ParaWatcher Podcast
By Robin Wubben
ParaWatcher PodcastSep 08, 2022
#80 - CP-voetbalvrouwen: ‘Kennismaking internationale top was ook confronterend’
Eind deze maand spelen de cp-voetbalvrouwen hun tweede internationale toernooi. De sport stond – voor mannen – tot en met 2016 op de Paralympische Spelen, en voor de vrouwen is ‘ie enorm in ontwikkeling. En bij die ontwikkeling horen de nodige uitdagingen en hobbels: ‘Het WK vorig jaar was een prachtige ervaring, maar mentaal ook confronterend.’
De Nederlandse vrouwen voetbalden zich vorig jaar naar een vierde plaats, van vijf deelnemende landen, op het allereerste WK. Een leerzame én heftige ervaring, zegt aanvoerster Norah Verkleij. ‘We wisten vooraf dat we allemaal gekeurd en geclassificeerd moesten worden, maar wat dat precies inhield, wisten we niet. Ze gaan echt op zoek naar je zwakke punten, op zoek naar je beperkingen. Mentaal was dat zwaar.’
Toch neemt het team een positieve ervaring mee richting het tweede toernooi: de Nations League in het Deense Korsør (19-22 oktober). ‘Wij hebben al eens zo’n toernooi meegemaakt’, blikt ze vooruit op het vierlandentoernooi. ‘We hopen dat we daarmee toch een beetje voorsprong hebben op de tegenstanders.’
Naast Norah praat ik in aflevering 80 van de ParaWatcher Podcat met Peter Kas, bestuurslid van Stichting CPVV (CP-voetbalvrouwen).
Meer weten?
- Aanleiding voor deze podcast was aflevering 59 over paravoetbal. Die luister je hier.
- Meer over de cp-voetbalvrouwen lees je op hun website: https://www.cpvoetbalvrouwen.nl/
- En meer over de ParaWatcher Podcast vind je dan weer hier: https://parawatcher.nl/
#79 - Joyce van Rooijen-Heuitink: ‘In 2013 kon ik niet bedenken waar de sport nu staat’
Toen Joyce van Rooijen-Heuitink in 2013 bondscoach van de Nederlandse paradressuurruiters werd, had de sport nog een hoog ‘therapeutisch paardrijgehalte’. Nu, tien jaar later, ziet de wereld er heel anders uit. Door serieuzer naar de sport te kijken, met betere paarden en betere (topsport)programma’s, is de sport heel snel heel veel beter geworden. Dat had ze tien jaar terug niet kunnen bedenken.
Met Joyce blik ik terug op haar tien jaar als bondscoach. Over het hoogtepunt hoeft ze niet lang na te denken: de eerste keer wereldkampioen met het landenteam, in 2018. Het dieptepunt? Misschien wel Tokio, waar de ploeg héél graag goud wilde winnen, maar genoegen moest nemen met zilver. En uiteraard blik ik met Joyce vooruit naar Parijs 2024, waarvoor ze een heel ingewikkelde puzzel zal moeten gaan leggen.
Parijs is nog ver. Nog 328 nachtjes slapen.
Foto: Mathilde Dusol (EK 2019)
#78 - Alfred Oonk: ‘Plezier bij de spelers is terug. Dat telt’
Nederland was jarenlang een toonaangevend zitvolleyballand, maar die tijd ligt ver achter ons. De huidige bondscoach Alfred Oonk maakte die tijd nog mee, Nederland zakte daarna weg op het mondiale niveau. Sinds begin mei is hij bondscoach en de eerste stappen zijn gezet. Het allerbelangrijkst? ‘Het plezier moest terug. En al na drie trainingen zag ik dat de jongens weer lachten. Dat telt.’
Over paralympische ambities moeten we volgens Alfred nog even niet praten. Parijs 2024 is sowieso onhaalbaar, als alles op z’n plek valt misschíen Los Angeles 2028, maar het team mikt eigenlijk al vier jaar daarna: Brisbane 2032. Eerste stap is de Bronze Nations League in november.
Maar hoe staat de sport ervoor? Welke stappen moeten gezet worden? Wat neemt Alfred mee van zijn eigen ervaring? Dat en meer hoor je in aflevering 78 van de ParaWatcher Podcast.
Parijs is nog ver. Nog 335 nachtjes slapen.
Foto: Mathilde Dusol
#77 – Roy de Haas: “Boccia-succes hadden we niet zien aankomen”
Voor het eerst won het Nederlands bocciateam dit jaar goud op een internationaal titeltoernooi. Sterker nog: drie keer goud. Een luxe die de sport in Nederland nog nooit heeft meegemaakt. Bondscoach Roy de Haas zag het niet aankomen: ‘Alles viel op zijn plek. Wat het zegt richting de toekomst? In elk geval dat we goed bezig zijn!’
Boccia maakte de afgelopen tien jaar een enorme ontwikkeling door. Van één keer in het weekend trainen in een klein gymzaaltje van een mytylschool in de bossen achter Nijmegen tot een fulltime programma in Nationaal Trainingscentrum Sporthallen Zuid in Amsterdam. En nu dus drie keer Europees goud. Hoe zag Roy de sport zich ontwikkelen? En waar liggen de uitdagingen richting de komende jaren? Dat, en meer, bespreek ik met hem in aflevering 77 van de ParaWatcher Podcast.
Wil je meer weten over boccia? Kijk op https://www.boccia.nl/.
Parijs is nog ver. Nog 342 nachtjes slapen.
Foto: EPC 2023
#76 - Lizzy de Greef: ‘Zenuwen kregen op de baan de overhand’
Rolstoeltennisster Lizzy de Greef (19) debuteerde vorige week op een grandslamtoernooi. Op de US Open was het toernooi snel voorbij, maar toch kijkt ze tevreden terug. ‘Ik had mezelf geen druk opgelegd, wilde genieten van mijn eerste Grand Slam. De eerste set was ik heel zenuwachtig, daarna stond ik veel comfortabeler op de baan.’
Lizzy was de afgelopen jaren toonaangevend bij de junioren. Begin dit jaar maakte ze de overstap naar de senioren. Ze begon het jaar bij de senioren als nummer 23 van de wereldranglijst, proefde in juli even aan de top-10. Ze trof het niet bij de loting op de US Open en ging er zowel in enkel- als dubbelspel in de eerste ronde uit. Maar toch is er genoeg te bespreken: hoe was het in New York, hoe belangrijk is de ervaring die ze heeft opgedaan, hoe heeft ze de overstap naar de senioren verwerkt?
#75 - Maurits Morsink: ‘Met minder trainen presteer ik beter’
Hij heeft een A-status als topsporter, maar toch combineert Maurits Morsink (32 jaar) paratriatlon met een fulltimebaan. Potentieel medaillewinnaar in Parijs én adviseur voor sportverenigingen in Rotterdam. De reden is simpel: ‘Ik ben een tijdje fulltime sporter geweest. Maar juist toen ik weer ging werken en minder ging trainen, ging mijn niveau omhoog.’
