شود و جنبه‌ی تاریکی را آشکار می‌کند که تا پیش از جنگ دیدن آن دشوار است. استوارت رهبر خندان کمدی‌های پیش از جنگ، حالا در این فیلم مردی تلخ است که تلو‌تلو می‌خورد و در فکر خودکشی‌ست...
ما در تمام مسیر فیلم، حتی در تیره‌ترین لحظات، احساس می‌کنیم که در سفری به‌سوی امیدواری هستیم. به‌هر ترتیب، در «زندگی شگفت‌انگیزی‌ است»، تنش میان جنبه‌ی تیره‌ی استوارت و امید کاپرا، خمیرمایه‌ای‌ست که به فیلم جان می‌دهد...
در این پُست پادکست معرفی کارگردان و فیلم زندگی شگفت‌انگیزی‌ است را می‌شنویم.

فرانک کاپرا
۱۸۹۷ - ۱۹۹۱

هـنری آخرین روز کاری‌اش را سپری می‌کند. دوستانش برای او ضیافتی ترتیب داده‌اند که…
در این پُست داستان کوتاه "پایین پریدن" نوشته‌ی دان شـِـی را می‌شنویم.

Don Shea
دان شـِـی

آگهی ترحیمی به اشتباه در روزنامه‌ای چاپ می‌شود و مسئول ستون درگذشتگان را به دردسر می‌اندازد...
در این پُست داستان کوتاه دیگری از توبیاس وولف با نام « ستون درگذشتکان » را می شنویم.

Tobias Wolff ۱۹۴۵

پرستون استرجس مانند جان هیوستن، یکی از نخستین فیلم‌نامه‌نویسان دوران ناطق بود که به کارگردانی روی آورد و فیلم‌هایی که بر مبنای فیلم‌نامه‌های خود ساخت، تجربه‌هایی روایی‌ای را که در دهه‌ی 1930 آغاز کرده بود، فراتر هم برد. او به ساخت کمدی‌های اسکروبال ادامه داد و با آنکه در اصل برای پارامونت کار می‌کرد، ولی آنها را با عنصری ادغام می‌کرد که با درام‌های اجتماعی سنت فیلم‌سازی برادران وارنر، بیشتر تناسب داشت.
«مگینتی بزرگ»، «داستان پام بیچ»، «سفرهای سالیوان» و «ناارادتمند شما» از آثار مهم او هستند.
در این پُست پادکست معرفی و نقد فیلم «خانم ایـو» را می‌شنویم.

پ.ن یک: اکروبال (Screwball) نوعی فیلم کمدی است در دهه‌ی ۱۹۳۰ که داستان آن برخاسته از دوران رکود اقتصادی آمریکا بود.
پ.ن دو: در طی یک نظرسنجی که در سال ۲۰۱۵ بی‌بی‌سی از ۶۲ منتقد فیلم انجام داد، فیلم «خانم ایـو» در فهرست صد فیلم برتر تاریخ سینمای آمریکا رتبه‌ی 32 را از آن خود کرد.

سالی به دور از غم برای همه‌ی شما آرزو می‌کنم.

شعر: من به باغ گل سرخ
سراینده: هـ . ا . سایه

سینما برای ژان‌ پیر ملویل یعنی سبک؛ جایی که روایت شخصیت و گفتگو چنان تراش می‌خورند تا درسبک مورد علاقه‌ي ملویل و همچون قطعات آن جا بگیرند. همه‌ چیز در خدمت سبک است و سبک عصاره‌ی جهان‌بینی ملویل. فولکر شلوندروف دستیار ملیول در فیلم «کلاه» می‌گوید:
ملویل فصل‌هایی از رمان پي‌یر لسوو نویسنده‌ی جوان سری نوآر را انتخاب کرد و مابقی را دور ریخت، بعد گفتگو‌ها و تکه‌هایی از این فصل‌ها را انتخاب کرد و گفت فیلم‌نامه‌ی ما این است. بدون اینکه یک کلمه نوشته‌ باشد.
این نقل قول روش ملویل را نشان می‌دهد، هرچیزی تا آنجا که در سبک او نگجد. زائد است و او دوست دارد گفتگو را به حداقل ممکن می‌رساند...
در این پُست پادکست فیلم «سامورایی» و معرفی کارگردان آن را می‌شنویم.

ژان-پیِر مِلویل با نام اصلی ژان-پیِر گرومباخ
(۱۹۱۷ – ۱۹۷۳)
فیلمساز و کارگردان مشهور فرانسوی است و از آتار مهم او می‌توان به:
سکوت دریا، کلاه، لئون مورن کشیش، ارشد خانواده‌ی فرشو،‌ نفس دوباره، ارتش سایه‌ها، دایره‌ی سرخ و یک پلیس نام برد.
Music: François de Roubaix

فون‌گونتن تحت فشار بازجوها قرار گرفته‌است. او ترسیده و در آستانه‌ی شکستن است. رئیس نظاره‌گر بازجویی‌ست و ماتئی در روز آخر حضورش در زوریخ قصد ندارد دخالت کند چون پرونده دست او نیست...
در این پُست قسمت پنجم از رمــان قول اثر فریدریش دورنمات را می‌شنویم.