Maurits is drievoudig Europees kampioen, won eerder dit jaar de World Series in Montréal en voert de paralympische kwalificatieranglijst in de PTS2-klasse aan. Toch blijft hij een beetje in de schaduw van paratriatleten als Jetze Plat en Geert Schipper. Ik praat in aflevering 75 van de ParaWatcher Podcast met de geboren Rotterdammer over die schaduw, over zijn ambities richting Parijs, over hoe hij als voormalig hockeykeeper in de triatlon terechtkwam en waarom het paralympisch parcours van volgend jaar hem wel ligt.
#74 - ‘Als paralympiërs zijn we lang te bescheiden geweest’
Via via hoorde ik ergens in mei dat de VNPD zou worden opgericht: de Vereniging van Nederlandse Paralympische Deelnemers. Een club waar alle Nederlandse paralympiërs – van Rome 1960 tot nu – welkom zijn. Maar: waarom nu die club? ‘We mogen als paralympiërs wel wat trotser zijn op wat we hebben gepresteerd.’
Ik sprak tijdens de eerste reünie van de VNPD met voorzitter Theo van der Meijden (New York 1984) en bestuurslid Gerda Stokkel (Innsbruck 1988, Barcelona 1992 en Atlanta 1996) over de vereniging.
‘De olympiërs hebben al sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw zo’n club; wij nu pas. Hoe dat komt? Toentertijd had paralympische sport nog niet zo’n aanzien als nu. Misschien terecht, maar we hebben het pad geëffend voor waar de sport nu is. We zijn in dat opzicht te bescheiden geweest.’
Meer over de VNPD vind je op https://paralympiers.nl
Parijs is nog ver. Nog 363 nachtjes slapen.
Foto: Ilse Schaffers
#73 - ‘EPC waren een opeenstapeling van hoogtepunten’
Dertien dagen paratopsport in Rotterdam liggen achter ons. De European Para Championships deden wat ze beloofden: ze brachten sporten samen, ze brachten de sport naar het publiek. Hoog tijd om terug te blikken met organisator Eric Kersten en toernooidirecteur Jeroen Straathof: ‘Eén hoogtepunt kiezen? Dat is alsof je vraagt welke van mijn kinderen ik het leukst vind.’
Met Eric en Jeroen praat ik over de dagen in Rotterdam, de hoogtepunten, waar het beter kon en ook: hoe het nu verder gaat met de European Para Championships. Tipje van de sluier: als alles goed gaat, is er in 2027 een tweede editie.
Parijs is nog ver. Nog 370 nachtjes slapen.
Foto: Ilse Schaffers
#72 - Ilse van de Burgwal: ‘Toernooien kosten mijn badmintonners veel geld’
De European Para Championships zijn voor de wat “kleinere” sporten een mooie kans om ervaring op te doen met zo’n groot evenement. Zo ook voor parabadminton, dat normaal EK’s kent die nauwelijks aandacht krijgen. Maar: hoe staat de sport er eigenlijk voor? ‘Financieel hebben we niks te besteden’, zegt coach Ilse van de Burgwal. ‘Of dat een probleem is? Ja. Maar ik probeer positief te blijven.’
In Rotterdam komen Sophie van den Broek, Meike de Kraa, Joshua Donker en Jareth van der Weijden in actie. Van de Burgwal coacht de vier. ‘Vanuit NOC*NSF en Badminton Nederland is er geen financiële steun voor het team’, zegt ze. ‘Sporters moeten dit soort toernooien zelf betalen. Dat vraagt iets enorms van ze. Ze kunnen niet alleen focussen op zo goed mogelijk zijn, maar moeten ook de financiële kant regelen.’
Meer weten?
- Over de European Para Championships: https://europeanparachampionships.com/
- Over parabadminton: https://www.badminton.nl/
- Over ParaWatcher: https://parawatcher.nl/
Parijs is nog ver. Nog 377 nachtjes slapen.
Foto: Ilse Schaffers
#71 - Jeroen Straathof: ‘We willen het verhaal van de sport goed vertellen’
Door zijn sportcarrière kwam Jeroen Straathof in aanraking met de parasport. De oud-tandempiloot is nu toernooidirecteur van de European Para Championships. Wat is eigenlijk zijn rol als toernooidirecteur? En hoe word je dat? Dat en meer besprak ik kort voor de start van het toernooi met Jeroen. In aflevering 71 van de ParaWatcher Podcast.
Meer weten?
- Over de European Para Championships: https://europeanparachampionships.com
- Over ParaWatcher: https://parawatcher.nl
Parijs is nog ver. Nog 384 nachtjes slapen.
Foto: EPC 2023
#70 – Eerste reacties in de mixed zone: ‘Dit voelt zó goed!’
Tijdens grote parasportevenementen is de mixed zone dé plek voor interviews met sporters. Tijdens de WK para-atletiek in Parijs is dat niet anders. Maar ... Wat kún je als journalist in die gemengde zone? In deze aflevering vier ‘eerste reacties’ na het verspringen.
Grote, diepgaande interviews maken tijdens een toernooi is vaak lastig. De focus ligt zó op de prestaties, dat afleiding in de vorm van een goed gesprek er niet bij past. In Parijs was dat niet anders. De eerste reacties, vol emoties – blijdschap, verdriet, teleurstelling – maken veel goed. En leveren minstens zo mooie verhalen op.
In deze aflevering van de ParaWatcher Podcast hoor je verspringers Fleur Jong, Marlène van Gansewinkel, Joël de Jong en Noah Mbuyamba.
(O ja, mocht je Ik Was Nooit in Tokio nog willen lezen, het boek kun je hier nog bestellen. Ik heb er nog een paar liggen)
Parijs is nog ver. Nog 412 nachtjes slapen.
Foto: Marcus Hartmann
#69 – Zwemmers: ‘Geen coach van buiten nodig voor nieuwe prikkel’
Sporters zijn zo af en toe op zoek naar een “nieuwe prikkel”. En dan moet er een totaal nieuwe trainer of coach gevonden worden. De parazwemmers doen dat anders. Assistent Bram Dekker nam het stokje na Tokio 2021 over van toenmalig hoofdcoach Sander Nijhuis. In hoeverre hij de zaken veranderd heeft? ‘Zoveel als ik maar wil’, zegt hij stellig.
Over een paar weken vertrekt Bram met de zwemploeg naar Manchester voor de wereldkampioenschappen. Zijn tweede grote toernooi als eindverantwoordelijke. Ik praat met hem over zijn rol als hoofdcoach, hoe het is om “door te stromen” naar die rol én over de verwachtingen voor de WK.
Ook praat ik met zwemmers Liesette Bruinsma en Bas Takken. Zij zagen eerst Sander het overnemen van Mark Faber en Bram vervolgens van Sander. Zorgt dat voor voldoende nieuwe inzichten en die zo gezochte “prikkel”?
Foto: Mathilde Dusol.
Parijs is nog ver. Nog 419 nachtjes slapen.
#68 - Bangma en Bos: ‘Onze graveltandem is onze fijnste fiets’
In coronatijd ontdekten tandewmielrenners Tristan Bangma en Patrick Bos het gravelen: fietsen over halfverharde wegen. Het vroeg om ander materiaal en een andere manier van fietsen. Hoewel het vooral voor de fun is, benaderen de paralympisch kampioenen en op de baan en wereldkampioenen op de weg het als topsport. ‘Het maakt niet veel uit op welke fiets je zit. Het staat allemaal in het teken van elkaar, we worden er betere wielrenners van.’
In augustus wacht Tristan en Patrick een druk programma, met WK's op de baan, de weg én op gravel. Hoe gaan ze dat combineren?
Parijs is nog ver. Nog 426 nachtjes slapen.
Foto: Velophoto.tx
#67 - Boogschieten: ‘Parijs is een droom, Los Angeles veel realistischer’
Boogschieten is een van de eerste sporten die paralympisch beoefend werd. Toch is Nederland al sinds 2012 afwezig in die sport. Daar moet verandering in komen, als het aan schutters Roy Klaassen, Mark de Gier en coach Pier Elzinga ligt. ‘Als alles op de juiste dag goed valt, zit Parijs erin’, zegt Pier. Roy en Mark zijn iets voorzichtiger.
Roy en Mark zullen Nederland dit jaar vertegenwoordigen op de wereldkampioenschappen in Tsjechië en de Europese titelstrijd in Rotterdam; tijdens de European Para Championships. Zij zien nog genoeg uitdagingen op weg naar de top. ‘Veel schieten, meer ervaring, meer punten. Dat is het belangrijkste dat we moeten doen. En die uitdagingen moeten we zoeken in internationale wedstrijden. In Nederland zijn er te geen schutters op ons niveau.’
European Para Championships
In augustus vindt de eerste editie van de European Para Championships, zeg maar de Europese Paralympische Spelen, plaats in Rotterdam. Tien sporten staan er op het programma. Daar zitten bekende parasporten bij, maar ook sporten waar je minder over hoort: taekwondo, judo, boogschieten en goalball. In aanloop naar de EPC zoek ik in de ParaWatcher Podcast uit wat er in Nederland in die onbekendere sporten gebeurt. Eerder maakte ik afleveringen over goalball en judo. Die zijn hier te beluisteren:
- Goalball: ‘Enorme stappen zetten richting de wereldtop’
- Judo: ‘Met pionieren probeer ik het maximale te bereiken’
Meer weten?
Parijs is nog ver. Nog 433 nachtjes slapen.
Foto: Mathilde Dusol
#66 - “Medailles zijn niet belangrijk, het gaat om het grotere plaatje”
Toen chef de mission Esther Vergeer de vraag kreeg wat haar doelstellingen waren voor Parijs 2024, ging haar antwoord niet over het aantal medailles. Het ging over de bekendheid en de toekomst van de paralympische sport. Ook na 2024. Met Esther en Eelke van der Wal, prestatiemanager paralympische sporten bij NOC*NSF, praat ik over die toekomst. Hoe moet die er volgens hen uitzien? “We willen niemand uitsluiten. Het gaat erom hoe we kwalitatief alles uit de paralympische sport halen. Dat moet de leidende gedachte zijn.”
Zijn medailles dan niet belangrijk? Welke veranderingen zien Esther en Eelke? Waar liggen de kansen? Wat vindt de internationale sportwereld? En op welke termijn zien ze die veranderingen? Dat hoort je allemaal in deze discussie.
Meer weten?
- De aflevering over slots - met naast Eelke ook Arno Mul (atletiek) en Sander Nijhuis (zwemmen) vind je via deze link.
- Ben je topsporter en heb je een mening over de toekomst van de paralympische sport. Stuur me dan een mailtje! (idee van Eelke, niet van mij)
- Meer weten over de ParaWatcher Podcast of andere afleveringen luisteren? Dat kan hier.
Parijs is nog ver. Nog 447 nachtjes slapen.
#65 - Demi Haerkens: ‘Pas achteraf besef ik dat we iets bijzonders hebben gedaan’
Vorig jaar april leerde paradressuurruiter Demi Haerkens (25jaar ) haar paard Daula pas kennen. Krap vier maanden later stond ze op de wereldkampioenschappen in het Deense Herning. Met goud en zilver als resultaat. En dus hoort ze bij de wereldtop. Het heeft haar niet veranderd. Nuchter zegt ze: ‘Ik doe gewoon wat ik moet doen.’
Ik spreek in aflevering 65 van de ParaWatcher Podcast uitgebreid met Demi Haerkens, in dressuurstal la Rêve in Sint Anthonis. ‘Wat ik meemaak, is wel een droom’, erkent ze. ‘Maar dat besef komt bij mij pas achteraf. Tijdens een proef denk ik alleen aan wat ik moet doen, vlak erna aan wat er beter kon of mis is gegaan. Pas als ik foto’s bekijk, of video’s, komt het besef dat het bijzonder is wat er afgelopen jaar gebeurd is.’
Meer weten over Demi? Kijk dan hier.
Parijs is nog ver. Nog 454 nachtjes slapen.
Foto: Digishots
#64 - Lisa Kruger: ‘Die enorme toprace moet komen op de WK’
Zwemster Lisa Kruger is – naar eigen zeggen - een veel betere zwemster dan tijdens de Spelen in Tokio. Maar in haar tijden komt het er nog niet uit. Een echte verklaring heeft ze er niet voor. Maar die enorme sprong, die enorme explosie die leidt naar een toptijd, gaat komen. Liefst op de WK in Manchester.
Ik sprak Lisa Kruger (22) voor het laatst in Tokio na de 200 meter wisselslag. Ze won brons, ging na de race even ‘out’ en ik vroeg haar wat er gebeurde. Het werd een gesprek waarin ze vertelde dat ze in die race voor het eerst het maximale had gegeven. Een doorbraak. Dat brons was mooi, maar die doorbraak was de grootste beloning. Nu, twee jaar later, heeft ze die lijn doorgezet. Het moet de basis zijn voor supersnelle races.
Hoe heeft ze de lijn na haar doorbraak in Tokio doorgezet? Wat is er veranderd in haar training? Waarom komt dat er in de tijden nog niet helemaal uit? En hoe houdt ze – zonder die bevestiging – tóch het geloof in het trainingsproces?
Parijs is nog ver. Nog 461 nachtjes slapen.
Foto: Ilse Schaffers
#63 - Arno Mul: ‘Met parttime coaching haal je nooit het maximale’
Tot eind vorig jaar was Arno Mul bondscoach para-atletiek, maar de Atletiekunie besloot zijn contract niet te verlengen. Inmiddels werkt hij met zeven wheelers – rolstoelatleten – uit vijf landen, met als basis sportcomplex Valkenhuizen. De grootste uitdaging? “Zijn” sporters vaker zien, om zo nog beter te worden.
Met Arno blik ik terug op zijn periode als bondscoach, waarin hij door de mix van disciplines er niet altijd het maximale uit heeft kunnen halen. En we praten over zijn huidige team, met Nederlandse atleten, maar ook uit Canada, Finland, Turkije en Zwitserland. En hoe is hij eigenlijk ‘Mister Wheeler’ geworden, als het op coaching aankomt? Dat en meer hoor je in aflevering 63 van de ParaWatcher Podcast.
#62 - Jiske Griffioen: ‘Wat ik nog wil bereiken, ligt vooral bij de Grand Slams’
Ik sprak rolstoeltennisster Jiske Griffioen de afgelopen jaren regelmatig. Eerst vertelde ze me dat ze géén rentree ging maken, en toen het dat tóch werd, dat ze niet naar de Paralympische Spelen zou gaan. Tot ik in de wandelgangen hoorde … Nou ja, je snapt het wel.