فریدریش دورنمات (۱۹۹۰ – ۱۹۲۱)
Friedrich Dürrenmatt

هیچ‌کس باور نمی‌کند که فون‌گونتنِ دوره‌گرد بی‌گناه است و همه به او مظنون هستند، به جز ماتئی و خود بازرس. سه دختر دیگر هم در همان ایالت کشته‌شده‌اند. بازرس و ماتئی به‌همراه گروه تحقیق به محل قتل گریتلی موزر می‌روند...
در این پُست قسمت چهارم از رمان قول اثر فریدریش دورنمات را می‌شنویم.

ماتئی پلیس زبردست، نزد خانواده‌‌ي گریتلی موزر مقتول می‌رود که خبر مرگ دخترشان را به آنها بدهد. دِه مگن‌دورف به‌هم ریخته و همه خواهان اجرای عدالت‌اند...
در این پُست قسمت سوم از رمان « قـول» اثر فیریدریش دورنمات را می‌شنویم.

فریدریش دورنمات
۱۹۲۱ – ۱۹۹۰
Friedrich Dürrenmatt

دکتر ح رئیس سابق پلیس ایالتی زوریخ، نویسنده‌ی رمان‌های پلیسی را درون ماشین خود طوری گیر انداخته و دارد خاطرات واقعی پرونده‌ای را برایش شرح می‌دهد که او نه راه پس دارد و نه راه پیش. پرونده‌ای که ما را با ماتـئی آشنا می‌کند. پلیسی به غایت توانا و بی‌احساس...
دورنمات تا اینجا به‌گونه‌ای «داستان درون داستان» خط سیر حوادث خود را پیش می‌برد. همه‌‌ی شخصیت‌ها حتی حاشیه‌ای، درست و دقیق طراحی شده‌اند و کشش دراماتیک داستان را بیشتر و بیشتر می‌کنند.
در این پُست قسمت دوم از رمان «قـول» اثر فریدریش دورنمات را می‌شنویم.

فریدریش دورنمات
۱۹۲۱ – ۱۹۹۰
Friedrich Dürrenmatt

قهرمان دورنمات به شهری به‌نام «خـور» برای سخن‌رانی در باب هنر نگارش رمان‌های پلیسی دعوت می‌شود و در راه بازگشت درگیر وقایعی می‌شود...
در این پُست قسمت اول رمان «قــول»، مقدمه‌ی (نوشته‌ی س.محمود حسینی‌زاد) آن را می‌شنویم.

فریدریش دورنمات
۱۹۲۱ – ۱۹۹۰
Friedrich Dürrenmatt
نمایشنامه‌نویس و رمان‌نویس برجسته سوئیسی‌ است و از آثار مهم او می‌توان به فیزیک‌دان‌ها، سوء‌ظن -
ازدواج آقای می‌سی سی پی، ملاقات بانوی سالخورده، غروب روزهای آخر پاییز و پنچری، رمولوس کبیر ( همگی نمایش‌نامه و ترجمه‌ی حمید سمندریان هستند) و کشمکش بر سر سایه خر نام برد

فیلمی مهیج درباره‌ی ترور جان‌اف‌کندی و دادستانی کنجکاو به نام جیم‌گریسون با بازی کوین کاستنر.
تفسیرهای زیادی در فیلم وجود دارد. موقعیت‌هایی وجود دارد که در آن الیور استون واقعا از ما می‌خواهد که به شخصیت‌های فیلم در هنگام توضیح‌دادن گوش بدهیم. این صحنه‌ها می‌توانستند مرگبار باشند. او با استفاده از بازیگران ماهر و قطع دوربین بین نقطه‌دیدهای متفاوت، و بازسازی حوادثی که آنها را تفسیر می‌کنند، به صحنه‌ها جذابیت می‌بخشد. راوی اصلی «آقای ایکس» است، یک کارمند عالی‌رتبه‌ی پنتاگون که نقش او را «دونالد ساترلند» ایفا می‌کند. گفته‌ می‌شود شخصیت او بر اساس شخصیت یکی از طرفداران نظریه‌ي توطئه، به نام سرهنگ ال.فلچر پروتی ساخته شده است. آیا چیزی که او به گریسون می‌گوید بازتاب وضعیت و تفکرات صاحبان صنایع نظامی در اوایل دهه‌ي شصت است؟ به‌نظر می‌رسد که اینطور باشد.
در این پُست پادکست معرفی فیلم «جـی اف کـی» و کارگردان آن «الیور استون» را می‌شنویم.

ویلیام الیور استون ۱۹۴۶
Oliver Stone‎
کارگردان، نویسنده و تهیه‌کننده آمریکایی است و از آثار مهم او می‌توان به:
وال‌استریت، سه‌گانه‌اش درباره‌‌‌ی جنگ ویتنام ( جوخه – متولد چهارم ژوییه – بهشت و زمین)، قاتلین بالفطره، نیکسون،‌ دوربرگردان یا Uturn، مرکز تجارت جهانی، دبلیو و فیلم اسنودن نام برد.
او فیلم‌نامه‌ي فیلم‌های قطار سریع‌السیر نیمه‌شب ( آلن پارکر) و صورت‌زخمی ( برایان دی‌پالما) را نوشته و برای آنها موفق به دریافت اسکار شده‌است.