Hoog tijd om haar te vragen hoe het nou zit. Ze is inmiddels weer nummer 3 van de wereld, dus alles is mogelijk. Waarom dit “tweede tennisleven”? Wat zijn haar ambities? En hoe zit het nou met Parijs 2024?
Meer weten?
Wil je weten wie Jiske Griffioen is en wat ze gepresteerd heeft? Kijk dan vooral even op de website van de ITF.
Meer weten over ParaWatcher? Kijk dan hier.
Parijs is nog ver. Nog 475 nachtjes slapen.
Foto: Mathilde Dusol
#61 – Champions Cup: Europese rolstoelbasketbaltop komt naar Bemmel
De vier beste rolstoelbasketbalclubs van Europa zijn deze week in Nederland. In Bemmel om precies te zijn. Daar strijden Amiab Albacete en CD Ilunion uit Spanje en Thüringa Bulls en RSV Lahn-Dill uit Duitsland om de titel in de Champions Cup. Dat is zeg maar de Champions League rolstoelbasketbal
Toine Klerks haalde met stichting Basketball Experience Nederland het toernooi naar Bemmel. Een toernooi zonder Nederlandse clubs dus. En Quinten Zantinge is een van de drie Nederlandse spelers die in actie komt. Hij speelt bij RSV Lahn-Dill. Jitske Visser en Arie Twigt spelen bij die andere Duitse club: Thüringa Bulls.
Wat zijn Quintens verwachtingen van de twee dagen in Bemmel? En waarom is dit toernooi in Nederland? Dat en meer hoor je in deze aflevering.
Meer weten? Kijk op de website van Basketball Experience Nederland voor alle informatie over de Final Four van de Champions Cup.
Parijs is nog ver. Nog 482 nachtjes slapen.
Foto: Jurjen Engelsman
#60 - Paralympische Talentdag al 14 jaar hét middel op zoek naar nieuwe toppers
Sinds 2009 is de Paralympische Talentdag dé dag waarop sportieve talenten met een handicap hun kunnen laten zien aan coaches van de verschillende sporten. Er zijn in de afgelopen 14 jaar ruim 250 sporters doorgestroomd van die talentdag naar de verschillende opleidings- en topsportprogramma’s van TeamNL. Veertien medaillewinnaars op de Spelen in Tokio waren ooit op zo'n dag ontdekt. Maar ... Wat is het geheim?
Rolstoelbasketbalster Xena Wimmenhoeve kwam in 2016 als talent naar Papendal en mag zich inmiddels Europees, wereld- en paralympisch kampioen noemen. André Cats, directeur topsport bij NOC*NSF was een van de bedenkers van de Paralympische Talentdag. En naar wat voor talenten is Eelke van der Wal, prestatiemanager paralympische sport bij NOC*NSF, eigenlijk op zoek?
Samen met hen probeer ik het geheim van de Paralympische Talentdag te ontrafelen.
Parijs is nog ver. Nog 489 nachtjes slapen.
Foto: Mathilde Dusol
#59 - Paravoetbal: ‘Met elke voetballer gaan we voor het maximale’
Voetbal is er voor iedereen, ook voor sporters met een handicap. Voetbalbond KNVB kent zeven vormen aangepast paravoetbal; van A tot G. Niet iedereen zal de wereldtop halen, dat is ook niet het doel, maar met elke doelgroep gaat de bond voor het hoogst haalbare.
In deze aflevering van de ParaWatcher Podcast praat ik met Marcel Geestman, hoofd passend voetbal. Hij legt me uit wat het “Passend-voetbal-ABC” is en hoe de KNVB bezig is de sport te laten groeien, van de A van amputatievoetbal tot de G van g-voetbal.
CP-voetbal was tot en met de Paralympische Spelen van Rio 2016 de sport waarin Nederland het meest succesvol was. De sport verdween van het paralympisch programma en hoe staat het team er nu voor? Daar praat ik over met Stephan Lokhoff, recordinternational en sinds een paar jaar bondscoach van het team.
Tot slot praat ik met Devon Geurden. Hij verloor zijn arm bij een motorongeluk en is nu keeper van het Nederlands amputatievoetbalteam. Waar ligt voor hem de uitdaging, wat is het doel voor dat Oranje?
Meer weten?
- Bekijk hier het online magazine van de KNVB over Passend Voetbal.
- Benieuwd naar het Passend Voetbal ABC? Kijk dan even hier!
- Heb je een andere vraag over passend voetbal? Stel 'm hier!
- Alle afleveringen van de ParaWatcher Podcast vind je hier.
Parijs is nog ver. Nog 496 nachtjes slapen.
Foto: KNVB
#58 - Daniel Knegt: ‘Met pionieren probeer ik het maximale te bereiken’
In 2012 was hij als judoka genomineerd voor de Paralympische Spelen, toen hij zijn schouder brak. Einde oefening. Hij maakte de overstap naar triatlon, maar daar was hij afhankelijk van een guide om te sporten. En nu is hij terug als judoka. Voor Daniël Knegt (39) blijft het pionieren. Parijs 2024 zou de cirkel voor hem rond maken.
Vorig jaar werd Daniel nummer 7 op de wereldkampioenschappen, hij is op dit moment 8e op de wereldranglijst. Zijn belangrijkste doel dit jaar? De European Para Championships in Rotterdam, kort daarna de WK in Birmingham en daarna: Parijs 2024. Al wil hij niet alleen zelf presteren, maar ook de sport laten groeien.
European Para Championships
In augustus vindt de eerste editie van de European Para Championships, zeg maar de Europese Paralympische Spelen, plaats in Rotterdam. Tien sporten staan er op het programma. Daar zitten bekende parasporten bij, maar ook sporten waar je minder over hoort: taekwondo, judo, boogschieten en goalball. In aanloop naar de EPC zoek ik in de ParaWatcher Podcast uit wat er in Nederland in die onbekendere sporten gebeurt.
Meer weten?
Meer over de EPC in Rotterdam vind je hier.
En wil je meer weten over de Paralympische Talentdag? Check de info hier.
Alle ParaWatcher Podcasts kun je hier terugvinden.
#57 - Claire Petit: ‘Alles ging goed, tot dat ene poortje’
Na ruim anderhalf jaar maakte alpineskiester Claire Petit (19) afgelopen week haar rentree in een internationale wedstrijd. In januari 2022 leek ze op weg naar kwalificatie voor de Paralympische Winterspelen, tot ze vlak voor de finish viel en haar sleutelbeen brak. Het was het zoveelste hoofdstuk in een lang medisch dossier.
Ik sprak Claire tijdens de laatste World Cup van het seizoen over de lastige maanden die ze gehad heeft, over terugkomen na blessures, over het niet halen van de Winterspelen van 2022, over haar nieuwe doel – de Winterspelen van 2026 – en over hoe fijn het is dat ze weer kan racen. Dat ze terug is in de sneeuw.
Meer weten?
Lees hier het laatste ParaNieuws.
Alles over ParaWatcher en deze podcast.
Parijs is nog ver. Nog 524 nachtjes slapen.