روزی زنگی خانم لارسونی‌یر با قفس طوطی و میله‌ی داخل و قفلش آمد و آن را با فلیسیته داد. به عنوان یادگار و به نشانه‌ی احترام به خانم اوبن. بین طوطی و فلیستیه الفتی عجیب برقرار شد. اُنسی که تا لحظه‌ی آخر او را رها رها نکرد...
در این پُست قسمت پایانی داستان ساده‌دل، نوشته‌ی گوستاو فلوبر را می‌شنویم.

گوستاو فلوبر
(۱۸۲۰ – ۱۸۸۰)
Gustave Flaubert

ویرژینی، دختر خانم اوبن را برای آموختن تعلیمات دینی به کلاس فرستادند و پـُـل را هم به یک مدرسه‌ي راهنمایی در کان. فلیستیه تنهاست و برای اینکه از حس دلتنگی و خودخوری دربیاید، با اجازه‌ی خانم از خواهرزاده‌اش ویکتور می‌خواهد که یکشنبه‌ها نزد او بیاید. ولی او هم قصد سفر در سر دارد...
فلوبر در ترسیم سادگی و بی‌غل‌وغش بودن دل فیلیسته بی‌نهایت هنرمندانه عمل‌کرده‌است. این زن پاک و بی‌ریا آنقدر درون صافی دارد که با یک بوسه‌ی خانم اوبن حاضر است او را بپرستد.
در این پُست قسمت دوم داستان کوتاه ساده‌دل اثر گوستاو فلوبر را می‌شنویم.

گوستاو فلوبر
(۱۸۲۰ – ۱۸۸۰)
Gustave Flaubert

در ابتدا با شخصیت فلیسیته و خانم اوبن آشنا می‌شویم و فلوبر درابتدا با ریزبینی هرچه تمام به توصیف کمی از گذشته‌ی خانم اوبن و فلیسیته که او برایش کار می‌کند و جو زندگی و خانه می‌پردازد...
از سبک داستان که بگذریم، در «ساده‌دل‌» صمیمیت و انسانیتی موج می‌زند که کتاب شسته‌رفته، و بیش از شسته‌رفته‌ی «مادم بوآری» فاقد آن است. گرچه فلوبر خود به شدت ضد مساوات و خودبزرگ‌بین بود و در هنگامه‌ی انقلاب می‌توانست بنویسد: «من از همنوعان خود بیزارم و ابداً احساس نمی‌کنم همقطار ایشانم»، این احساسات گویا در داستان مجال برزو نیافته‌اند. او در وجود زن خدمتکار، فلیسیته، نجابتی دور از دسترس طبقه‌ی فاسد بورژوازی می‌یابد...
در این پُست قسمت اول داستان کوتاه «ساده‌دل» اثر گوستاو فلوبر را می‌شنویم.

گوستاو فلوبر (۱۸۸۰ – ۱۸۲۰)
Gustave Flaubert
از نویسندگان تأثیرگذار قرن نوزدهم فرانسه است و از آثار مهم وی می‌توان به:
مادام بوآری، تربیت احساسات، سالامبو، وسوسه‌ی سن آنتوان، و بووار و پکوشه اشاره کرد.
نویسندگانی همچون گی دو موپاسان، امیل زولا و آلفونس دوده از وی تاثیر پذیرفته‌اند و خود وی نیز متاثر از بالزاک بوده است.

قهرمان فلینی، مارچلو خبرنگار روزنامه‌ای‌ست که «زندگی شیرینِ» اعیان‌زادگان در حال زوال، ستاره‌های درجه‌ی دوم سینما، عیاش‌های سالخورده و زنان تاجر را روایت می‌کند.
بخش‌های میانی «زندگی شیرین» مربوط به اشتاینر است. کسی که گویا تمام حسر‌ت‌های زندگی مارچلو است. اشتاینر در آپارتمانی مملو از آثار هنری زندگی می‌کند. او محفلی دارد که در آن شعرا، خواننده‌های آوازهای محلی و روشنفکر‌ها حضور دارند. شب مهمانی اشتاینر فرا می رسد و سپس دومین صحنه‌ را از اشتاینر می‌بینیم که دردناک است و آن هنگامی‌ است که مارچلو پی می‌برد که تار و پود آرامش اشتاینر از دروغ بافته شده است.
دورغی که در بطن زندگی مردم نیز در جریان است و فیلنی آن را چه در طبقه‌ی مرفه و چه در کف خیابان و باورهای مذهبی مردم جاری‌ می‌بیند و او آن را با بی‌رحمی به باد انتقاد می‌گیرد. آنقدر صریح و بی‌پرده که با اعتراض شدید واتیکان روبرو می‌شود.
در این پُست پادکست معرفی فیلم «زندگی شیرین» اثر جاودانه‌ی فدریکو فیلنی را می‌شنویم

فدریکو فلینی فیلم‌نامه‌نویس و کارگردان فیلم ایتالیایی بود و از آثار مهم وی می‌توان به:
جاده، شب‌های کابیریا، هشت و نیم، جولیتای ارواح، ساتیریکون، دلقک‌ها، رُم، آمارکورد، کازانووای فلینی و شهر زنان اشاره کرد.
پ.ن: برای آشنایی کامل با کارگردان، قسمت اول پادکست فیلم «هشت‌و‌نیم» را در همین کانال بشنوید!