Milan Cortina is nog veel verder. Nog 1.079 nachtjes slapen.
Foto: Luc Percival
#56 - Iris Tenkink: ‘De moeilijke weg naar Parijs kun je ook heel simpel maken’
Wie de kwalificatieregels leest voor Parijs 2024, zou kunnen denken: dat moet rolstoelschermster Iris Tenkink wat hoofdbrekens kosten. Het lijkt een route vol hobbels, mitsen en indien-dit-dan-dat. Iris houdt het liever simpel: ‘Ik moet volgend jaar in de top-6 staan.’
Rolstoelschermster Iris Tenkink is in Pisa voor de tweede World Cup van het jaar. Elk toernooi telt sinds afgelopen november mee als kwalificatiemoment voor Parijs 2024. En in mei 2024 wordt dan de wereldranglijst opgemaakt. En op basis daarvan worden de tickets voor de Paralympische Spelen op een bijna onmogelijk te begrijpen manier verdeeld. Zelf wil ze er niet te veel druk op leggen: elk toernooi het maximale presteren en dan zien we volgend jaar wel of het genoeg is.
En ik begin aflevering 56 van de ParaWatcher Podcast uiteraard met een blokje ParaNieuws.
Meer weten?
Hier lees je meer over Iris Tenkink
Hier over die ingewikkelde kwalificatieregels voor Parijs 2024.
En hier vind je al het ParaNieuws.
Meer podcasts luisteren, of meer weten over mij? Check parawatcher.nl.
Parijs is nog ver. Nog 531 nachtjes slapen.
#55 - Jetze Plat: ‘Ik wil alle kaarten voor Parijs in handen hebben’
Handbiker, triatleet en wheeler. Jetze Plat is het allemaal. We spraken elkaar een half jaar geleden, toen hij net zijn debuut gemaakt had in demarathons van Berlijn en Londen. Een nieuwe trainingsprikkel, niet persé een nieuwe afslag in zijn carrière. Maar gezien de resultaten die hij daarna boekte - Nederlandse records op de 1.500 en 5.000 meter én de marathon … Is dat nog steeds zo? Of moeten we stiekem rekening houden met Jetze op de marathon tijdens de Paralympische Spelen.
En dus belde ik opnieuw met Jetze. Hoe kijkt hij nu aan tegen de marathon? Nog steeds als trainingsprikkel, of meer dan dat? Want in zijn programma voor 2023 is het vooral marathons en triatlons, handbiken lijkt dit jaar meer een bijnummer ...
Meer weten?
Al het paranieuws vind je dus op paranieuws.nl.
En alles over Jetze vind je op zijn website.
En die aflevering met Jetze van oktober 2022 vind je dan weer hier.
En hier vind je mijn Instagram: @parawatcher.
Foto: Mathilde Dusol
Parijs is nog ver. Nog 538 nachtjes slapen.
#54 - Ruben Spaargaren: ‘Mijn doel? Nummer 1 van de wereld worden’
Sinds eind vorig jaar is rolstoeltennisser Ruben Spaargaren de hoogst geklasseerde Nederlander op de wereldranglijst bij de mannen. Zijn opmars ging wat ongemerkt; na jaren rond de vijftiende, twintigste plek te hebben gebivakkeerd, stootte hij ineens door naar de top-8.
Ik sprak Ruben op de tribunes van het ABN Amro Open in Rotterdam, waar hij uiteindelijk de halve finale haalde. We spraken over zijn doorbraak, zijn ambities en doelen en de route richting de volgende Paralympische Spelen, in 2024 in Parijs.
Foto: Mathilde Dusol
Parijs is nog ver. Nog 552 nachtjes slapen.
#53 - Krista van Alten: ‘Enorme stappen zetten richting de wereldtop’
Nog een paar maanden, dan begint in Rotterdam de eerste editie van de European Para Championships (EPC), zeg maar de Europese Paralympische Spelen. Tien sporten staan er op het programma. Daar zitten bekende parasporten bij, maar ook minder bekende sporten als taekwondo, judo, boogschieten, schietsport en goalball. In aanloop naar de EPC ga ik kijken wat er in die sporten in Nederland gebeurt. Eerst goalball: een teamsport met een bal voor mensen met een visuele beperking.
Ik praat in deze aflevering met bondscoach Krista van Alten over de huidige status van het mannenteam, over de uitdagingen en ambities, hoe zij in de sport terecht is gekomen en natuurlijk over de vraag: wat ís goalball eigenlijk?
Meer weten?
Check hier de eerdere afleveringen over de EPC in Rotterdam:
1. Europese Para Spelen willen een 'blijvertje' worden (2022)
2. Europese Spelen: voor de zomer 'ja' of 'nee' (2021)
En alles over goalball vind je hier. Of check hier de uitlegvideo van het Internationaal Paralympisch Comité.
Foto: Mathilde Dusol
Parijs is nog ver. Nog 559 nachtjes slapen.
#52 - Kelly van Zon: ‘Pas als ik ticket voor Parijs heb, maak ik me geen zorgen’
Ze staat al sinds mensenheugenis (dat begon in 2015) aan kop van de wereldranglijst. En toch maakt tafeltennisster Kelly van Zon zich zorgen over kwalificatie voor haar vijfde Paralympische Spelen: Parijs 2024. ‘Ik maak me altijd zorgen’, zegt ze. ‘Pas als ik dat ticket binnen heb, is dat over.’
De Europese kampioenschappen, in september dit jaar, zijn de snelste weg naar Parijs. Wordt Van Zon (35 jaar) daar voor de vijfde keer Europees kampioen, dan heeft ze haar ticket binnen. De weg naar de Franse hoofdstad loopt voor haar door Kroatië, waar ze op dit moment traint en competitie speelt.
‘Ik ben een ouwe rot in het vak, wil mijn plaats nog niet opgeven. Er komen weer nieuwe speelsters aan, die wil ik ook verslaan’, zegt ze. ‘Ja, het geeft druk dat ik al zolang nummer 1 ben, zo vaak de beste ben geweest op kampioenschappen. Maar tegelijkertijd: als ik eenmaal aan die tafel sta, ben ik daar niet mee bezig. Dan wil ik gewoon goed tafeltennissen.’
Foto: Mathilde Dusol
Parijs is nog ver. Nog 566 nachtjes slapen.
#51 - Mitch Valize: ‘Ik moet nog wennen aan de status van veelwinnaar’
De wielrenners en handbikers bereiden zich op dit moment voor op hun seizoen; in eigen land of in Zuid-Europa. Opvallend: wereldkampioen handbiken Mitch Valize is nog in Nederland. Hij traint in zijn thuisomgeving; Zuid-Limburg.
Maar waarom kiest Mitch voor de Cauberg, de Keutenberg en Eyserbosweg, waar collega’s de Coll de Rates, Puig Major of El Teide bedwingen? Ik ga het hem in het komende halfuur vragen. En natuurlijk móeten we toch nog een keer terugblikken op misschien wel zijn allermooiste overwinning: paralympisch goud in de wegwedstrijd. Met nog 500 meter te gaan lijkt hij verslagen, maar dan …
Dat moment in Tokio nog eens terugkijken? Kan hier!
Foto: Mathilde Dusol
Parijs is nog ver. Nog 573 nachtjes slapen.
#50: Bo Kramer: ‘Premier League is een goede voorbereiding op WK’
Rolstoelbasketbalster Bo Kramer stopte afgelopen jaar bij haar club Hot Rolling Bears Essen. Ze wilde zich focussen op het Nederlands team. Vorige week werd ze gepresenteerd bij Loughbrough Lightning, kampioen van de Premier League in Engeland. Hoe kwam dit tot stand?
Ik sprak Bo in aanloop naar haar debuut in de Premier League, komende zondag tegen de Worcester Wolves. Hoe is Loughbrough bij haar terecht gekomen? Is er sprake van onderhandelingen? En waarom wil ze nu toch weer een club? Wat betekent dit voor het drukke jaar dat het Nederlands team te wachten staat, met zowel een WK als EK; allebei cruciaal op weg naar de Spelen in Parijs?
Meer weten over Bo?
Hier vind je alles over Loughborough Lightning.
Bo bij Basketball Experience NL
Foto: Ilse Schaffers
Parijs is nog ver. Nog 580 nachtjes slapen.
#49: Atlete Lara Baars zoekt nieuwe prikkel in Stuttgart
Atlete Lara Baars trainde de afgelopen 9 jaar op Papendal. Deze week verhuisde ze naar Stuttgart, om daar met de Duitse werpers en hun coach Peter Salzer te gaan werken. Ze won medailles op EK’s, WK’s en Paralympische Spelen en wil terug naar dat niveau. In deze aflevering van de ParaWatcher Podcast praat ik met haar over haar nieuwe thuis.
Lara won in 2015 haar eerste internationale medaille; zilver op de WK. Een jaar later veroverde ze brons op de Paralympische Spelen in Rio de Janeiro. Europees succes was er in 2018, met zilver in het kogelstoten en brons bij het discuswerpen. Dat resultaat herhaalde ze in 2021. Op haar tweede Paralympische Spelen, in 2021 in Tokio, eindigde ze teleurstellend als 7e.
Parijs is nog ver. Nog 587 nachtjes slapen.
Foto: Bartlomiej Zborowski
#48: Alpineskiester Maaike Bennink. Over de lange weg naar topsport.
Het pre-paralympisch jaar 2023 begint natuurlijk met vooral veel wintersport. In Finland is de eerste World Cup snowboarden aan de gang, in Zwitserland de wereldbeker voor de skiërs. Maaike Bennink is daar een van de Nederlanders aan de start.
Maaike Bennink is de eerste – en nog altijd enige – Nederlandse met een visuele beperking die op dat niveau skiet. Dat gegeven zorgt voor de nodige uitdagingen: ze moet een goede guide hebben die haar naar beneden loodst over de piste, ze is nog op weg naar de top, heeft dus nog geen A-status of iets dergelijks bij NOC*NSF, waardoor ze alle financiële middelen nog zelf moet regelen. En dus combineert ze werk, fundraising én topsport. Een bijna onmogelijke combinatie.
Een mooi moment om eens van haar te horen hoe ze dat allemaal combineert. Al liet haar agenda het bijna niet toe om elkaar te spreken …
Meer weten over Maaike?
Check de website van Maaikes stichting: https://www.maaikebenninkfoundation.nl
Maaikes resultaten bij de FIS: https://db.ipc-services.org/fpdms/web/calendar/as/athlete/31601
Hoe is skiën zonder zicht? Check de video: https://www.youtube.com/watch?v=cAo-1MHs22I
Parijs is nog ver. Nog 594 nachtjes slapen.
Milaan Cortina d’Ampezzo is ook nog ver. Nog 1149 nachtjes slapen.
Foto: Luc Percival/World Para Snow Sports
S05E13: Niels Vink blikt terug op succesjaar 2022 (en meer)
In 2021 speelde hij zijn eerste Grand Slams en won hij paralympisch goud. Dit jaar zette hij die lijn door en deze week is rolstoeltennisser Niels Vink (20) officieel gekroond tot 'wereldkampioen' in de quad-divisie. Het is de titel die je krijgt als nummer 1 van de wereld. We spraken elkaar al eerder, maar toen ging er iets mis met de opname. Dus nu in de herkansing. Een terugblik op het paralympisch jaar 2021, succesjaar 2022, het spelen van Grand Slams, hoe hij ooit begon met tennis, de rivaliteit met dubbelmaatje Sam Schröder, vooruitblik op 2023 en meer.
Meer weten over Niels? Check https://nielsonwheels.com/
Meer weten over ParaWatcher? Check https://parawatcher.nl
Foto: Mathilde Dusol.
Parijs is nog ver. Nog 623 nachtjes slapen.
S05E10: Europese 'Paraspelen' willen een blijvertje worden
Volgend jaar, van 8 tot 20 augustus, zijn de European Para Championships in Rotterdam. Een gecombineerd Europees kampioenschap voor 10 parasporten. Ahoy wordt de centrale locatie, met aanvullend iconische locaties in de stad om de sporten écht bij het publiek te brengen. Het toernooi werd deze week officieel gepresenteerd. Tal van betrokkenen blikten vooruit op deze eerste editie van wat liefkozend wel de Europese Paralympische Spelen genoemd worden.
Ik spreek in deze podcast ‘founder’ Eric Kersten (Team TOC), Raymon Blondel als president van het Europees Paralympisch Comité en rolstoeltennisster Jiske Griffioen. Waar kijken zij naar uit? Wat zijn de verwachtingen? En: is dit eenmalig, of wordt dit iets blijvends?
Meer weten over de EPC? www.epc2023.com
Meer over ParaWatcher? www.parawatcher.nl.
De aflevering van 2021 over de EPC vind je hier.
Foto’s: Tim Buitenhuis/PRIDEX Media
Parijs is nog ver. Nog 629 nachtjes slapen.
S05E11: Jonne Moleman: “Iemand anders beslist niet of ik stop met zwemmen”
De Nederlandse parazwemtop jaagt deze week in Rotterdam op WK-limieten. Wie aan de gestelde eisen voldoet, mag in 2023 naar de WK in Manchester. O ja, je moet ook een geldige handicapclassificatie kunnen overleggen. Daarom doet Jonne Moleman in Rotterdam niet mee.
Zij voldeed op liefst vijf onderdelen aan de limieten voor de Paralympische Spelen in 2021, maar was er in Tokio niet bij. Want last minute kwam haar handicapclassificatie niet rond. Ik blik met Jonne Moleman (22) terug op de afgelopen twee jaar, én vooruit. Want ze is nog niet klaar met topsport; ze wil in januari een nieuwe classificatiekeuring ondergaan.
En ze durft te dromen. Als alles gaat zoals ze wil, is ze er straks in Parijs wél bij.
Meer over de wedstrijden in Rotterdam lees je hier.
Meer over ParaWatcher? Ga naar de website.
Foto: Kees-Jan van Overbeeke.
Parijs is nog ver. Nog 636 nachtjes slapen.