شخصیت‌های کمدی فیلم‌های باستر کیتون هیچ یک شبیه دیگری نبودند و هرگز تبدیل به «تیپ» نشدند. هرآنچه در مورد خصایص کاری او می‌توان ذکر کرد، در مورد چاپلین صدق نمی‌کند، به‌طوری که می‌توان با چشم‌پوشی از کارکردهای متضاد سیاسی این دو استاد بزرگ، ‌به یک نتیجه‌گیری صریح رسید:
اینکه چاپلین بازیگری درجه‌ی یک و کارگردانی درجه‌ی چندم بود، و کیتون هم بازیگری درجه‌ی یک و هم کارگردانی درجه‌ی یک بود. صرف فیلم‌سازی برای کیتون بیشتر از مولف بودن اهمیت داشت. او بنابر سنت پسندیده‌ی هنرمندان شرقی ( مثل مینیاتوریست‌ها و خطاطان ایرانی) از گذاشتن امضاء پای آثارش امتناع می‌کرد؛ و اگر در عنوان‌بندی فیلم‌هایش نام‌های دیگری نیز می‌بینیم به همین جهت است.
در این پُست پادکست فیلم ژنرال و معرفی باستر کیتون را می‌شنویم.

باستر کیتون بازیگر، کمدین، نویسنده و کارگردان آمریکایی است. و از آثار مهم او می‌توان به:
خانه خالی از سکنه، پلیس‌ها، مهمان‌نوازی ما، شرلوک جوان (جونیور)، هفت‌ شانس، به غرب نرو، بتلینگ باتلر، استیمبوت بیل جونیور، فیلم‌بردار، بی‌قیدوبند، پارتی شبانه دخترها و فیلم اشاره کرد.
Music: William P. Perry
در قسمت دوم پادکست که نقد فیلم است، قسمت‌هایی از نقد را که داستان را اسپویل می‌کند حذف کردم (برای کسانی که فیلم را احتمالا ندیدند)

پ.ن: برای این فیلم هفت نفر در دوره‌های مختلف موسیقی ساختند. پیانویی که در بک پادکست می‌شنوید اولین موسیقی‌ای است که توسط «ویلیام پری» برای «ژنرال» در سال ۱۹۲۶ ساخته شده‌است.

«اندرز» در برزخ مرور خاطرات شناور شده‌است. او دیگر نیست. وجود ندارد ولی خاطراتش در مغز ش موج می‌زنند...
چقدر زمان پدیده‌ی عجیبی‌ست.
و البته قلم توبیاس وولف
بی‌هیچ توضیح بیشتری اولین داستان از کتاب انجیل سفید را به‌نام «یک گلوله در مغز» در پُست بعدی می شنویم.
این داستان که فوق‌العاده بود...
در این پُست داستان کوتاه « یک گـلـوله در مـغـز» را می‌شنویم.

توبیاس وولف Tobias Wolff
نویسنده آمریکایی است. او استاد مسلم خاطره‌نویسی و داستان کوتاه است. از آثار مهم او می‌توان به « در ارتش فرعون » و « دزد پادگان » اشاره کرد.

صحبت از یکی از بهترین طنز‌های سیاه و تلخ تاریخ سینماست. فیلم پر از اجراهای کمدی بسیار خوب و بازی‌های بی‌نظیر (پیتر سلرز و جرج ‌سی اسکات) است و در لوکیشن‌ها محدودی مثل یک دفتر و محیط پایگاه نیروی هوایی، اتاق عملیات و داخل یک بمب‌افکن بی- 25 فیلم‌برداری شده است
و با وجود چنین لوازم ابتدایی‌ای ( یک میز دایره‌ای بزرگ، حلقه‌ای از چراغ‌ها، چند نقشه‌ در پس‌زمینه) و یک فیلم‌نامه‌ی فوق‌العاده، که کوبریک و تری سَوتِرن آن را بر اساس داستان پیتر جرج نوشتند، فیلمی ساخته‌شد که احتمالا بهترین کنایه‌ی سیاسی قرن است، فیلمی که با مطرح‌کردن این موضوع از جنگ سرد پرده برمی‌دارد که اگر «عامل بازدارند‌ه‌ی اتمی» کل حیات را بر روی زمین نابود کند، گفتن اینکه پس این عامل بازدارنده چه نقشی داشته دشوار خواهد بود.
آیا انسان نهایتا در برابر ماشین‌های ویران‌گر ساخته‌ی خودش تسلیم ‌می‌شود؟
هشداری که کوبریک یک بار دیگر بعد از این فیلم در اودیسه‌ی فضایی 2001 در قالبی تمثیلی (رایانه‌ی هال 9000) داد...
پ.ن: عامل بازدارنده‌ی اتمی یاNuclear Deterrent سیاست جلوگیری از جنگ با ترساندن دشمن از سلاح هسته‌ای است. «سلاح‌های بازدارنده‌ی آمریکا» در برابر «ماشین روز قیامت» شوروی
در این پُست پادکست فیلم «دکتر استرنج‌لاو» را می‌شنویم.

استنلی کوبریک ۱۹۹۹- ۱۹۲۸
Stanley Kubrick
کارگردان و تهیه کننده‌ی نامدار آمریکایی‌ست و از آثار او می‌توانیم به :
بوسه‌ی قاتل - راه‌های افتخار – اسپارتاکوس – لولیتا - ۲۰۰۱: ادیسه‌ی فضایی - پرتقال کوکی - بری لیندون – درخشش - غلاف تمام‌فلزی - چشمان کاملاً بسته اشاره کنیم.
پ.ن یک: در این پادکست که نقد فیلم را در آن می‌شنوید، من آن قسمت را که داستان فیلم را اسپویل می‌کند حذف کردم.
پ.ن دو: روح زنده‌یاد «اکبر عالمی» شاد!‌ من برای بار اول در برنامه‌ی «هنر هفتم» او، در سال 1370 این شاهکار استنلی بزرگ را دیدم.
پ.ن سه: نام ترانه‌ی آخر پادکست «باز یکدیگر را خواهیم‌دید» از «ورا لین» است.

«غرامت مضاعف » در کارنامه‌ی بیلی وایلدر سومین فیلم اوست و او از همان آغاز آنقدر جسور بود که یک فیلم جنایی را با این سطور آغاز کرد:
« من او را برای پول – و یک زن – کشتم. نه پول گیرم آمد و نه آن زن »
یک شاهکار فیلم‌ نوآر نقشی تعیین‌کننده در به اوج رساندن این ژانر داشت. فیلمی درباره‌ی گناه و جنایت و امیال مهارناپذیر بشری که رگه‌های بدبینی خشونت‌بار چندلر را در آن به وضوح می‌بینیم.
چندلر علاوه بر این فیلم فیلم‌نامه‌ي « بیگانگان در ترن» 1951، «خواب ابدی» 1946 و «خداحافظی طولانی» 1973 را نیز نوشته‌است.
در این پُست پادکست فیلم « غرامت مضاعف » را می‌شنویم.

بیلی وایلدر
کارگردان، فیلم‌نامه‌نویس، تهیه‌کننده و روزنامه‌نگار آمریکایی اتریشی‌تبار بود و از آثار مهم او می‌توان به :
آخر هفته‌ی گمشده ، سان‌ست بلوار ، تک خال در حفره ، بازداشتگاه شماره ۱۷ ، سابرینا ، خارش هفت‌ساله ، شاهدی برای تعقیب ، بعضی‌ها داغشو دوست دارند ، آپارتمان و شیرینی شانس اشاره کرد.

روز مادر مبارک

شعر: مادرانه / حسین منزوی

در بخشی از شعر حسین منزوی یک لالایی معروف ترکی را به‌کار می‌گیرد که مادران به نوبت همه‌ی بچه‌ها را با آن خوابانده‌ است :
« لالای دی‌ییم یاتاسان – قئزیل گوله باتاسان » / « لالایی بگویم تا به خواب سرخ فرو روی»

نشانه‌های مذهبی در بینش کیشلوفسکی نمود پررنگی دارند. وجدان، احساس گناه و تردید اخلاقی مایه‌های آشنایی برای او شدند و همه‌ی اینها شالوده‌ی طرح بزرگی بود که در دهه‌ی هزار و نهصد و هشتاد میلادی، به ثمر نشست و آن مجموعه‌ی ده فیلم بلند و نیمه بلند بود به نام «ده فرمان» که برای تلویزیون لهستان ساخته‌شد. او و کریستف پسیه‌ویچ (نویسنده‌ فیلم‌نامه‌ها به‌همراه خود کیشلوفسکی) دیدگاه‌های بدیع و مدرن امروزی را در مضامین مذهبی کتاب مقدس وارد کردند و تصویری از واقعیت‌های لهستان آن موقع ارائه دادند.
به عنوان فیلم‌سازی از خطه‌ی بحث‌برانگیز و سیاست‌زده‌ی شرق اروپا، دغدغه‌های سیاسی در آثار پخته‌تر او مرکزیت نداشتند و به رغم مکان و زمان مشخص فیلم‌ها، جنبه‌های اخلاقی عام و جهان‌شمول‌شان قید و بندی را بر نمی‌تابیدند.
دو اثر به نام‌‌های «فیلمی کوتاه درباره‌ی قتل» و «فیلمی کوتاه درباره‌ی عشق» از بهترین آثار این مجموعه هستند.
در این پُست پادکست معرفی این فیلم‌ساز و مجموعه فیلم «ده فرمان» را می‌شنویم.

کریشتوف کیشلوفسکی
Krzysztof Kieślowski
۱۹۴۱ –۱۹۹۶
کارگردان و فیلم‌نامه‌نویس اهل لهستان‌ است و از آثار مهم او می‌توان به :
شیفته دوربین (آماتور)، ده فرمان( فیلمی کوتاه درباره‌ی قتل - فیلمی کوتاه درباره‌ی عشق) زندگی دوگانه ورونیک، زندگی دوگانه ورونیک و سه رنگ (آبی- سفید- قرمز)
Music: Zbigniew Preisner
پ.ن: پرایزنر موزیسین توانمندی‌ست.
سولوی فلوت آخر پادکست فوق‌العاده‌ست.
اینجور ترکیب‌ها کم‌نظیرند. مثل برنارد هرمن برای هیچکاک است.

رئیس دارالوکاله هرطور که می‌توانست با بارتلبی کنار می‌آمد « لیکن اینگونه اتفاق می‌افتد که عالیترین تصمیمات اشخاص منیع‌الطبع بر اثر اصطهکاک مستمر با اذهان فرومایه عاقبت مستهلک می‌شوند»
و بدینسان او بود که بارتلبی را ترک کرد و به جای دیگری رفت...
در این پُست قسمت پایانی داستان کوتاه «بارتلبی محرر» را می‌شنویم.