S05E10: Eva Mol: “Als klimmen paralympisch wordt, ga ik er vol voor”
Paraklimmen. Een grote, explosief groeiende sport die (nog) buiten het blikveld van het grote publiek gebeurt. Daar kan zomaar verandering inkomen als de sport wordt toegevoegd aan het programma van de Paralympische Spelen in 2028. Paraklimmen is één van de 33 (!) kandidaten. En dat doen we in Nederland op hoog niveau.
De beslissing over het sportprogramma in Los Angeles valt in januari 2023. Hoog tijd om kennis te maken met deze sport. Ik spreek in klimhal Neoliet in Utrecht met paraklimster Eva Mol. Over de ins en outs van de sport, de uitdagingen en kansen én waarom de sport in 2028 paralympisch moet zijn.
Foto: Robin Brandt
Parijs is nog ver. Nog 643 nachtjes slapen.
En Los Angeles? Nog veel verder. Nog 2.098 nachtjes slapen.
S05E09: Chantalle Zijderveld: ‘Ik was niet klaar met zwemmen’
Vlak voor in Tokio 2021 vertelde zwemster Chantalle Zijderveld me dat ze na de Spelen een punt achter haar topsportcarrière ging zetten. Op 22-jarige leeftijd. Ze had in de tien jaar ervoor – zo lang zat ze al bij de nationale selectie – haar jeugd gemist, haar studententijd, de bijbehorende feestjes en wilde aan haar maatschappelijke carrière beginnen.
Ik schreef haar verhaal op in het boek Ik was nooit in Tokio. En na de Spelen in Japan stopte Chantalle dus. Tot vorige week, toen ze bekendmaakte dat ze haar comeback ging maken. Ze is terug als topsporter. Ik had het niet zó snel verwacht; iets meer dan een jaar pas na haar pensioen, maar helemaal verbazen deed het me niet. Dus die vraag – Chantalle, wat doe jij nou? Nee. Die heb ik dit keer niet gebruikt. Maar toch: waarom deze supersnelle comeback?
En ik sprak deze week ook met rolstoelbasketbalster Ilse Arts. Na Tokio 2021 stond er nog een soort van rekening open tussen ons. En dat heeft ook te maken met het boek Ik was nooit in Tokio. Aan het einde van deze podcast hoor je hoe dat zit.
Ik was nooit in Tokio bestellen? Kan via parawatcher.nl/boeken.
Foto’s: Ilse Schaffers
Parijs is nog ver. Nog 650 nachtjes slapen.
S05E08: Geert Schipper: ‘Dit is wat ik goed kan: heel lang heel hard’
Het werelduurrecord voor handbikers stond sinds 2019 op naam van Jetze Plat: 44 kilometer en 749 meter. Hij pakte het af van Geert Schipper, die deze week nieuwe poging deed. Zijn doel vooraf was duidelijk: de lat zó hoog leggen dat niemand het ooit nog wil aanvallen. En dat lukte.
In het Sportpaleis Alkmaar kwam Geert Schipper tot een afstand van 47 kilometer en 289 meter; ruim 2,5 kilometer verder dan Jetze Plat in 2019. Ik spreek rond deze recordpoging met uittredend recordhouder Jetze Plat, ‘knutselaar’/equipment manager Roel van der Hooft én uiteraard met Geert Schipper.
Meer over Roel van der Hooft? Check https://www.roelvdhooft.com
En meer over Jetze Plat? Ga naar https://jetzeplat.nl
Parijs is nog ver. Nog 657 nachtjes slapen.
S05E07: Diede de Groot wil altijd winnen
Ze is al sinds februari 2021 ongeslagen, won 9 grandslamtitels op rij, staat een straatlengte voor op alle concurrenten op de wereldranglijst en sluit voor het vijfde jaar op rij het seizoen af als nummer 1 van de wereld. Rolstoeltennisster Diede de Groot speelt deze week de Wheelchair Tennis Masters in eigen land; in Oss. Een mooie gelegenheid om terug te blikken.
Ik sprak Diede afgelopen maandag in Oss over (weer) een historisch seizoen, de vergelijking met Esther Vergeer en: hoe houd je jezelf scherp als je altijd maar wint?
Meer weten over de Wheelchair Tennis Masters? Kijk op https://wtm2022.nl
Meer weten over Diede de Groot? Kijk op https://diededegroot.nl
Meer weten over ParaWatcher? Kijk op https://parawatcher.nl
Foto: Mathilde Dusol
Parijs is nog ver. Nog 664 nachtjes slapen.
S05E06: Vijf jaar Team Para Atletiek. “Topsport en breedtesport doen hetzelfde: grenzen verleggen”
Vijf jaar geleden richtten atletes Fleur Jong en Marlène van Gansewinkel samen met coach Guido Bonsen het voor Nederland unieke Team Para Atletiek op. Een eigen, onafhankelijk team, los van de Atletiekunie. Een team met een duidelijk breedtesportdoel: iedereen met een handicap aan het sporten helpen. En een topsportdoel: resultaat op grote toernooien. Dat laatste ging met succes: alleen Fleur en Marlène waren de afgelopen jaren al goed voor veel eremetaal op EK's, WK's en Paralympische Spelen.
Ik blik met de drie oprichters terug op vijf jaar Team Para Atletiek. Hoe gaan top- en breedtesport samen, hoe heeft het team zich ontwikkeld? En we blikken vooruit richting de komende twee atletiekjaren, met twee WK's én de Paralympische Spelen.
Meer weten over Team Para Atletiek? Kijk op https://teamparaatletiek.nl
Meer weten over ParaWatcher? Kijk op https://parawatcher.nl
Parijs is nog ver. Nog 671 nachtjes slapen.
S05E05: Caroline Groot: ‘Specialiseren op de baan is eigenlijk heel dom’
Baanwielrenster Caroline Groot is regerend wereldkampioene op de 500 meter. Toch is paralympisch goud een mission impossible. En dus twijfelt ze een beetje over doorgaan tot de volgende Spelen. Deze week verdedigt ze haar titel tijdens de WK in Saint-Quentin-en-Yvelines, op de wielerbaan waar de paralympische wedstrijden in 2024 plaats gaan vinden.
Hoe zit dat nou met dat paralympisch goud? Waarom is er maar één wedstrijd per jaar voor de baanwielrenners? Waarom is classificatie in haar ogen niet nodig? En wat zijn haar ambities?
Meer over de WK Baanwielrennen vind je hier.
Foto: Mathilde Dusol
Parijs is nog ver. Nog 678 nachtjes slapen.
S05E04: Sanne Voets: ‘Winnen staat niet op de eerste plaats’
Dressuuramazone Sanne Voets is genomineerd voor de FEI Award ‘Best Athlete’. Het is de internationale prijs voor de beste paardensporter van het jaar, die met uitzonderlijke prestaties de sport naar een hoger niveau heeft getild. Toch is winnen niet het belangrijkste voor de 7-voudig wereldkampioene, die ook nog eens vier Europese titels en drie paralympische titels op zak heeft.
In deze podcast praat ik met de 36-jarige amazone over haar nominatie, over het welzijn van haar paard Demantur, over het afgelopen seizoen waarin twijfels de overhand hadden en over de route richting haar mogelijk vierde Paralympische Spelen: Parijs 2024. Nederland heeft zich als team gekwalificeerd, maar wie de tickets krijgen wordt pas kort voor de Spelen beslist. En wil Sanne daar opnieuw de wereld versteld doen staan met een opvallende kür op muziek?