هرمن ملویل ۱۸۹۱-۱۸۱۹
Herman Melville

رئیس دارالوکاله برای چندمین بار از اخراج بارتلبی صرفه‌نظر می‌کند. چرا؟ شفقت او بر نفس اماره‌ي او چیره می گردد چرا که در نظر او این حکم الهی‌ست:
«شما را فرمانی تازه می دهم، که به یکدیگر مهر بورزید.» ...
واقعا چقدر امکان دارد با همدیگر تا این حد مماشات کنیم و به هم مهر بورزیم؟
در این پُست ادامه و قسمت سوم داستان «بارتلبی محرر» را را می‌شنویم.

هرمن ملویل ۱۸۹۱-۱۸۱۹
Herman Melville

بارتلبی وارد دارالوکاله می‌شود. ولی او کسی نیست که رئیس انتظارش را دارد. سرتق و لجباز. حرف حرف خودش است و رئیس ناراحت و درمانده از اینکه چه باید بکند. ولی‌ در تصمیم‌گیری درباره‌ی بارتلبی عجول برخورد نمی‌کند...
در این پُست قسمت دوم از داستان کوتاه « بارتلبی مـحـرّر (داستانی از وال‌استریت) » را می‌شنویم.

هرمن ملویل ۱۸۹۱-۱۸۱۹
Herman Melville

در یک دفتر ثبت اسناد و تا حدودی وکالت، سه نفر برای وکیلی کار می‌کنند. نام (مستعار) آنها بوقلمون، گازانبر و زنجبیلی‌ست. کار دفتر زیاد شده و رئیس آگهی استخدام برای یک فردی دیگر می‌دهد و ...
هرمن ملویل در شروع خیلی خوب و هنرمندانه فضای دفتر را توصیف می‌کند.
در این پُست قسمت اول داستان کوتاه «بارتلبی محرّر (داستانی از وال‌استریت) » را می‌شنویم..

هرمن ملویل ۱۸۹۱-۱۸۱۹
Herman Melville
رمان‌نویس، شاعر و نویسندهٔ داستان‌های کوتاه آمریکایی است. او خالق رُمان‌‌هایی‌ست از جمله :
تی پی (تای پی) / اُمو / موبی دیک / ماردی / ردبرن: اولین سفر / نیم‌تنه‌ی سفید و مجموعه‌ شعرهای: قطعه‌شعرهای جنگ و خاطرات جنگ

مثل همیشه و بنابر عادت برادران کوئن شاهد فیلمی پر از خشونت عریان و توام با طنز و کمدی هستیم. مسیری که آنها در اکثر آثارشان طی می‌کنند. بازی‌های فوق‌العاده و فضاسازی بی‌نظیری را می‌بینیم. یک کمدی جنایی خشن با فضایی برخلاف تصور گرم و صمیمی؛ فیلمی که مضمون حرص و فساد و جنایتش، فیلم تشنه‌ی خون (اولین فیلم این دو برادر) را به یاد می‌آورد ولی فرصت رستگاری بیشتری را در قیاس با آن فیلم در اختیار شخصیت‌های فیلمشان می‌گذارند. «فـارگـو» اسکار بهترین فیلم‌نامه‌ی اُرجینال و بهترین بازیگر نقش اول زن را برای فرانسیس مک‌دورمند ( همسر جوئـل) به ارمغان آورد.
در این پُست پادکست معرفی خالقان فیلم خوب «فـارگـو» و نقد آن فیلم را می‌شنویم.

کارگردان: جـوئـل کـوئـن
موسیقی: کارتر برول
سال تولید: ۱۹۴۶ - محصول آمریکا
Music: Carter Burwell

سینما یعنی تصویر و دیدن تصاویر فیلمی از خالق اثر شگرف «درخت زندگی» که با فیلم «روزهای بهشت» در سال هزار و نهصد و هفتاد و هشت اسکار بهترین فیلم‌برداری را گرفته، هیجان‌انگیز است. او آدم آسانی نیست، اخلاقش به قول معروف «سگی» ست و تحملش سخت است، اما به خود نیز سخت می‌گیرد ، و می‌تواند اثرش را زیر سوال ببرد و بیست سال به هالیوود پشت کند و فیلمی خلق نکند اما افق سینما با مالیک حقیقتا یک گام پیش رفته ‌است.
مالیک دیر به سینما آمد. تحصیلات دیگری می‌کرد، اما از پایان‌نامه‌اش دفاع نکرد. موضوع پایان نامه او «ادراک جهان در آثار کی‌یرکگور، هایدگر و ویتگنشتاین» بود. بعدها در دانشگاه ام‌آی‌تی فلسفه درس داد و از زبان آلمانی، یکی از کتاب‌های هایدگر را به نام «اصل خرد» ترجمه کرد و اینگونه فردی چنین سختگیر و عمیق وارد سینما شد.
در این پُست پادکست معرفی ترنس مالیک و فیلم روز‌های بهشت را می‌شنویم.

کارگردان: ترنس مالیک
موسیقی: انیو موریکونه
سال تولید: ۱۹۷۸ - محصول آمریکا
Music: Ennio Morricon

«دارو» شخصیت داستان «آلبر کامو» در چنین وضعیتی زندگی مي‌کند. تنهای تنها...
او در برزخی به دام افتاده‌است. باید تاوان انتخاب و عملش را پس دهد. چرا که در میان دو انتخاب که هیچ یک را شرافتمندانه نمی‌داند قرار گرفته‌است. او ناگزیر از انتخاب است. این سرنوشت اوست و حق ندارد ار آن فرار کند. پس او انتخاب می کند و این انتخاب تاوان سنگینی در پی دارد و آن پذیرش تنهایی است. احساسی که کامو هیچگاه با آن بیگانه نبود. او در همین دوران در یادداشت‌های روزانه اش می‌نویسد:
« باید راه تنها زیستن را دوباره بیاموزم».
در این پُست داستان کوتاه زیبای میهمان نوشته‌ی آلبر کامو را می‌شنویم.

آلـبـر کـامـو ۱۹۶۰-۱۹۱۳
Albert Camus
نویسنده، فیلسوف و روزنامه‌نگار فرانسوی برنده جایزه ادبی نوبل است.
او خالق رُمان‌‌هایی‌ست از جمله : بیگانه / طاعون / سقوط / مرگ خوش / آدم اول
و نمایشنامه‌های : کالیگولا / مرثیه‌ای برای راهبه / سوء‌تفاهم / حکومت نظامی/ دادگستران / تسخیر‌شدگان
و آثار غیرداستانی : افسانه‌ی سیزیف / انسان طاغی / وقایع‌نامه الجزایر

پ.ن : مترجم این داستان دوست من، مهدی چیت‌سازها هستند. متن مقدمه‌ هم از ایشان است.

زنی پیر، مردی جوان و زنی جوان. در خانه‌ای که همه چیز در آن بوی گذشته می‌دهد و گویی تنها نیرویی که آن را برپا نگه داشته یادها و نفس‌ها و عطرهای گذشته‌است. اما در این میان چیز ناشناختنی، جادویی شگفت‌انگیز در کار است تا از گذشته بگذرد و به اکنون و آینده، به جاودانگی، برسد:
جاودانگی عشق، جاودانگی جوانی.
« آئـورا » نام دیگر تمناست.
در این پُست قسمت پایانی رُمان « آئـورا » را می‌شنویم.

رُمـان آئـورا
کارلوس فوئنتس
Carlos Fuentes Macías
۱۹۲۸ - ۲۰۱۲
پـــایـــان
امیدوارم از این رُمـان صوتی لذت برده‌باشید

فلیپه ‌مونترو پیرزن را عامل رفتار غیرطبیعی آئورا می‌داند. بر این باور است که پیرزن دختر را تحت نفوذ خود گرفته. اما چگونه؟ او بسیار مُصر است که این راز را کشف کند تا او را از اسارت پیرزن برهاند و شاید خود را از کابوس‌های ترسناک...
در این پُست قسمت چهارم رُمـان «آئـورا» را می‌شنویم.

رُمـان آئـورا
کارلوس فوئنتس
Carlos Fuentes Macías
۱۹۲۸ - ۲۰۱۲

فلیپه مونترو با خواندن خاطرات ژنرال یورنته درمی‌یابد که آنها خیلی هم ارزش ادبی آنچنانی ندارند آنگونه که همسر پیر تو می‌گوید. دست او برای دخل و تصرف در آنها بسیار باز است. ولی وجود آئورا افکار او را به هم می‌ریزد...
به قصد انجام کاری به جایی می‌روید و قصدتان چیزی دیگری‌ست ولی عشق این حرف‌ها نمی‌شناسد.
در این پُست قسمت سوم رُمـان آئـورا را می‌شنویم.

رُمـان آئـورا
کارلوس فوئنتس
Carlos Fuentes Macías
۱۹۲۸ - ۲۰۱۲

فلیپه مونترو مسخ چشمان دختر شده است. او سعی می‌کند که خوددار باشد اما گویی دیگر کار از کار گذشته است...
وصف حال او کاملا در کلام سعدالدین وراوینی می‌گنجد آنجا که در «مرزبان‌نامه» گفت:
روزی نگر که طوطیِ جانم سویِ لبت
بر بویِ پسته آمد و بر شکّر اوفتاد
آیا اسیر چشمان کسی شده‌اید؟ مگر ممکن است عاشق نشده باشید!!!
ولی آنطور که راه رهایی نداشته باشید. آنگونه‌ که گویی که جادو شده‌ باشید.
در این پُست قسمت دوم رُمـان «آئـورا» را می‌شنویم.

رُمـان آئـورا
کارلوس فوئنتس
Carlos Fuentes Macías
۱۹۲۸ - ۲۰۱۲

تا حالا شده که اتفاقی کاملا خارج از منطق ذهنی شما که همیشه بر طبق عادت در ذهن دارید شما را در مسیری قرار بدهد که اگر امکان داشت از بیرون به خودتان و آن رویداد و مجموعه‌ی عوامل نگاه کنید، خارج از تصورتان باشد؟ این اتفاقی‌ست که برای «فلیپه‌ مونترو» افتاده‌است. او آگهی‌ای در روزنامه می‌بیند و ...
«کارلوس فوئنتس» تا اینجا در «آئـورا» در توصیف اتمسفر داستان خیـــلی خوب عمل کرده‌است و تصویری که ارائه می‌دهد، کاملا سینمایی‌ست. از آن تصویرها که من عاشقش هستم.
در این پُست قسمت اول از رُمـان «آئـورا» را می‌شنویم.