Wat die FEI Award betreft: 50% van de uitslag wordt bepaald door publieksstemmen. Je kunt nog tot en met 16 oktober stemmen via de website van de FEI: https://www.fei.org/awards.
Meer informatie over Sanne vind je op https://www.sannevoets.com.
Parijs is nog ver. Nog 685 nachtjes slapen.
Foto: Jurjen Engelsman (Mathilde Dusol Fotografie)
S05E03: Jetze Plat. Handbiker, triatleet én atleet?
Als handbiker won Jetze Plat al eens de marathon van Berlijn, zo’n anderhalve week geleden maakte hij zijn debuut als wheeler. In de racerolstoel werd hij toen vierde. Afgelopen zaterdag werd hij vijfde in de marathon van Londen. Het maakt het voor mij als schrijver wat lastig, want nadat ik hem al als triatleet én handbiker moest omschrijven, wordt dat nu: triatleet/handbiker/atleet. Waarom wilde hij er nóg een sport bij? Heeft hij ambities richting Parijs?
Het programma voor de Paralympische Spelen in Parijs is nog niet helemaal bekend, maar wil Jetze daar als triatleet, handbiker én atleet in actie komen, wordt het een krappe, drukke agenda. Hoewel zijn coach Guido Vroemen kansen ziet, zal hij waarschijnlijk keuzes moeten maken. Op 6 november een nieuw meetmoment in de marathon van New York. Wordt vervolgd.
Parijs is nog ver. Nog 692 nachtjes slapen.
Foto: Mathilde Dusol
S05E02: Zitvolleybalsters op een onzekere route richting LA 2028
Na Rio 2016 en de WK van 2018 ging het voor de Nederlandse zitvolleybalvrouwen bergaf. (Bijna) alle speelsters die de Paralympische Spelen hadden meegemaakt, stopten en de ploeg werd opgebouwd tot opleidingsploeg, met Parijs 2024 of Los Angeles 2028 als stip aan de horizon. In Arnhem mocht de ploeg zich presenteren aan het publiek tijdens de WK volleybal voor vrouwen; lopende vrouwen welteverstaan.
Ik sprak in een regenachtig Arnhem met bondscoach Hong Zhao, de ervaren Renske den Haan, die de WK in 2018 als nieuweling meemaakte, en Wietske Terpstra, die midden in de coronatijd bij de nationale ploeg kwam. Waar staat de ploeg nu? Hoe ziet de route eruit richting de paralympische droom? En wordt dat nog in Parijs, in 2024, of vier jaar later in Los Angeles?
Parijs is nog ver. Nog 699 nachtjes slapen.
S05E01: Geen dubbelvier, geen geld en geen WK
Er ging van alles de afgelopen anderhalve week niet door: een dubbelvier die níet mag starten op de WK roeien, een parabadmintonner die de financiële steun van NOC*NSF ziet wegvallen én een WK rolstoelbasketbal dat last minute wordt afgelast omdat er in een buurland een WK voetbal gehouden wordt.
Met teammanager Esther van der Loos praat ik over het verhaal van de dubbelvier op de WK roeien. Door verschil van inzicht tussen de nationale en internationale handicapclassificatie kon de boot niet starten.
Ik spreek parabadmintonner Joshua Donker over zijn route richting Parijs 2024, die er heel anders uitziet nu sportkoepel NOC*NSF de financiering van het topsportprogramma parabadminton per 1 januari 2023 stopt.
En tot slot bondscoach rolstoelbasketbal Gertjan van der Linden. Op het allerlaatste moment, krap twee maanden voor de start, werden de WK rolstoelbasketbal verplaatst naar juni 2023. De uitleg van de internationale bond IWBF is omgeven met vaagheden; het zou iets te maken hebben met de WK voetbal die in november in Qatar gehouden worden.
Parijs is nog ver. Nog 706 nachtjes slapen.
Extra: Alles over ParaNieuws.nl
Nog precies 2 jaar, dan zijn de Paralympische Spelen in Parijs afgelopen (8 september 2024 dus). Hoe kijken we dan terug op de media-aandacht? Weer met het cliché "wat hoor je toch weinig over de paralympische sport?" Of gaan we daar iets aan veranderen. De afgelopen maanden heb ik gewerkt aan het plan voor Paranieuws.nl, het platform voor paratopsportnieuws waar media, sportorganisaties, sporters én het publiek van moeten gaan profiteren. In deze extra aflevering praat ik je bij.
Kijk voor meer informatie op www.paranieuws.nl.
#006: Opvallende transfer: Chantal Haenen gaat roeien
In februari verscheen een foto op Instagram van handbikester Chantal Haenen (24). In roei-outfit. Maakt de tweevoudig Europees en wereldkampioen een verrassende transfer? Dat Corné de Koning (32) na het paralympisch zilver in Tokio op zoek was naar een nieuwe roeipartner, was bekend. Maar: hoe is deze samenwerking tot stand gekomen? En is het een overstap, of...?
Locatie van het gesprek: Bosbaan, Amstelveen
Meer over het idiote plan om in alle Nederlandse gemeenten te fietsen? Check https://wielervrienden.nl.
Meer over ParaWatcher? https://parawatcher.nl.
Parijs is nog ver. Nog 867 nachtjes slapen.
#005: Terugblik op Beijing 2022
De Nederlandse skiërs en snowboarders kwamen afgelopen dinsdag terug uit Beijing. Vroeg in de ochtend kregen ze op Schiphol een welkom thuis door familie en vrienden. Zes sporters en chef de mission Esther Vergeer schoven bij mij aan om terug te blikken op de ruim twee weken in China.
Het bleek het ideale moment om terug te kijken: iedereen zat nog vol in de Spelen-vibe, maar de eerste emoties waren er ook af. En dus waren het zeven interessante, eerlijke gesprekken. Over tegenvallende prestaties, blijdschap om medailles, de sfeer in de ploeg, Chinese dominantie én hoe het richting Milaan-Cortina 2026 beter kan.
Je hoort in deze podcast natuurlijk medaillewinnaars Niels de Langen (zilver en brons), Jeroen Kampschreur (zilver) en Chris Vos (zilver). Ook sprak ik met zitskiester Barbara van Bergen, snowboarders Renske van Beek en Lisa Bunschoten en dus chef de mission Esther Vergeer.
Parijs is nog ver. Nog 895 nachtjes slapen.
Montage: Robin Wubben
Meer informatie: parawatcher.nl
#004: Wij waren nooit in Beijing
Als journalist was ik sinds 2012 bij alle Paralympische Spelen. Fotografe Mathilde Dusol gaat zelfs al sinds 2000 naar de Spelen. Dit keer zijn we er voor het eerst niet bij. Waarom niet? Hoe beleven we dat? Is het erg? Of jammer? Of…?
In de nacht van 5 op 6 maart, tijdens de Super G en kwalificatie van de snowboardcross, zijn we in Hotel Papendal bij elkaar gaan zitten om hierover – en over nog veel meer – te praten.
Beijing is in volle gang, Parijs is nog ver. Nog 902 nachtjes slapen.
Montage: Robin Wubben
Meer informatie: parawatcher.nl