کارلوس فوئنتس
Carlos Fuentes Macías
۱۹۲۸ - ۲۰۱۲
نویسنده مکزیکی و یکی از سرشناس‌ترین و پر‌آوازه‌ترین نویسندگان اسپانیایی زبان است و از رُمان‌های او می‌توانیم اشاره کنیم به :
پوست ‌انداختن / سر هیدار / آب سوخته / گرینگوی پیر / اینس

ایوان تورگن‌یف خود فرزند یک مَلاک بود و ظلمی را که نظام ارباب و رعیتی روسیه بر طبقه‌ی زیر درست خود روا می‌داشت خوب لمس کرده‌بود و احساس همدردی و آزادمنشی فطریش متوجه ‌آنان می‌شد. با آنها همزاد‌پنداری می‌کرد و طبعا درد آنها را نیز در آثارش بسیار مطرح می‌کرد. در داستان ارمولای و زن آسیابان ما لایه‌هایی از «طنز سیاه» را هم می‌توانیم حس کنیم.
در این پست داستان کوتاه «ارمولای و زن آسیابان» را می‌شنویم.

ایوان سرگئی‌یویچ تورگن‌یف ۱۸۸۳-۱۸۱۸
Ivan Turgenev
رمان‌نویس، شاعر و نمایشنامه‌نویس روس است. او خالق رُمان‌‌هایی‌ست از جمله : پدران و پسران / دود / رودین / آشیانه نجبا / زمین دست نخورده
و داستان‌های کوتاه : خاطرات یک شکارچی / مرداب آرام / دُن‌کیشوت روسی

چاپلین و فیلم‌سازان صامت دیگر قائل به هیچ مرز ملی نبودند. فیلم‌های آنها بدون درنظر گرفتن زبان به هر جایی رفتند، و فیلم‌های ناطق مثل برج بابل بودند، آنها بین کشورها دیوار می‌کشیدند. آثار چاپلین همواره در مقام یکی از بزرگترین خالقان سینما مورد تحسین واقع می‌شود. در «روشنایی‌های شهر» ما می‌توانیم ابتکار و انسانیت را ببینیم. نبوغ چاپلین حقیقتا خارق‌العاده است. فیلم‌های صامت یک حالت رویایی خلق می‌کنند؛ دیالوگی در کار نیست. فراواقعیتی آزاردهنده در کار نیست تا فیلم را از جریان بیندازد. آنها در خاطره‌ي ما باقی می‌مانند.
در این پُست پادکست فیلم «روشنایی‌های شهر» را می‌شنویم.

کارگردان: چارلی چاپلین
فیلم‌بردار: آرولند توترو
موسیقی: چارلی چاپلین
سال تولید: ۱۹۳۱ - محصول آمریکا
Music: Charlie Chaplin

ویـکفیلد در میان‌سالی دست به اقدامی می‌زند و در مسیری می‌افتد که ناخواسته راه بازگشتی برایش نمی‌ماند...
انسان‌هایی که در لاک تنهایی خود فرو رفته‌اند، شاید این تنهایی و عُزلت را خود انتخاب نکرده‌اند. شاید هم آری. شاید می‌خواهند به دامان اجتماع ولی دیگر توانی برای از نو شروع کردن ندارند. و شاید حتی به‌سختی دوباره پذیرفته‌ شوند. با این تیپ آدم‌ها چطور می‌شود رفتار کرد؟ به‌فرض که خودشان بخواهند، چگونه می‌شود کمکشان کرد؟
در این پُست داستان کوتاه وِیـکفیلد، اثر ناتانیل هاثورن را می‌شنویم.

ناتانیل هاثورن ۱۸۶۴-۱۸۰۴
Nathaniel Hawthorne
نویسنده‌ی برجسته آمریکایی است. او خالق رُمان‌‌هایی‌ست از جمله : حرف سرخ‌فام‌ خانه‌ی هفت‌اشکوبه / رُمانس بلایذدِیل / فون مرمرین / اکسیر حیات
و داستان‌های کوتاه : افسانه‌های بازگفته / گودمن براون جوان / صورت‌سنگی بزرگ

محله‌ی چینی‌ها در زمان خود یعنی سال ۱۹۷۴ یک نئونوآر به حساب می‌آمد. جک نیکلسون فیلم‌نامه‌ی آن را که نوشته‌ی رابرت تاون بود برای پولانسکی فرستاد. نتیجه‌ی آن یک نوآر و داستان جذاب از آب درآمد که موضوع آن درباره‌ی مایع حیات، یعنی آب است. فیلم در عین حال ادای دینی‌ست به شیوه‌ی رمان‌نویسی ریموند چندلر و کارآگاه برساخته‌اش فیلپ مارلو (همفری بوگارت) که هستی‌گرایی و وجودنگری‌اش در تاریخ رمان‌نویسی پلیسی بی‌نظیر است.
در این پُست پادکست فیلم «محله‌ی چینی‌ها» را می‌شنویم.

کارگردان: رومن پولانسکی
فیلم‌بردار: جان ای. آلونزو
موسیقی: جری گلدسمیت
سال تولید: ۱۹۷۴ - محصول آمریکا
Music: Jerry Goldsmith